Парнагра́фія (грэц. πόρνος + γράφω — «распусьнік» + «пішу») — пасрэднае, немастацкае і беспачуцьцёвае адлюстраваньне і апісаньне любошчаў і плоцевых органаў. Ставіць за мэту плоцевае ўзбуджэньне спажыўца празь сьвядомае засяроджаньне ўвагі на цялесных рухах і плоцевых органах. Мае найбольшае пашырэньне ў кіно і часопісах. У мэдыцыне атрыманьне плоцевага задавальненьня ад порнавырабаў адносяць да плоцевага адхіленьня (парнаграфаманія). Найбольш шкодна ўплывае на падлеткаў з адхіленьнямі характару (псыхапатыя). Вострая цікавасьць да любошчаў, лёгкая плоцевая ўзбуджальнасьць, імпульсіўнасьць падлеткаў могуць прывесьці да злачынных паводзінаў. Крымінальны кодэкс Рэспублікі Беларусь прадугледжвае пакараньне за выраб і збыт парнаграфічных тавараў, гандаль імі і захаваньне дзеля продажу і распаўсюджаньню[1].
У 2008 годзе ў Крымінальны кодэкс дадалі асобны артыкул за распаўсюджаньне дзіцячай парнаграфіі, што прадугледжвае да 13 гадоў пазбаўленьня волі. У 2012 годзе сьледчыя ўлічылі 200 злачынстваў распаўсюджаньню парнаграфіі, 5% зь якіх прыпадала на дзіцячую. Пры вырабе дзіцячай парнаграфіі выкарыстоўваліся дзеці ва ўзросьце ад 10 гадоў пераважна з маламаёмных разьбітых сем’яў[4]. У 2013 г. каля 9% карыстальнікаў сеціва праглядалі парнаграфічныя сайты[5]. Каля 70% улічаных выпадкаў распаўсюджаньню дзіцячай парнаграфіі ажыцьцяўлялася празь сеціва[6].
Парнаграфія — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
