Пары Сэн-Жэрмэн Парыж

	Пары Сэн-Жэрмэн
Поўная назва	Paris Saint-Germain Football Club
Заснаваны	12 жніўня 1970
Горад	Парыж, Францыя
Стадыён	Парк-дэ-Прэнс; Умяшчальнасьць: 47 929
Прэзыдэнт	Насэр аль-Хэлайфі[d]
Кіраўнік	Qatar Sports Investments[d]
Галоўны трэнэр	Люіс Энрыке[d];
Чэмпіянат	Ліга 1
· 2022—2023	1 месца
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы; psg.fr(фр.)(анг.)

«Пары Сэн-Жэрмэн» (па-француску: Paris Saint-Germain) — францускі футбольны клюб з гораду Парыж. Заснаваны ў 1970 годзе. Васміразовы чэмпіён Францыі (1986, 1994, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019), 12-разовы ўладальнік Кубка Францыі, васьміразовы ўладальнік Кубка францускай лігі і васьміразовы ўладальнік Супэркубка Францыі. Уладальнік Кубка ўладальнікаў кубкаў (1996).

У 1991 годзе клюб быў набыты каналам францускага тэлебачаньня — Canal+, але з прычыны аддзяленьня спартовага падразьдзяленьня, у 2006 годзе «ПСЖ» быў набыты двума інвэстыцыйнымі фондамі: «Калонія Кэпітал» з ЗША, «Батлер Капіталь» з Францыі й амэрыканскім банкам — «Морган Стэнлі». 30 чэрвеня 2009 году «Калонія Капітал» выкупіў частку «Морган Стэнлі» й стаў акцыянэрам, які валодае большай часткай акцыяў.

31 траўня 2011 году фонд «Катар Спорт Інвэстмэнтс» выкупіў 70% акцыяў «ПСЖ». Катарцам прыйшлося паўгоду весьці перамовы аб угодзе, уключаючы атрыманьне ўхваленьня дзейнага прэзыдэнта Францыі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першыя гады[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыза сталічнага футболу ў Францыі прывяла гарадзкія ўлады й шэраг уплывовых энтузіястаў да думкі аб стварэньні новага футбольнага клюбу ў Парыжы, на зьмену некалі прыстойным камандам «Расінг» і «Стад Франсэ». Лёсавызначальнае рашэньне было прынята 20 траўня 1970 году, і ўжо 12 жніўня таго ж году адбылося зьліцьцё адмыслова створанага клюбу «Парыж» з камандай «Стад Сэн-Жэрмэн» (франц. Stade Saint-Germain) з прыгараду Парыжу. «Стад Сэн-Жэрмэн», які існаваў з 1904 году, у той год выйшаў з трэцяга францускага дывізіёну ў другі. Новы футбольны клюб «Пары Сэн-Жэрмэн» узначалілі Гі Крэсан і П’ер-Эт’ен Гюё. Па выніках сэзону 1970—1971 гадоў «ПСЖ» зь першай жа спробы выйшаў у найвышэйшы дывізіён разам з «Манака» і «Лілем». Аднак справы ў эліце ў «Пары Сэн-Жэрмэн» пайшлі не зусім удала. У сэзоне 1971—1972 гадоў клюб заняў 16 месца, прычым да канца сэзону рушыла ўсьлед фінансавая крыза й зьвязаныя зь ёй рознагалосьсі ў кіраўніцтве, якія прывялі да хуткага падзелу клюбу на «Парыж» і «Пары Сэн-Жэрмэн». Вось толькі «Парыж» застаўся ў найвышэйшым дывізіёне, а «ПСЖ» стаў аматарскай камандай, і быў адпраўлены назад у трэці дывізіён. Ізноў клюб адразу падняўся вышэй, а ў наступным сэзоне 1973—1974 гадоў дайшоў да 1/4 фіналу Кубка Францыі, паралельна выканаўшы асноўную задачу: ПСЖ вярнуўся ў эліту й больш яе ніколі не пакідае. Хоць у далейшым тройчы паўставала сытуацыя пагрозы вылету.

