Ювэнтус Турын

	Ювэнтус Турын
Поўная назва	Juventus Football Club
Заснаваны	1 лістапада 1897
Горад	Турын, Італія
Стадыён	Ювэнтус; Умяшчальнасьць: 41 507
Прэзыдэнт	Джанлюка Фэрэра[d]
Кіраўнік	Exor[d], Ліндсэл Трэйн[d] і фінансавы рынак[d]
Галоўны трэнэр	Тыягу Мота;
Чэмпіянат	Сэрыя А
· 2023—2024	3 месца
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы; juventus.com

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Ювэнтус (неадназначнасьць).

«Ювэ́нтус» (таксама: «Ювэ», ад лац. iuventus — «юнацтва») — італьянскі футбольны клюб з Турыну. Зьяўляецца самым тытуляваным клюбам Італіі па колькасьці чэмпіёнстваў ва ўнутраным першынстве і перамогаў у Кубку Італіі. Клюб быў заснаваны ў 1897 годзе групоўкай маладых турынскіх студэнтаў^[4], сярод іх, быў і першы прэзыдэнт клюбу, Эўджэніё Канфары, і ягоны брат Энрыка, аўтар гістарычнай памяці^[5]. Клюб належыць сям’і бізнэсоўцаў Аньельлі з 1923 году, што зьяўляецца найстарэйшым спартовым партнэрствам у Італіі, у выніку чаго «Ювэнтус» стаў першым прафэсійным клюбам у краіне^[6]. З часам клюб стаў сымбалем нацыянальнай культуры^[7]^[8], у сувязі зь іхнымі посьпехамі, некаторыя зь якіх зрабілі значны ўплыў у італьянскім грамадзтве, асабліва ў 1930-я гады й у першыя пасьляваенныя дзесяцігодзьдзі, ідэалягічнай палітыцы й сацыяльна-эканамічнаму паходжаньню тых, хто спачувае клюбу. Колькасьць заўзятараў клюбу зьяўляецца ня толькі самай вялікай у Італіі, але і адной з найбуйнейшых у сьвеце. Падтрымка «Ювэнтусу» шырока распаўсюджана па ўсёй краіне й за мяжой, у асноўным у краінах са значнай прысутнасьцю італьянскіх імігрантаў^[9].

«Ювэнтус» гістарычна зьяўляецца самым пасьпяховым клюбам у італьянскім футболе й адным з самых тытуляваных у сьвеце^[10]. «Ювэнтус», больш, чым любы іншы італьянскі клюб, мае рэкордныя 36 нацыянальных чэмпіёнскіх тытулаў, рэкордныя 15 перамогаў у розыгрышах італьянскага кубку й 9 перамогаў у нацыянальным Супэркубку, а таксама адзінаццаць перамогаў у міжнародных спаборніцтвах. У адпаведнасьці з рэйтынгам апублікаваным у 2009 годзе Міжнароднай фэдэрацыяй футбольнай гісторыі й статыстыкі, арганізацыі, што падначалена ФІФА, клюб, паводле вынікаў выступаў у міжнародных спаборніцтвах, быў прызнаны найлепшым клюбам Італіі й другім клюбам Эўропы XX стагодзьдзя^[11].

Гісторыя

«Ювэнтус» быў заснаваны як «спартовы клюб Ювэнтус» у канцы 1897 году навучэнцамі ліцэю імя Масыма д’Адзэльлё ў Турыне, але быў перайменаваны ў «футбольны клюб Ювэнтус» праз два гады^[12]. Клюб далучыўся да розыгрышаў італьянскага футбольнага першынства ў 1900 годзе. У 1904 годзе бізнэсовец Марка Аймонэ-Марсан фінансава падтрымаў клюб, а таксама даў магчымасьць клюбу зьехаць з трэніравальнай пляцоўкі П’яцца д’Армі на больш зручны вэлядром імя Ўмбэрта I. У гэты пэрыяд каманда мела ружовы і чорны камплект формы. У 1905 годзе «Ювэнтус» атрымаў перамогу ў чэмпіянаце італьянскай лігі, гуляючы менавіта на вэлядроме імя Ўмбэрта I. Да гэтага ж часу адносіцца зьмена клюбных колераў на чорны і белы, якія былі дараваныя ангельскім клюбам «Нотс Каўнці».

У 1923 годзе кантроль над клюбам атрымаў уласьнік заводу Fiat Эдаарда Аньельлі. Ён жа пабудаваў новы клюбны стадыён. Гэта дапамагло клюбу ў атрыманьні другога чэмпіёнства ў сэзоне 1925—1926 гадоў, калі «Ювэнтус» аказаўся мацней за клюб «Альба Рома» з агульным лікам 12:1. Гэты сзон стаў выдатным для турынскага нападніка Антоніё Вояка^[13]. Клюб зарэкамэндаваў сябе як асноўная рухаючая сіла ў італьянскім футболе ў 1930-х гадах, стаўшы першым прафэсійным клюбам краіны, што прывяло да пяці пасьлядоўных перамогаў у італьянскім чэмпіянаце. Клюб утварыў ядро зборнай Італіі падчас эры Віторыё Поцца, у тым ліку на сусьветнае першынство 1934 году, калі зборная Італіі стала наймацнейшай у сьвеце^[14]. На той час за клюб гулялі такія футбалісты, як Раймунда Орсі, Люіджы Бэрталіні, Джаваньні Фэрары і Люіс Монці.

Ад 2014 да 2019 году трэнэрам каманды быў Масыміліяна Алегры. Абаронца «Ювэнтусу» ў 2011—2019 гадах Андрэа Барцальі пасьля сканчэньня кар’еры гульца стаў трэнэрам па разьвіцьці тэхнікі ў клюбе.

