Эйбар
| Эйбар | |||
| |||
| |||
| Дата заснаваньня: | 5 лютага 1346 | ||
| Краіна: | Гішпанія | ||
| Кіраўнік: | Ён Іраоля Ірыёнда[d] | ||
| Плошча: |
| ||
| Вышыня: | 121 м н. у. м. | ||
| Насельніцтва: | |||
| Паштовы індэкс: | 20600 | ||
| Нумарны знак: | SS | ||
| Геаграфічныя каардынаты: | 43°11′3″ пн. ш. 2°28′24″ з. д. / 43.18417° пн. ш. 2.47333° з. д.Каардынаты: 43°11′3″ пн. ш. 2°28′24″ з. д. / 43.18417° пн. ш. 2.47333° з. д. | ||
Эйбар на мапе Гішпаніі   Эйбар | |||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||
| http://www.eibar.eus/ | |||
Э́йбар (па-басконску: Eibar) — горад у правінцыі Гіпускоа ў аўтаномнай супольнасьці Краіны Баскаў. На 2018 год Эйбар мае 27 138 жыхароў[2]. Горад славіцца сваёй мэталаапрацоўкай, вядомы яшчэ з XVI стагодзьдзя як цэнтар вытворчасьці зброі, асабліва тонкай гравіроўкай пальнай зброі.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Горад атрымаў статус гораду Альфонсам XI Кастыльскім у 1346 годзе, атрымаўшы назву Вільянуэва-дэ-Сан-Андрэс-дэ-Эйбар[3][4]. Фэадальныя сем’і гораду бралі ўдзел у вайне бандаў. У Эйбары, як і ў астатніх паселішчах у даліне, мелася прамысловасьць, якая базавалася на дзейнасьці кузьняў і вытворчасьці зброі. У 1766 годзе Эйбар быў уцягнуты ў сацыяльны бунт, вядомы як Мачынада, а праз гады, у 1794 годзе, на яго напалі французы, якія зьнішчылі горад[3].
Пасьля таго, як астатняя частка Гіпускоа перайшла на бок французаў у 1793 годзе за часам францускіх рэвалюцыйных войнаў, Эйбар часова прагаласаваў за далучэнне да Біскаі[5]. У карлісцкіх войнах Эйбар выступаў на баку лібэралаў. У XIX стагоддзі індустрыялізацыя зьмяніла сыстэму вытворчасьці ў горадзе і спарадзіла магутны грамадзкі рух. Рабочы рух і сацыялізм асабліва набылі моцы ў Эйбары. У 1931 годзе горад ухваліў абвяшчэньне Другой Гішпанскай рэспублікі. У знак прызнаньня яму было наданае званьне «Вельмі ўзорнага гораду»[3][6]. За часам грамадзянскай вайны ў Гішпаніі Эйбар быў практычна зьнішчаны італьянскімі бамбавікамі, якія дапамагалі гішпанскім нацыяналістам. Наступная рэканструкцыя прынесла значнае прамысловае разьвіцьцё і дэмаграфічны рост, гэтак насельніцтва Эйбару павялічылася амаль да 40 тысяч чалавек цягам некалькіх гадоў[3][7].
Праз брак месца да пашырэньня некалькі заводаў пераехалі ў Дурангальдэа і Аляву[8]. Наступствамі прамысловага крызісу 1980-х гадоў сталася страта значнай часткі насельніцтва[3]. У пачатку XXI стагодзьдзя эканоміка Эйбару грунтуецца на прамысловасьці і сфэры паслугаў[3].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Нацыянальны інстытут статыстыкі Municipal Register of Spain of 2024 — 2024.
- ^ «Eibar». Basque Statistics Office.
- ^ а б в г д е «Historia de Eibar». Egoibarra.
- ^ «Año 1346». Cronología Histórica.
- ^ Coverdale, John F. (1984-12-31). «The Basque Phase of Spain’s First Carlist War». — С. 32. — doi:10.1515/9781400853687. ISBN 978-1-4008-5368-7.
- ^ Ormazabal, Mikel (14.04.2011). «Eibar, el orgullo republicano». El País.
- ^ «Habitantes de Eibar». Egoibarra.
- ^ «La inmigración llegada a Eibar contribuyó a la construcción de una ciudad mejor». El Diario Vasco.