1974—1978[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Клюб паступова набіраў магутнасьць. Аднак правальваліся спробы па запрашэньні вядомых футбалістаў. Так Пэле не гарэў жаданьнем гуляць за эўрапейскі клюб, «Барсэлёна» не адпусьціла ў Парыж Ёгана Кройфа, а асабісты фінансавы апэтыт Франца Бэкенбаўэра астудзіў цікавасьць да яго з боку парыскага кіраўніцтва. Пэрыяд запомніўся зьяўленьнем у камандзе шэрагу па-сапраўднаму гістарычных для клюбу гульцоў. У 1974 годзе з «Сэдану» быў набыты альжырэц Мустафа Далеб, які правёў у клюбе наступныя дзесяць гадоў, і такім жа стажам зь ім можа пацягацца толькі выхаванец клюбу Эрык Рэно. З 1975 году на поле зьяўляецца выхаванец клюбу, абаронца Жан-Марк Піляржэ, чый лёс будзе зьвязаны з роднай камандай рэкордныя чатырнацаць гадоў — да 1989 году. Вэтэран «Бэнфікі» партугалец Умбэрту Каэлью правёў у складзе парыжанаў два сэзоны, пакуль яго не зьмяніў у 1977 годзе такі ж вопытны гулец апорнай зоны «Сэнт-Эт’ену» Жан-Мішэль Лярке. Тады ж, у 1977 годзе, з «Рэймсу» быў набыты аргентынскі нападнік Карляс Арманда Б’янкі. Паўфінал Кубка Францыі 1975 году парыжане прайгралі. Нічога больш прыкметнага ў пляне спартовых дасягненьняў зь імі на той момант ня здарылася. Скандал з падвойнымі квіткамі на стадыён сканчаецца пакараньнем у двухгадовую забарону на ўдзел у эўрапейскіх кубкавых турнірах, і вымушанай зьменай уладальніка прэзыдэнцкага крэсла. Даніель Эштэр сышоў у адстаўку, і са студзеня 1978 году «Пары Сэн-Жэрмэн» на цэлых 13 гадоў узначаліў Франсіс Барэльлі.

Дасягненьні[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Чэмпіён Францыі: 8
- 1956, 1994, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019
Уладальнікі Кубка Францыі: 12
- 1982, 1983, 1993, 1995, 1998, 2004, 2006, 2010, 2015, 2016, 2017, 2018
Уладальнікі Кубка лігі Францыі: 8
- 1995, 1998, 2008, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018
Уладальнікі Супэркубка Францыі: 9
- 1995, 1998, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019
Уладальнікі Кубка ўладальнікаў кубкаў: 1996
Уладальнікі Кубка Інтэртота: 2002

Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Актуальны на 15 верасьня 2023 году

№	Пазыцыя	Імя	Год нараджэньня
1	Бр	Кейляр Навас	1986
2	Аб	Ашраф Гакімі	1998
3	Аб	Прэснэль Кімпэмбэ	1995
4	ПА	Мануэль Угартэ	2001
5	Аб	Маркіньюс (капітан)	1994
7	Нап	Кіліян Мбапэ	1998
8	ПА	Фабіян Руіс	1996
9	Нап	Гансалу Рамуш	2001
10	Нап	Усман Дэмбэле	1997
11	Нап	Марка Асэнсіё	1996
15	ПА	Данілу Пэрэйра	1991
16	Бр	Сэрхіё Рыка	1993
17	ПА	Вітар Фэрэйра	2000
19	ПА	Лі Ган-Ін	2001
21	Аб	Люкас Эрнандэс	1996

№	Пазыцыя	Імя	Год нараджэньня
23	Нап	Рандаль Калё	1998
25	Аб	Нуну Мэндыш	2002
26	Аб	Нардзі Мюкіеле	1997
27	ПА	Шэр Ндур	2004
28	ПА	Карляс Салер	1997
29	Нап	Брадлі Баркаля	2002
30	Бр	Аляксандар Лётэлье	1990
32	Аб	Левэн Кюрзава	1992
33	ПА	Варэн Заір-Эмры	2006
34	Нап	Юліян Драксьлер	1993
37	Аб	Мілан Шкрыняр	1995
39	Нап	Ільес Усьні	2005
44	Нап	Юго Экітык	2002
80	Бр	Арнаў Тэнас	2001
99	Бр	Джанлюіджы Данарума	1999

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Афіцыйны сайт