БелаПАН
| Тып | Закрытае акцыянэрнае таварыства |
|---|---|
| Заснаваная | 1991 |
| Заснавальнікі | Алесь Ліпай |
| Краіна | Беларусь |
| Разьмяшчэньне | Менск, Беларусь |
| Галіна | Інфармацыйнае агенцтва |
| Прадукцыя | Навіны |
Беларускае прыватнае агенцтва навінаў (БелаПАН) — беларускае інфармацыйнае агенцтва, зьяўляецца крыніцай палітычнай, эканамічнай, дзелавой, фінансавай і іншай інфармацыі зь Беларусі, займае сур’ёзнае месца на рынку розных дасьледаваньняў, маніторынгу, рэклямы і PR-паслуг. Від уласнасьці — закрытае акцыянэрнае таварыства, акцыянэры — прыватныя асобы.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Створана 19 лістапада 1991 году Алесем Ліпаем і Віталём Цыганковым. Спачатку БелаПАН меў 5 супрацоўнікаў і месьціўся ў драўляным будынку побач зь лётнішчам «Мінск-1», а навіны рассылаліся падпісантам уручную па факсе некалькі разоў у дзень. Першую дамову на пастаўку інфармацыі заключылі з газэтай «Зьвязда»[1]. У 2001 годзе паўстаў праект «Выбары ў Беларусі»[2]. Улетку 2002 году пачаўся выпуск інтэрнэт-газэты «Белорусские новости». Да 16-ых угодкаў у 2007 г. агенцтва наладзіла рэгулярны выпуск мультымэдыйных матэрыялаў — фота-, аўдыё- і відэарэпартажаў, а таксама інфаграфікі[3].
Сёньня навінавая стужка агенцтва абнаўляецца кожныя некалькі хвілін, у дзень зьяўляецца каля ста паведамленьняў. Паведамленьні БелаПАН публікуюць найбуйнейшыя выданьні Беларусі, цытуюць многія сусьветныя радыёстанцыі і тэлекампаніі. Сярод кліентаў таксама — дзяржаўныя і міжнародныя арганізацыі, дыпляматычныя прадстаўніцтвы, банкаўскія і фінансавыя інстытуты, прадпрыемствы і кампаніі. БелаПАН выпускае навіны на беларускай, расейскай і ангельскай мовах у рэжыме рэальнага часу. Агенцтва мае разгалінаваную сетку карэспандэнтаў ва ўсіх рэгіёнах Беларусі і ў суседніх краінах.
Структура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У структуры інфармацыйнай кампаніі БелаПАН дзейнічаюць:
- інфармацыйнае агенцтва;
- рэдакцыя мультымэдыйных навінаў;
- аналітычная служба;
- рэклямнае агенцтва;
- служба маніторынгу;
- рэдакцыя інтэрнэт-газэты «Белорусские новости»[4]
Дасягненьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Інфармацыйнае агенцтва БелаПАН — адзіны беларускі ўдзельнік міжнароднага праекту «CEE-BusinessLine» — «Стужкі эканамічных навін з краін Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы».
У 2004 годзе БелаПАН быў уганараваны прэміяй імя Дзьмітрыя Завадзкага — «За мужнасьць і прафэсіяналізм», як «пацьвярджэньне бездакорнай рэпутацыі БелаПАН і прызнаньне высокага прафэсіяналізму журналістаў». У 2005 годзе інфармацыйная кампанія БелаПАН была названа ляўрэатам прэміі імя Герда Буцэрыюса «Маладая прэса Ўсходняй Эўропы». У 2006 годзе БелаПАН і інтэрнэт-газэта «Белорусские новости» атрымалі «Прэмію Рунэта» — у намінацыі «Рунэт за межамі Ru». Цырымонія ўзнагароджаньня адбылася 29 лістапада ў Маскве.
Адрас[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Цэнтральны офіс інфармацыйнай кампаніі БелаПАН знаходзіцца ў Менску на вуліцы Акадэмічнай, 17 (офіс 3).
Прадукты і паслугі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Штодня па падпісцы ажыцьцяўляецца рассылка звыш 10 зводак навінаў і бюлетэня «Беларускі эканамічны агляд». Штотыдня па аўторках рассылаецца бюлетэнь «Беларускі ваенны агляд», па панядзелках — зьвесткі маніторынга звыш 40 сталічных і мясцовых газэтаў Беларусі.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Сяргей Протас. Мікалай Інін:«Мы адчуваем сваю запатрабаванасьць» // Зьвязда : Газэта. — 20 лістапада 2001. — № 232-233. — ISSN 1990-763x.
- ^ belaruselections.info
- ^ БелаПАН адзначыў 16-я ўгодкі // Беларуская асацыяцыя журналістаў, 12 сьнежня 2007 г. Праверана 23 красавіка 2013 г.
- ^ naviny.by
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Белару́скае прыва́тнае аге́нцтва наві́н (БелаПАН) // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г.П. Пашкоў і інш. — Менск: БелЭн, 1996. — 480 с.: іл. ISBN 985-11-0061-7 — С. 399.
- А. М. Міхальчанка. Беларускае прыватнае агенцтва // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Менск: БелЭн, 1993. — 494 с., [8] к.: іл. ISBN 5-85700-074-2. С. 357