Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Каардынаты: 53°50′46″ пн. ш. 27°30′39″ у. д. / 53.84611° пн. ш. 27.51083° у. д. / 53.84611; 27.51083

«Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці»
Тып унітарнае прадпрыемства
Заснаваная 1965 (59 гадоў таму)
Заснавальнікі Савет народнай гаспадаркі Беларускай ССР
Уласьнікі Нацыянальная акадэмія навук Беларусі
Краіна Беларусь
Разьмяшчэньне Менск
Адрас Заводзкі раён, Партызанскі прасп., д. 172[1]
Ключавыя фігуры Гардзей Гусакоў, Натальля Фурык[2]
Галіна сфэра паслугаў
Прадукцыя бактэрыяльная закваска, біякансэрвант, харчовы дадатак
Паслугі выпрабаваньне якасьці і распрацоўка малочных і мясных вырабаў, укараненьне абеззаражваньня абсталяваньня і рэсурсаашчадных прыладаў
Матчына кампанія «Навукова-практычны цэнтар харчаваньня»

«Інстыту́т мя́са-мало́чнай прамысло́васьці» («ІММП») — досьледнае прадпрыемства Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, заснаванае ў 1965 годзе ў якасьці Беларускай філіі Ўсесаюзнага навукова дасьледчага інстытуту малочнай прамысловасьці.

На 2022 год уваходзіў у склад Аддзяленьня аграрных навук НАНБ, дзе належаў «Навукова-практычнага цэнтру харчаваньня»[3]. У «ІММП» распрацоўвалі бактэрыяльныя закваскі і вырабы для дзіцячага харчаваньня, малочныя і мясныя вырабы, спосабы ачысткі абсталяваньня і вытворчых памяшканьняў, ашчаджэньня рэсурсаў у малочнай і мясной прамысловасьці. Сярод іншага, выпрабоўвалі бясьпеку і якасьці харчовай сыравіны і вырабаў, стандартызавалі і нармавалі апрацоўку малака і мяса, а таксама распрацоўвалі дзяржаўныя праграмы ў адпаведнай галіне. У асьпірантуру прымаі па 2-х спэцыяльнасьцях: 1) апараты і працэсы харчовай вытворчасьці, 2) тэхналёгія малочных, мясных і рыбных вырабаў і лядоўневай вытворчасьці[4]. Зь 2005 году выпускалі штогадовы Зборнік навуковых працаў «Актуальныя пытаньні перапрацоўкі мясной і малочнай сыравіны»[5].

Будова[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 2022 год «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці» ўлучаў:

Вырабы і паслугі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 2022 год «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці» выпускаў:

  • бактэрыяльныя закваскі для малочнай прамысловасьці,
  • біякансэрванты для харчовых прадпрыемстваў,
  • вырабы для дзіцячага харчаваньня,
  • харчовыя дадаткі для мясной прамысловасьці[4].

Сярод іншага, прадпрыемства выконвала:

  • распрацоўку і пастаноўку на вытворчасьць малочных і мясных вырабаў,
  • стварэньне спосабаў ашчаджэньня рэсурсаў і энэргіі ў харчовай прамысловасьці;
  • распрацоўку і ўкараненьне абеззаражваньня абсталяваньня і вытворчых памяшканьняў,
  • выпрабаваньне якасьці харчовай сыравіны, малочных і мясных вырабаў[4].

Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1965 годзе Савет народнай гаспадаркі Беларускай ССР ухваліў Распараджэньне аб стварэньні Беларускай філіі Ўсесаюзнага навукова дасьледчага інстытуту малочнай прамысловасьці (БФ УНДІМП) Міністэрства мясной і малочнай прамысловасьці СССР. Яе ўтварылі на аснове лябараторыі малочнай прамысловасьці Беларускага НДІ прамысловасьці харчовых тавараў, створанай ў жніўні 1960 году. Да 1979 году ў Беларускай філіі УНДІМП пераважна распрацоўвалі харчаваньне і кармы з абястлушчанага малака, масьлянкі і малочнай сыроваткі. У 1979 годзе пабудавалі досьледны малаказавод і новы будынак Беларускай філіі УНДІМП. У 1980 годзе распрацавалі спосаб вытворчасьці кумысу з каровінага малака, які пачалі вырабляць у Беларускай і Казаскай ССР. Патэнт на вытворчасьць такога кумысу ўлічылі ў Нямеччыне, Францыі і Італіі. У 1982 годзе дазвол на яго вытворчасьць набылі малаказаводы Японіі. На пачатку 1980-х гадоў на абсталяваньні дражджаваньня сыроваткі стварыць вытворчасьць кармоў «Прамікс», «Правілакт» і «Правібел» з казеінавай, малочнай і тварожнай сыроваткі. Да 1986 году атрымалі звыш 50 аўтарскіх пасьведчаньняў і патэнтаў вынаходзтвы. У 1986 годзе Дзяржаўны аграпрамысловы камітэт СССР ухвалі Пастанову аб стварэньні на аснове Беларускай філіі УНДІМП прадпрыемства «Беларусі навукова-дасьледчы і канструктарска-тэхналягічны інстытут мясной і малочнай прамысловасьці» («БелНДКТІММП») Дзяржаўнага аграпрамысловага камітэту БССР[6]. У 1996 годзе Натальля Жабанос вылучыла прабіятычныя штамы біфідабактэрыяў для кісламалочнага лекава-прафілякстычнага напою «Біфідабакт», які прызначаўся для дзіцячага харчаваньня. Пазьней на рынак вывелі кісламалочны напой «Біфітат» для дарослага насельніцтва[7].


На 2000 год «БелНДКТІММП» служыў установай стандартызацыі і засьведчаньня абсталяваньня для малочнай, мясной і птушкаперапрацоўчай прамысловасьці. Асноўнымі кірункамі дзейнасьці былі: стварэньне абсталяваньня для перапрацоўкі малака і мяса, падбор бактэрыяльных заквасак і канцэнтратаў для мяса-малочных заводаў, распрацоўка канструктарскай дакумэнтацыі на выраб узораў абсталяваньня[8]. 5 сакавіка 2002 году А. Лукашэнка падпісаў Дэкрэт № 7 «Аб удасканаленьні дзяржаўнага кіраваньня ў галіне навукі», паводле якога 23 красавіка 2002 году Нацыянальная акадэмія навук Беларусі (НАНБ) зацьвердзіла Загад № 41 аб далучэньні Акадэміі аграрных навук Рэспублікі Беларусь у якасьці Аддзяленьня аграрных навук НАНБ, у тым ліку «БелНДКТІММП». 18 красавіка 2006 году А. Лукашэнка падпісаў Указ № 242 аб далучэньні «БелНДКТІММП» да Навукова-практычнага цэнтру харчаваньня НАНБ. 18 верасьня 2006 году УП «Навукова-практычны цэнтар харчаваньня» Загадам № 10 перайменавала «БелНДКТІММП» у «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці»[6]. У 2007 годзе «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці» сумесна зь Міністэрствам сельскай гаспадаркі і харчаваньня Беларусі распрацаваў Праграму перапрацоўкі сыроваткі, у выніку ажыцьцяўленьня якой у Беларусі павысілі яе перапрацоўку да 97 %[9].

