Парнаграфія ў Эстоніі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Парнаграфія ў Эстоніі маеца і можа быць купленая і знойдзеная ў сеціве. У праве Эстоніі забаронена распаўсюджаньне парнаграфічных вырабаў. Парнаграфія ў Эстоніі забароненая, але паспалітыя людзі маюць лёгкі доступ да поравырабаў[1].

Порнафільмы і перадачы ў жывую празь сеціва караюцца законам. У Эстоніі адсутнічаюць прызнаныя законам порнавытворцы, хоць самаробнае порна існуе. Простыя насельнікі краіны могуць грузіць зь сеціва непрыстойнае дзіва і спакойна яго глядзець. Продаж і платны паказ забаронены і караецца законам.

Мінулае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У бальшавіцкае Эстоніі парнаграфія была даступная для невялікага кругу асоб. Порнавырабы тайна "па-ціху" прывозілі з-за мяжы, як правіла з Заходняе Эўропы, зь Нямеччыны. Пасьля распаду СССР, зьменаў ва ўладзе і падзеньня ўраду бальшавікоў порнавырабы сталі шырока прадавацца ў Эстоніі. Порнавырабы сталі даступнымі для простага чалавека. У 1990-ыя гады ледзь усе рынкі краіны мелі месца продажаў відэа, дзе таксама можна было купіць порна. Сталі прадавацца порначасопісы замежныя, напрыклад СНІД-ІНФА.

У 2020-ыя гады Эвэлін Ільвэс[2][3] жонка старшыні ўраду Эстоніі Томаса Ільвэса стала часткаю плоцкіх чутак, аб сваім блудзе.

Вытворчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Невядома час стварэньня першае порнастужкі ў Эстоніі. У краіне неіснуюць прызнаныя дзяржаваю вытворцы порна, але разам з тым вытворчасьць порна забаронае і караецца законам. Самаробнае порна ў краіне вырабляецца і распаўсюджваецца празь сеціва, або паміж людзьмі «з рук у рукі».

Рынак краіны мае ўсе віды порна:

Удзел у ММ, ЖЖ і скоталожніцтва не выдзяляецца асобна ад іншых відаў порнавырабаў, падобна як у суседняй Беларусі. Права Эстоніі ў дачыненьні парнаграфіі падобнае да эўрапейскага права.

Запіс плоцевага чыну МЖ для прагляду для ўласнага прагляду некараецца. Замужняя жанчына можа чыніць плоцкія дзеяньні не са сваім мужам, а запіс аб тым ня будзе караным. Незамужняя жанчына чыніць плоцкія дзеяньні з мужчынам, то яны ня будуць пакараныя дзяржаваю.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]