Уладзімер Гамановіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Уладзімер Гамановіч
Род дзейнасьці супрацоўнік міліцыі места Рыгі
Дата нараджэньня 14 жніўня 1959(1959-08-14)
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 20 студзеня 1991(1991-01-20) (31 год)
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Грамадзянства СССР СССР
Узнагароды
ордэн Віестура

Уладзі́мер Алякса́ндравіч Гамано́віч (14 жніўня 1959, вёска Старына[1], Докшыцкі раён Віцебскай вобласьці БССР — 20 студзеня 1991, Рыга, Латвія) — старшы лейтэнант міліцыі Рыгі, адна з ахвяраў студзеньскіх падзеяў 1991 року.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся ў сям’і вяскоўцаў. Бацькі Аляксандар і Тацяна працавалі ў калгасе. Скончыўшы школу, Уладзімер паступіў у прафэсійную вучэльню, атрымаў прафэсію электраманцёра. Служыў у вайсковай ракетнай частцы ў Рызе. Адслужыўшы, пайшоў на службу ў рыскую міліцыю, даслужыўся да званьня старшага лейтэнанта, камандаваў узводам.

У студзені 1991 року займаўся аховай парадку на рыскіх вуліцах у часе „барыкадаў“. 20 студзеня ахоўваў будынак Міністэрства ўнутраных справаў Латвіі (бульвар Райна, 6). Увечары супрацоўнікі Рыскага АМАПу прадпрынялі спробу захопу будынку, падчас якога адбылася страляніна. Ад нападу амапаўцаў загінулі 5 чалавек, сярод іх быў і Ўладзімер Гамановіч[1][2].

Пахаваны на старых могілках у Тумілавічах Докшыцкага раёну (Беларусь)[1].

Узнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 2010 годзе за заслугі ва ўмацаваньні дзяржаўнай бясьпекі Латвіі Ўладзімер Гамановіч пасьмяротна ўзнагароджаны ордэнам Віестура[3].

Памяць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У Бастыённым парку(lv) Старога места Рыгі ўсталяваны камень у памяць пра Ўладзімера Гамановіча. У Музэі барыкадаў 1991 року дзейнічае экспазыцыя зь міліцэйскай формай Уладзімера Гамановіча.

Сям’я[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Бацькі — вяскоўцы Аляксандар і Тацяна. Уладзімер меў двох малодшых братоў — Станіслава і Юрыя.

У Рызе Ўладзімер Гамановіч ажаніўся з Натальляй, у іх засталося трое дзяцей: Сьвятлана, Ларыса і Віталь. 25 сакавіка 1997 року з ініцыятывы фонду падтрымкі ўдзельнікаў барыкадаў удава і дзеці Ўладзімера ў парадку выключэньня атрымалі грамадзянства Латвіі і новую кватэру[1]. 18 студзеня 1996 року міністар ўнутраных справаў Латвіі Дайніс Турлайс(lv) уручыў Натальлі Гамановіч грашовую дапамогу[4].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в г Пілецкі, Алесь; Уладзь Грыдзін (1 лістапада 2018) «Я ахоўваў тэлецэнтар у Рызе, а брат — будынак МУС». Як беларусы абаранялі Латвію ад савецкага АМАПу. Радыё «Свабода»Праверана 26 студзеня 2021 г.
  2. ^ Вигман, Владимир (7 сакавіка 1996) Троянский конь особого назначения (рас.). Зеркало недели. Украина. Праверана 26 студзеня 2021 г.
  3. ^ Viestura ordeņa nodošana glabāšanā. Valsts prezidents varoņu tuviniekiem nodot nopelnītos apbalvojumus  (лат.) // Laikraksts Latvietis. — 18 лістапада 2010. — № 119.
  4. ^ Iekšlietu ministra pavēle nr.11p/s Par apbalvošanu (лат.) Likumi. Latvijas Vēstnesis (18 студзеня 1996). Праверана 26 студзеня 2021 г.