Шашолі
Шашолі лац. Šašoli | |||||
лет. Šešuoliai | |||||
Касьцёл Сьвятога Язэпа Рамесьніка | |||||
| |||||
Краіна: | Летува | ||||
Павет: | Віленскі | ||||
Раён: | Вількамірскі | ||||
Насельніцтва: | 138 чал. (2011) | ||||
Часавы пас: | UTC+2 | ||||
летні час: | UTC+3 | ||||
Геаграфічныя каардынаты: | 55°13′0″ пн. ш. 25°1′0″ у. д. / 55.21667° пн. ш. 25.01667° у. д.Каардынаты: 55°13′0″ пн. ш. 25°1′0″ у. д. / 55.21667° пн. ш. 25.01667° у. д. | ||||
Шашолі | |||||
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Шашолі, Шашолы[1] (лет. Šešuoliai) — мястэчка ў Летуве, на беразе Шашольскага возера. Цэнтар староства Вількамірскага раёну Віленскага павету. Насельніцтва на 2011 год — 138 чалавек. Знаходзяцца за 16 км на паўднёвы ўсход ад Вількаміру.
Шашолі — мястэчка гістарычнай Віленшчыны. Да нашага часу тут захаваўся драўляны касьцёл Сьвятога Язэпа Рамесьніка, помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Тапонім Шашолі, магчыма, утварыўся ад назвы ракі Шашолі[2].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першы пісьмовы ўпамін пра Шашолі датуецца 1334 годам. Паводле Хронікі Лівоніі Германа Вартбэрга, у 1375 годзе лівонскі магістар Вільгельм з Урымэрсгайму ўчыніў напад на некалькі паселішчаў ВКЛ, у тым ліку Шашолі[1]. У 1385 годзе яны ўвайшлі ў склад Віленскага павету Віленскага ваяводзтва.
У 1567 годзе Шашолі сталі мястэчкам, тут збудавалі касьцёл.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Шашолі апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Віленскім павеце Віленскай губэрні. У 2-й палове XIX ст. у мястэчку было 22 будынкі.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Шашолі занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па польска-летувіскіх баях і падпісаньні пагадненьня паміж міжваеннай Польскай Рэспублікай і Летувой у 1919 годзе Шашолі апынуліся ў складзе Летувы. За часамі Другой сусьветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 году мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дэмаграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- XIX стагодзьдзе: ~1890 год — 169 чал., зь іх 140 каталікоў і 29 юдэяў[3]
- XXI стагодзьдзе: 2011 год — 138 чал.
Турыстычная інфармацыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Славутасьці
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Касьцёл Сьвятога Язэпа Рамесьніка (1751)
- Сядзіба (XIX—XX стагодзьдзі)
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 34.
- ^ Vanagas A. Lietuvos miestų vardai (antrasis leidimas). — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004. P. 207—210.
- ^ Krzywicki J. Szeszole // Słownik geograficzny... T. XI. — Warszawa, 1890. S. 909.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
|