Парнаграфія ў Бразыліі

Парнаграфія ў Бразыліі забароненая і караецца законам.

Мінулае

У Бразыліі парнаграфія была даступная для невялікага кругу асоб. Порнавырабы тайна "па-ціху" прывозілі з-за мяжы, як правіла з Заходняе Эўропы, асабліва з Францыі. У пачатку 20 ст. адносіны ў краіне былі свабоднымі і многія жанчыны карысталіся для задаволеньня свае похаці. Прыродныя ўмовы ў краіне давалі магчымасьць хадзіць па вуліцы без адзеньня, бо ў краіне вельмі гарачэ, а зімы няма.

Пачалі стварацца ўмовы адпачынку: корчмы, блудзілішча і кінатэатры. У іх насельнікі краіны маглі глядзець дзіва, у тым ліку і порна. Людзі, якія мелі ўласныя кінакамэры і фотапараты, рабілі непрыстойныя здымкі насельнікаў. Потым іх вывозілі па-за краіну ў Заходнюю Эўропу, ЗША, Брытанію й Ірляндыю, Японію і далей у іншыя краіны сьвету.

Порнавырабы сталі даступнымі для простага чалавека. У 1980-ыя гады ледзь усе рынкі краіны мелі месца продажаў відэа, дзе таксама можна было купіць порна. Сталі прадавацца порначасопісы самаробныя тутэйшыя й замежныя, як правіла зь Францыі й ЗША.

Вытворчасьць

Невядома час стварэньня першае порнастужкі ў Бразыліі. У краіне існуюць прызнаныя дзяржаваю вытворцы порна, але разам з тым вытворчасьць порна забаронае і караецца законам. Самаробнае порна ў краіне вырабляецца і распаўсюджваецца празь сеціва, або паміж людзьмі «з рук у рукі».

Краіна стала месцам вытворчасьці порнастужак. З ЗША прыехалі здымаць карціну «Дзікая архідэя». Здымалі іншыя карціна з непрыстойнымі дзеяньнямі: «Адпачынак у Бразыліі» і інш.

Рынак краіны мае ўсе віды порна:

• ММ
• ЖЖ
• МЖ
• скоталожніцтва