Дзяніс Палякоў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Дзяніс Палякоў
Dzyanis Palyakow 2019.jpg
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся 17 красавіка 1991 (31 год)
Менск, БССР
Рост 184 см
Вага 77 кг
Пазыцыя абаронца
Клюбная інфармацыя
Клюб Гапаэль Хайфа
Нумар 33
Клюбы
Гады Клюб Гульні (галы)¹
2007—2011
2011—2017
2018
2018
2019—2020
2020—2022
2022—2023
2023— 		Шахцёр Салігорск
БАТЭ
АПОЭЛ
БАТЭ
Урал
Кайрат
Астана
Гапаэль Хайфа 		55 (0)
134 (7)
16 (0)
8 (1)
28 (0)
31 (3)
18 (1)
5 (0)
Зборныя
2010— Беларусь 52 (1)

¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі
для нацыянальнай лігі, адкарэктавана на
4 лютага 2023.
² Колькасьць гульняў і галоў за нацыянальную зборную
ў афіцыйных матчах, адкарэктавана на
20 лістапада 2022.

Дзяніс Палякоў (нарадзіўся 17 красавіка 1991 году, Менск, БССР) — беларускі футбаліст, гуляе ў абароне ў хайфаўскім клюбе «Гапаэль» і нацыянальнай зборнай Беларусі.

Кар’ера[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюбная[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дзяніс зьяўляецца выхаванцам менскай СДЮШАР «Дынама». Першыя трэнэры — Юры Расолька й Аляксандар Ляўковіч. У 2007 годзе быў запрошаны ў дубль салігорскага «Шахцёру». З 2010 году зьяўляўся гульцом асноўнага складу клюбу.

10 сьнежня 2011 году паміж «Шахцёрам» і БАТЭ было складзена міжклюбнае пагадненьне аб пераходзе абаронцы[1]. У канцы 2017 году перайшоў у кіпрскі АПОЭЛ[2]. У сэзоне 2017—2018 гадоў разам з АПОЭЛам стаў чэмпіёнам Кіпру. Аднак, ня быў уключаны ў заяўку на эўракубкі на сэзон 2018—2019 гадоў, і ў жніўні 2018 году паводле пагадненьня бакоў скасаваў кантракт з кіпрскім клюбам[3]. Неўзабаве пасьля сыходу з АПОЭЛа стаў трэнавацца з БАТЭ і ў выніку зноў стаў гульцом барысаўскай каманды[4]. Спачатку знаходзіўся на лаве запасных, пазьней стаў зьяўляцца ў стартавым складзе.

У сьнежні 2018 году падпісаў кантракт з расейскім клюбам «Урал»[5]. Выступаў у стартавым складзе каманды, у пачатку сэзону 2019—2020 гадоў заставаўся на лаве запасных, пазьней вярнуў месца ў аснове. У сакавіку 2020 году пакінуў клюб[6].

Улетку 2020 году меў прапановы ад розных беларускіх клюбаў, аднак у выніку ў жніўні папоўніў склад алматынскага «Кайрата»[7]. Неўзабаве замацаваўся ў стартавым складзе каманды, у сэзоне 2020 году дапамог ёй стаць чэмпіёнам Казахстану, а ў 2021 годзе — здабыць бронзавыя мэдалі. У студзені 2022 году было афіцыйна абвешчана, што абаронца па заканчэньні кантракту сыдзе з «Кайрату»[8]. У лютым 2022 году стаў трэнавацца з «Астаной» і неўзабаве падпісаў пагадненьне з клюбам[9]. Разам з камандай стаў чэмпіёнам Казахстана.

У сьнежні 2022 году падпісаў кантракт на 1,5 гады з ізраільскім «Гапаэлем» з Хайфы[10].

Міжнародная[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дзяніс ёсьць бронзавым прызэрам моладзевага чэмпіянату Эўропы 2011 году ў Даніі. Удзельнік Алімпійскіх гульняў 2012 году ў Лёндане.

17 лістапада 2010 году дэбютаваў у складзе нацыянальнай зборнай Беларусі ў матчы супраць зборнай Аману ў Маскаце (4:0)[11]. Выйшаў на 75-й хвіліне замест Ігара Шытава, хоць сам сьцьвярджаў, што не разьлічваў на гэткую доўгую для сябе гульню[12].

Дасягненьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

БАТЭ:

«Шахцёр»:

  • Срэбраны прызэр чэмпіянату Беларусі: 2010, 2011

АПОЭЛ:

«Кайрат»:

«Астана»:

Статыстыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюб Сэзон Чэмпіянат
Дывізіён Матчы Галы
БАТЭ 2012 Найвышэйшая ліга 24 0
2013 Найвышэйшая ліга 16 0
2014 Найвышэйшая ліга 28 4
2015 Найвышэйшая ліга 22 0
2016 Найвышэйшая ліга 21 0
2017 Найвышэйшая ліга 23 2
2018 Найвышэйшая ліга 8 1

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Денис Поляков перешел в БАТЭ за 600.000 долларов champ.by
  2. ^ Поляков перешел в АПОЭЛ(рас.)
  3. ^ АПОЭЛ объявил о расторжении контракта с Денисом Поляковым
  4. ^ Денис Поляков вновь стал игроком БАТЭ
  5. ^ «Урал» объявил о подписании контракта с Поляковым(рас.)
  6. ^ Поляков покинул "Урал"
  7. ^ Денис Поляков подписал контракт с алматинским "Кайратом"
  8. ^ [1]
  9. ^ Денис Поляков подписал контракт с "Астаной"
  10. ^ Футбол. Денис Поляков после чемпионства в Казахстане перешел в "Хапоэль" из Хайфы(рас.). pressball.by (2022-12-22). Праверана 2022-12-23 г.
  11. ^ Товарищеские матчи. Белоруссия в гостях разгромила Оман.
  12. ^ Денис Поляков: «В Омане думал, что Штанге даст мне максимум пять минут»(недаступная спасылка)

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Дзяніс_Палякоў&oldid=2369762»