Дасягненьні

Чэмпіён Італіі (36):
- 1905, 1926, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1950, 1952, 1958,
- 1960, 1961, 1967, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1981, 1982,
- 1984, 1986, 1995, 1997, 1998, 2002, 2003, 2012, 2013, 2014,
- 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020
Уладальнік Кубка Італіі (15):
- 1938, 1942, 1959, 1960, 1965, 1979, 1983, 1990, 1995, 2015
- 2016, 2017, 2018, 2021, 2024
Уладальнік Супэркубка Італіі (9):
- 1995, 1997, 2002, 2003, 2012, 2013, 2015, 2018, 2020
Уладальнік Кубка чэмпіёнаў (2):
- 1985, 1996
Уладальнік Кубка ўладальнікаў кубкаў (1):
- 1984
Уладальнік Кубка УЭФА (3):
- 1977, 1990, 1993
Уладальнік Супэркубка Эўропы (2):
- 1984, 1996
Уладальнік Міжкантынэнтальнага кубка (2):
- 1985, 1996

Склад

Актуальны на 12 верасьня 2024 году

№	Пазыцыя	Імя	Год нараджэньня
1	Бр	Матыя Пэрын	1992
3	Аб	Глэйсан Брэмэр	1997
4	Аб	Фэдэрыка Гацьці	1998
5	ПА	Мануэль Лякатэльлі	1998
6	Аб	Данілу (капітан)	1991
7	Нап	Франсішку Кансэйсан (ар. Порту)	2002
8	ПА	Тэн Коопмэйнэрс	1998
9	Нап	Душан Улахавіч	2000
10	Нап	Кенан Ілдыз	2005
11	Нап	Нікаляс Гансалес (ар. Фіярэнтына)	1998
14	Нап	Аркадыюш Мілік	1994
15	Аб	П’ер Калюлю (ар. Мілян)	2000
16	ПА	Ўэстан Макені	1998

№	Пазыцыя	Імя	Год нараджэньня
17	ПА	Васіліе Аджыч	2006
18	ПА	Артур	1996
19	ПА	Кефран Цюрам	2001
21	ПА	Нікалё Фаджолі	2001
22	ПА	Тымаці Ўэа	2000
23	Бр	Карлё Пінсольлё	1990
26	ПА	Дуглас Луіс	1998
27	Аб	Андрэа Камб’яса	2000
29	Бр	Мікеле Дзі Грэгорыё (ар. Монца)	1997
32	Аб	Хуан Кабаль	2001
37	Аб	Нікалё Савона	2003
40	Аб	Юнас Руі	2004
51	Нап	Самюэль Мбангюля	2004

Крыніцы

^ La storia di una leggenda (італ.)
^ https://www.juventus.com/media/native/investor-relations-docs/Relazione%20finanziaria%20annuale%20al%2030%20giugno%202019_web.pdf
^ https://www.transfermarkt.com/-/mitarbeiterhistorie/verein/506
^ «Juventus Football Club: The History». Juventus Football Club S.p.A
^ «Andrea Agnelli: the 25th chairman of Juventus». Juventus F.C. S.p.A
^ Hazzard, Patrick; Gould, David (2001). «Fear and loathing in world football». Berg Publishers. pp. 209, 215. ISBN 1-85973-463-4.
^ «Inter-Juve, resto del mondo contro il made in Italy». Corriere dello Sport.
^ Giovanni Arpino. «Quando si dice Juventus…». La Stampa. p. 19.
^ «Juventus F.C.: nasce l’Associazione Piccoli Azionisti». Borsa Italiana S.p.A. 24
^ «Juventus building bridges in Serie B». Fédération Internationale de Football Association.
^ «Europe’s club of the Century». International Federation of Football History & Statistics.
^ Juventus Football Club: The History. Juventus Football Club S.p.A
^ Modena, Panini Edizioni (2005). Almanacco Illustrato del Calcio — La Storia 1898—2004.
^ Italy — International matches 1930—1939. The Record Sport Soccer Statistics Foundation.

Вонкавыя спасылкі

Афіцыйны сайт

[_2ab5fd6d114753bd-1] La storia di una leggenda (італ.)

[_1a710f2386b38f17-2] ttps://www.juventus.com/media/native/investor-relations-docs/Relazione%20finanziaria%20annuale%20al%2030%20giugno%202019_web.pdf

[_838850078fb325e5-3] ttps://www.transfermarkt.com/-/mitarbeiterhistorie/verein/506

[4] «Juventus Football Club: The History». Juventus Football Club S.p.A

[5] «Andrea Agnelli: the 25th chairman of Juventus». Juventus F.C. S.p.A

[6] Hazzard, Patrick; Gould, David (2001). «Fear and loathing in world football». Berg Publishers. pp. 209, 215. ISBN 1-85973-463-4.

[7] «Inter-Juve, resto del mondo contro il made in Italy». Corriere dello Sport.

[8] Giovanni Arpino. «Quando si dice Juventus…». La Stampa. p. 19.

[9] «Juventus F.C.: nasce l’Associazione Piccoli Azionisti». Borsa Italiana S.p.A. 24

[10] «Juventus building bridges in Serie B». Fédération Internationale de Football Association.

[11] «Europe’s club of the Century». International Federation of Football History & Statistics.

[12] Juventus Football Club: The History. Juventus Football Club S.p.A

[13] Modena, Panini Edizioni (2005). Almanacco Illustrato del Calcio — La Storia 1898—2004.

[14] Italy — International matches 1930—1939. The Record Sport Soccer Statistics Foundation.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]