1 студзеня 2009 году набылі моц новя дзяржаўныя стандарты Беларусі на малочныя і мясныя вырабы, распрацаваныя ў «Інстытуце мяса-малочнай прамысловасьці». У выніку мяса сталі дастаўляць у крамы ў выглядзе паўфабрыкатаў. Такія паўфабрыкаты дазвалялі пастаўляць зь мяса самак і замарожваць аднойчы. Тэрмін захоўваньня абмежавалі 6-ю месяцамі для ялавічыны і 3-ма — для сьвініны. Таксама сьвініну мелі прадаваць бяз жоўклага шпіку. Таўшчыня падскурнага тлушчу мела складаць да 10 мілімэтраў у бараніне, казьляціне і ялавічыне, да 25 мм — сьвініне. У ялавічным катлетным мясе доля тлушчу магла складаць да 25 %, а ў сьвіным — да 35 %. Паводле новага стандарту, сухая каўбаса мела высьпяваць за 35 дзён без даданьня глютамату натру, паўсухая — да 25 дзён з занясеньнем мікрабіялягічнай спачатнай культуры. Тлустасьць сьмятаны магла складаць ад 10 да 40 % пры наяўнасьці бялку, што сьведчыць пра яе натуральнасьць. Сьмятанным мелі называць выраб пры ўвядзеньні ў сьмятану алею. У стандарт для вяршкоў укаранілі стэрылізаваныя з прыдатнасьцю звыш 25 дзён і апрацаваныя ўльтравысокай тэмпэратурай з прыдатнасьцю звыш 2-х месяцаў. Пастэрызаваныя вяршкі былі прыдатныя 36 гадзінаў. Плаўлены сыр меў зьмяшчаць толькі натуральны тлушч без стабілізатараў кансістэнцыі. Пры дадатньні алею яго называлі сырным плаўленым прадуктам. У стандарт дадалі сухі сыр у выглядзе здробненага парашку для даданьня ў страву. Разам з вэнджанымі зьявіліся пастэрызаваныя і стэрылізаваныя плаўленыя сыры. Пры наяўнасьці прынамсі 75 % сычужнага сыру плаўлены мог насіць назоў сычужнага[10]. У 2011 годзе «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці» распрацаваў вырабы для Наваградзкага (Гарадзенская вобласьць) і Пружанскім (Берасьцейская вобласьць) малочных камбінатах. Таксама ў «ІММП» стварылі цэх кісламалочных вырабаў для грудных немаўлятаў і ўчастак бактэрыяльных канцэнтратаў[11].

У траўні 2012 году «Нарачанскі масласырзавод» (Вялейскі раён) пачаў штодня прадаваць па тоне сыру «Ракфорці» зь цьвільлю паводле рэцэптуры «ІММП». Яго цана ў продажы склала ад 126 000 рублёў (15 даляраў) за кг[12]. Такі сыр вясьпяваў каля 60 дзён і вырабляўся з даданьнем цьвілевых грыбоў ракфорцкага пэніцылу[13]. 28 лістапада 2014 году «ІММП» адкрыў цэх глыбоказамарожаных бактэрыяльных канцэнтратаў для закваскі ў сыр, сьмятану і тварог. Глыбокая замарозка складала -195°C. За 2 гады цэх меў закрыць 60 % увозу такіх канцэнтратаў, які ў 2013 годзе дасягнуў вартасьці 150 млрд рублёў (16,7 млн даляраў). Выдаткі на будоўлю цэха склалі 65 млрд рублёў (7,2 млн даляраў) з акупнасьцю за 5 гадоў[14]. Вытворчая магутнасьць цэха складала 40 тонаў бакканцэнтратаў за год[15]. За 2016 год у «ІММП» атрымалі каля 20 новых рэцэптаў малочных вырабаў. На пачатку 2017 году ў лябараторыі «ІММП» стварылі вараную згушчонку на аснове сыроваткі[16].

29 верасьня — 4 кастрычніка 2020 году «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці» прадставіў мясное марозіва на міжнароднай выставе «Белагра» ў Футбольным манэжы Менску[17]. У 2020 годзе «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці» сумесна з «Навукова-практычным цэнтрам жывёлагадоўлі» распрацаваў біякансэрванты «Біяплант максі-2» і «Біяфлан-фортэ» для зьніжэньня кошту содневага кармленьня каровы і павышэньня яе надою адпаведна[18]. 9 лютага 2021 году ў «ІММП» адчынілі досьледную вытворчасьць нізкабялковых сухіх малочных вырабаў і складнікаў для хворых на фэнілкетанурыю[19]. Кошт такіх вырабаў склаў у 2,5 меней за замежныя адпаведнікі[20]. 9—11 лістапада 2021 году «Маладэчанскі малочны камбінат» (Менская вобласьць) прадставіў на міжнароднай выставе «Харчэкспа» сыр камамбэр, вытворчасьць якога распрацаваў «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці»[21].

