Малыя Салечнікі
| Малыя Салечнікі | |
| лет. Šalčininkėliai | |
 Касьцёл | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Віленскі |
| Раён: | Салечніцкі |
| Насельніцтва: | 615 чал. (2011) |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°22′52″ пн. ш. 25°22′59″ у. д. / 54.38111° пн. ш. 25.38306° у. д.Каардынаты: 54°22′52″ пн. ш. 25°22′59″ у. д. / 54.38111° пн. ш. 25.38306° у. д. |
Малыя Салечнікі на мапе Летувы   Малыя Салечнікі | |
Малыя Салечнікі (лет. Šalčininkėliai) — вёска ў Летуве, на рацэ Вісінчы. Уваходзяць у склад Салечніцкага староства Салечніцкага раёну Віленскага павету. Насельніцтва на 2011 год — 615 чалавек. Знаходзяцца за 8 км на поўнач ад Салечнікаў.
Малыя Салечнікі — даўняе мястэчка гістарычнай Віленшчыны, на этнічнай тэрыторыі беларусаў. Да нашага часу тут захаваўся каьцёл Сьвятога Юрыя, помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры XIX ст.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Упершыню Малыя Салечнікі ўпамінаюцца ў XVI ст., калі яны знаходзіліся ў валоданьні Глябовічаў і ўваходзілі ў склад Віленскага павету Віленскага ваяводзтва. Пазьней мястэчка перайшло ў валоданьне Хадкевічаў. У XVII ст. з фундацыі Яна Альфонса Ляцкага тут збудавалі драўляны касьцёл.
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Малыя Салечнікі апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Віленскім павеце Віленскай губэрні. У 1834 годзе ўладальнік мястэчка віленскі лекар і прафэсар унівэрсітэту Мікалай Мяноўскі збудаваў тут новы драўляны касьцёл[1]. На 1866 год у мястэчку было 12 будынкаў.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Малыя Салечнікі занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Малыя Салечнікі абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У 1920 годзе мястэчка апынулася ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе сталі цэнтрам гміны Віленскага павету Віленскага ваяводзтва.
З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў верасьні 1939 году ўлады СССР перадалі мястэчка Летуве.
- Мястэчка на старых здымках
Сядзіба, 1914 г.
Сядзіба, да 1939 г.
Касьцёл, 1925 г.
Рынак, 1938 г.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Дэмаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- XIX стагодзьдзе: 1866 год — 82 чал., зь іх 72 каталікі і 10 юдэяў[2]
- XXI стагодзьдзе: 2011 год — 615 чал.
Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Касьцёл Сьвятога Юрыя (1770)
- Сядзіба Мяноўскіх (1840-я)
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Пазьняк З. Тэрра Дэй. — Варшава — Нью Ёрк — Вільня: «Беларускія Ведамасьці», Таварыства Беларускай Культуры ў Летуве, 2014. С. 394.
- ^ Wierzbowicz J. Soleczniki // Słownik geograficzny... T. XI. — Warszawa, 1890. S. 49.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
| ||||||||