Парнаграфія ў Чылі[1] забароненая. Да перавароту ў 1973 годзе вытворчасьць існавала ў Чылі. Спробы яе забараніць з боку каталіцкага касьцёлу не былі ўдалымі[2]. Да 1968 году ў сталіцы краіны Сант’яга-дэ-Чылі было і выдавалася каля 60 часопісаў, якія можна назваць порначасопісам[3]. 28 і 29 кастрычніка 1968 году ў сталіцы Чылі прайшлі значныя ператрусы ў друкарнях, дзе шукалі порначасопісы[4]. Былі адабраныя ў дзяржаўныя сховы порначасопісы «Другое пачуцьцё», «Лявэрдад», «Плоць-летапіс», «Мэдыя свабода», «Глямур»,«Сэксалёгія» і «Люз»[5][6]. У 1970 годзе ізноў прайшлі значныя ператрусы ў пошуках порначасопісаў.[7].
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