Кіраўнікі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кантакты (рас.) // УП «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці», 2022 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  2. ^ Адміністрацыйна-кіраўнічы пэрсанал (рас.) // УП «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці», 2022 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  3. ^ Аддзяленьне аграрных навук // Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, 2022 г. Праверана 10 студзеня 2022 г.
  4. ^ а б в г Арганізацыі Аддзяленьня аграрных навук // Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, 13 сьнежня 2018 г. Архіўная копія ад 13 чэрвеня 2019 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  5. ^ Выданьні (рас.) // УП «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці», 2022 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  6. ^ а б в Гісторыя (рас.) // УП «Інстытут мяса-малочнай прамысловасьці», 2022 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  7. ^ Сьвятлана Протас. Пра што «маўчыць» этыкетка // Зьвязда : газэта. — 17 лютага 2016. — № 30 (28140). — С. 4. — ISSN 1990-763x.
  8. ^ Мясной і малочнай прамысловасьці Беларусі навукова-дасьледчы і канструктарска-тэхналягічны інстытут // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2000. — Т. 11: Мугір — Паліклініка. — С. 7879. — 560 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0188-5
  9. ^ Сяргей Ручанаў. Забесьпячэньне харчовай бясьпекі — найважнейшы напрамак нацыянальнай палітыкі // Зьвязда. — 20 кастрычніка 2021. — № 202 (29571). — С. 1, 4, 5.
  10. ^ «Народная газэта». Будзь падрыхтаваным // Газэта «Наша ніва», 22 студзеня 2009 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  11. ^ Марына Носава, БелаПАН. У Беларусі пачынаецца вытворчасьць сыру з цьвільлю // Газэта «Наша ніва», 22 сьнежня 2011 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  12. ^ Яўген Варакса, «Анлайнэр». Беларускі сыр з цьвільлю «Ракфорці» зьявіўся ў крамах // Газэта «Наша ніва», 16 траўня 2012 г. Праверана 12 студзеня 2022 г.
  13. ^ Сьвятлана Бусько, Алена Даўжанок. Якасьць — на здароўе // Зьвязда. — 16 лістапада 2013. — № 216 (27581). — С. 5.
  14. ^ Пры вытворчасьці малочных прадуктаў будзе выкарыстоўвацца айчынная закваска // Белтэлерадыёкампанія, 28 лістапада 2014 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  15. ^ Працаваць на апярэджаньне // Газэта «Зьвязда», 20 лютага 2014 г. Праверана 12 студзеня 2022 г.
  16. ^ Сьвятлана Лук’янюк, тэлеканал «Беларусь 1». Беларусь уваходзіць у пяцёрку сусьветных лідэраў па экспарце малочнай прадукцыі // Белтэлерадыёкампанія, 22 сакавіка 2017 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  17. ^ На выставе «Белагра-2020» НАН Беларусі дэманструе амаль 240 новых распрацовак і тэхналёгій // Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, 1 кастрычніка 2020 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  18. ^ Дар’я Шлапакова. Пшаніца для батонаў, свая грэчка і цыбуля-парэй // Зьвязда. — 12 лістапада 2020. — № 221 (29335). — С. 5.
  19. ^ Навукова-экспэрымэнтальная вытворчасьць сухіх малочных прадуктаў і інгрэдыентаў адкрылася ў НАН // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 9 лютага 2021 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  20. ^ У Інстытуце мяса-малочнай прамысловасьці адкрылася новая вытворчасьць // Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, 10 лютага 2021 г. Праверана 13 студзеня 2022 г.
  21. ^ Аляксандра Анцэлевіч. Інавацыі ў талерцы // Зьвязда. — 30 лістапада 2021. — № 231 (29600). — С. 8.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]