Гарадзішча (Баранавіцкі раён)
Гарадзішча | |
трансьліт. Haradzišča | |
Касьцёл Найсьв. Панны Марыі | |
Першыя згадкі: | 1414 |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Берасьцейская |
Раён: | Баранавіцкі |
Сельсавет: | Гарадзішчанскі |
Вышыня: | 201 м н. у. м. |
Насельніцтва: | 2219 чал. (2009)[1] |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 163 |
Паштовы індэкс: | 225328 |
СААТА: | 1204812906 |
Нумарны знак: | 1 |
Геаграфічныя каардынаты: | 53°19′20″ пн. ш. 26°0′48″ у. д. / 53.32222° пн. ш. 26.01333° у. д.Каардынаты: 53°19′20″ пн. ш. 26°0′48″ у. д. / 53.32222° пн. ш. 26.01333° у. д. |
± Гарадзішча | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Гарадзі́шча[2] — мястэчка ў Беларусі, у вярхоўі ракі Сэрвач. Цэнтар сельсавету Баранавіцкага раёну Берасьцейскай вобласьці. Насельніцтва 2219 чал.[1] (2009). Знаходзіцца за 20 км на поўнач ад Баранавічаў, за 25 км ад чыгуначнай станцыі Баранавічы-Палескія (лінія Берасьце — Менск); на аўтамабільнай дарозе Баранавічы — Наваградак.
Гісторыя
Упершыню Гарадзішча згадваецца ў сярэдзіне ХІІІ ст., калі паселішча ўжо далучылася да Вялікага Княства Літоўскага. У 2-й палове XV ст. мясьціна згадваецца як вялікакняскі двор. У 1494 Ян Кезгайлавіч заснаваў тут касьцёл.
На мяжы XV—XVI стагодзьдзяў Гарадзішча знаходзілася ў валоданьні князя Сямёна Бельскага, з 1501 — вялікай княгіні Алены Іванаўны. У XVІ—XVІІІ стагодзьдзях паселішча ўваходзіла ў склад Наваградзкага павету Наваградзкага ваяводзтва і належала Няміравым, Хадкевічам, Гастомскім, Пацам і іншым. У 1640 Каменскія збудавалі тут мураваны касьцёл. У канцы XVII ст. мястэчка перайшло да Зяновічаў.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Гарадзішча апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, дзе ў 1795 зрабілася цэнтрам воласьці Наваградзкага павету. Станам на 1798 тут дзейнічалі грэка-каталіцкая царква і касьцёл. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня ў 1831 расейскія ўлады канфіскавалі мястэчка ў графа Людвіка Паца. З 1833 Гарадзішча знаходзілася ў валоданьні Бухавецкіх. Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня ў 1864 царскія ўлады гвалтоўна перарабілі мясцовы касьцёл на царкву Маскоўскага патрыярхату. Станам на 1866 у Гарадзішчы было 60 двароў, працавалі 2 праваслаўныя цэрквы (колішнія касьцёл і грэка-каталіцкая царква), народная вучэльня (адкрылася ў 1863), капліца, сынагога, 4 малітоўныя дамы, багадзельня, конная паштовая станцыя, цагельня, бровар, управа; праводзілася 2 рэгулярныя кірмашы; працаваў лекар. На 1909 у мястэчку і аднайменным маёнтку было 246 двароў, працавалі пошта і тэлеграф, народная вучэльня (у 1901 96 вучняў, зь іх толькі 9 дзяўчынак), аптэка, лякарня, валасная ўправа, 2 праваслаўныя царквы, сынагога, 5 габрэйскіх дамоў малітвы, цагельня, больш за 19 крамаў, багадзельня, конная паштовая станцыя, 2 кірмашы. У Першую сусьветную вайну ў 1916 каля мястэчка прайшла Скробава-Гарадзішчанская апэрацыя.
