Міхаіл Гардзяйчук

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Міхаіл Гардзяйчук
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся 23 кастрычніка 1989(1989-10-23)[1][2][3] (34 гады)
Рост 176 см
Вага 74 кг[4]
Пазыцыя паўабаронца
Клюбная інфармацыя
Клюб Дынама Берасьце
Нумар 62
Клюбы
Гады Клюб Гульні (галы)¹
2007 Шахтар Караганда
2008—2009 Хваля 45 (10)
2010 Нафтан 32 (3)
2011—2012 БАТЭ 20 (1)
2012 Белшына 22 (3)
2013 Белшына 31 (9)
2014—2018 БАТЭ 116 (51)
2019 Табол 14 (2)
2019—2020 Дынама Берасьце 40 (14)
2021—2022 Ліепая 35 (7)
2022—4 Дынама Берасьце 41 (17)
Зборныя
2009—2011 Беларусь (да 21) 14 (0)
2013—2019 Беларусь 26 (4)

¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі
для нацыянальнай лігі, адкарэктавана на
15 сакавіка 2024.

Міхаі́л Гардзяйчу́к (нарадзіўся 23 кастрычніка 1989 году, Сарань, Казаская ССР) — беларускі футбаліст, выступае за берасьцейскае «Дынама» і нацыянальную зборную Беларусі. Майстар спорту міжнароднай клясы. Найлепшы футбаліст Беларусі (2017).

Кар’ера[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюбная[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Футболам пачаў займацца ва ўзросьце 8—9 гадоў у саранскай спортшколе. Першым трэнэрам быў Уладзімер Быстроў. Пазьней пераехаў зь сям’ёй у Караганду[5]. У 17 гадоў падпісаў свой ​​першы прафэсійны кантракт зь мясцовым «Шахтарам». У 2007 годзе выступаў у першай лізе Казахстану за фарм-клюб «Шахтару» — «Шахтар-Юнацтва» (19 гульняў, 3 галы). У 2008 годзе перайшоў у пінскую «Хвалю», у складзе якой у 2009 годзе стаў срэбным прызэрам першынства першай лігі Беларусі і забіў 5 мячоў за сэзон.

У 2010 годзе стаў гульцом клюбу «Нафтан», за які дэбютаваў у матчы за Супэркубак Беларусі. Міхаіл стаў асноўным гульцом каманды ў дэбютным сэзоне, згуляўшы 32 матчы ў чэмпіянаце краіны, у якіх забіў 3 галы і аддаў 3 выніковыя перадачы.

27 сьнежня 2010 году падпісаў кантракт з БАТЭ, разам зь якім быў удзельнікам Лігі Эўропы сэзону 2010—2011 гадоў, дзе нават забіў гол у браму «Пары Сэн-Жэрмэн» у першым хатнім матчы 1/16 фіналу. У сэзоне 2011—2012 гадоў разам з барысаўскім клюбам прымаў удзел Лізе чэмпіёнаў, дзе вызначыўся ў хатнім матчы супраць клюбу «Экранас». Але зь цягам часу Міхаіл стаў зрэдку трапляць у асноўны склад клюбу, губляючы гульнявую практыку.

У сакавіку 2012 году разам з Максімам Скавышам быў аддадзены ў арэнду з БАТЭ ў «Белшыну»[6]. У студзені 2013 году правы на Гардзейчука былі набытыя «Белшынай» у БАТЭ[7], зь якой ён падпісаў кантракт на два гады[8]. У бабруйскай камандзе Міхаіл стаў адным зь лідэраў. У канцы 2013 году вярнуўся ў барысаўскі БАТЭ[9]. У сьнежні 2018 году перайшоў у казаскі клюб «Табол»[10].

У жніўні 2019 году падпісаў кантракт зь берасьцейскім «Дынама». Дапамог камандзе паводле вынікаў сэзону 2019 году стаць чэмпіёнам Беларусі. У сэзоне 2020 годзе заставаўся асноўным гульцом дынамаўцаў. У лютым 2021 годк быў прадстаўлены ў якасьці гульца латвійскай «Ліепаі»[11]. Застаўся ў камандзе і ў сэзоне 2022 годзе, калі іншыя беларускія гульцы, як то Алег Вераціла, Дзьмітры Бага і Яўген Бярозкін, пакінулі клюб. У чэрвені 2022 году скасаваў дамову зь «Ліепаяй»[12]. Неўзабаве стаў трэнавацца зь берасьцейскім «Дынама» і ў ліпені афіцыйна вярнуўся ў клюб, склаўшы працоўную ўгоду да канца 2022 году[13]. Замацаваўся ў першай адзінаццатцы, за паўгады зарабіўшы 5 галоў і 6 галявых перадачаў. У сьнежні 2022 году падоўжыў пагадненьне з дынамаўцамі на два гады[14].

Міжнародная[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гуляў за зборную Беларусі (да 21 году). Зь ёй здабыў бронзавы мэдаль чэмпіянату Эўропы 2011 году ў Даніі, аднак аніводнага разу не выходзіў на поле з прычыны траўмы. Гуляў за алімпійскую зборную Беларусі, на Алімпійскіх гульнях 2012 году, дзе браў удзел ува ўсіх трох матчах каманды.

15 лістапада 2013 году дэбютаваў у зборнай Беларусі ў таварыскай гульні супраць зборнай Альбаніі. 8 верасьня 2015 году ў адборачным матчы чэмпіянату Эўропы 2016 году супраць Люксэмбургу аформіў дубль, тым самым усталяваўшы выніковы лік 2:0.

Узнагароды і дасягненьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Статыстыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюб Сэзон Чэмпіянат
Дывізіён Матчы Галы
БАТЭ 2015 Найвышэйшая ліга 26 2
2016 Найвышэйшая ліга 28 15
2017 Найвышэйшая ліга 29 18
2018 Найвышэйшая ліга 11 4

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]