Згодна з Рыскай мірнай дамовай (1921) Гарадзішча апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе зрабілася цэнтрам гміны Наваградзкага павету. У гэты час тут было 165 двароў. У сяр. 1930-х у мястэчку працавалі гмінная ўправа, школа, аптэка.
У 1939 Гарадзішча ўвайшло ў БССР, дзе 15 студзеня 1940 атрымала афіцыйны статус пасёлку гарадзкога тыпу і зрабілася цэнтрам раёну. У Другую сусьветную вайну з 24 чэрвеня 1941 да 8 ліпеня 1944 мястэчка знаходзілася пад нямецкай акупацыяй. У 1957 адбылося аб’яднаньне Навамыскага і Гарадзішчанскага ў новы Баранавіцкі раён.
-
Касьцёл па мураўёўскай перабудове
-
Касьцёл, з боку апсыды
-
Грэка-каталіцкая царква па мураўёўскай перабудове
-
Сынагога
Насельніцтва
- XIX стагодзьдзе: 1830 — 486 муж., зь іх шляхты 3, духоўнага стану 3, мяшчанаў-юдэяў 121, мяшчанаў-хрысьціянаў і сялянаў 355, жабракоў 4[3]; 1886 — 504 чал.; 1893 — 747 чал.
- XX стагодзьдзе: 1909 — 2942 чал.; 1921 — 1021 чал.; 1935 — 4 тыс. чал.; 1969 — 4,6 тыс. чал.; 1993 — 2520 чал.[4]; 1998 — 2630 чал.
- XXI стагодзьдзе: 2006 — 2,5 тыс. чал.[5]; 2008 — 2,5 тыс. чал.; 1 студзеня 2009 — 2,4 тыс. чал.; 2009 — 2219 чал.[1] (перапіс)
Адукацыя
У Гарадзішчы працуюць сярэдняя, музычная і дзіцяча-юнацкая спартовая школы, школа-інтэрнат, дашкольная ўстанова.
Мэдыцына
Мэдычныя паслугі надаюць лякарня, амбуляторыя і вэтэрынарная лякарня.
Культура
Дзейнічаюць дом культуры, 2 бібліятэкі.
Эканоміка
Прадпрыемствы харчовай прамысловасьці, сацыяльна-побытавага абслугоўваньня.
Апроч таго, у мястэчку працуюць лесьнікоўства, дом побыту, аўтавакзал, аптэка, банк.
Турыстычная інфармацыя
Выдатныя мясьціны
У ваколіцах мястэчка — старажытнае гарадзішча (паводле меркаваньнях некаторых дасьледнікаў былая літоўская сталіца Варута)
- Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі (XVIII ст.)
- Царква Ўзвышэньня Сьвятога Крыжа (1764; колішняя грэка-каталіцкая, цяпер у валоданьні БЭМП)
- Могілкі: вайсковыя германскія часоў IСВ, габрэйскія
- Сынагога (кан. ХІХ ст.)
Страчаная спадчына
- Сядзібна-паркавы комплекс Пацаў (XVIII ст.)
Галерэя
-
Касьцёл
-
Касьцёл, званіца
-
Касьцёл, уваход
-
Царква
Крыніцы
- ^ а б в Перепись населения — 2009. Брестская область (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 60
- ^ Соркіна І. Мястэчкі Беларусі... — Вільня, 2010. С. 413.
- ^ Іван Крэнь, Валерый Шаблюк. Гарадзішша // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 476.
- ^ Городище // Туристская энциклопедия Беларуси. — Мн., 2007.
Літаратура
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка г. Баранавічы і Баранавіцкага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2000. — 736 с.: іл. ISBN 985-6302-28-5.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0
- Соркіна І. Мястэчкі Беларусі ў канцы ХVІІІ — першай палове ХІХ ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
- Horodyszcze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom III: Haag — Kępy. — Warszawa, 1882. S. 143.
Вонкавыя спасылкі
Гарадзішча (Баранавіцкі раён) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
|