Гамбург (футбольны клюб)
| Гамбург | ||||||
 | ||||||
| Поўная назва | Hamburger Sport-Verein e. V. | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Заснаваны | 29 верасьня 1887 | |||||
| Горад | Гамбург, Нямеччына | |||||
| Стадыён | Фолькспаркштадыён Умяшчальнасьць: 57 274 | |||||
| Прэзыдэнт | Франк Вэтштайн[d][1] і Штэфан Кунц[d] | |||||
| Галоўны трэнэр | ||||||
| Чэмпіянат | Бундэсьліга | |||||
| · 2024—2025 | Бундэсьліга 2, 2 месца (падвышэньне) | |||||
| ||||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчыhsv.de/uebersicht (ням.) hsv.de/en/homepage (анг.) | ||||||
«Га́мбург» (па-нямецку: Hamburger) — нямецкі футбольны клюб з гораду Гамбургу. Заснаваны ў 1887 годзе. 6-разовы чэмпіён Нямеччыны і трохразовы ўладальнік Кубка Нямеччыны. Уладальнік Кубка чэмпіёнаў (1983), уладальнік Кубка ўладальнікаў кубкаў (1977). Зьяўляецца адным з найстарэйшых, папулярных і тытулаваных нямецкіх клюбаў. Да 2018 году «Гамбург» быў адзіным клюбам, які гуляў ва ўсіх сэзонах Бундэсьлігі з часу ейнага стварэньня ў 1963 годзе.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Раньнія гады
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Гісторыя «Гамбургу» пачынаецца 29 верасьня 1887 году, калі адбылося зьліцьцё двух клюбаў: «Der Hohenfelder Sportclub» і «Wandsbek-Marienthaler Sportclub» у «спартовы клюб Германія ў Гамбургу» (ням. Sportclub Germania zu Hamburg). Пад сваёй цяперашней назвай клюб быў сфармаваны ў 1919 годзе шляхам аб’яднаньня трох гарадзкіх камандаў, сур’ёзна паслабленых пасьля Першай сусьветнай вайны: «спартовы клюб Германія», «Гамбург ФК» і ФК «Фалька Эпэндорф». Колерамі клюбу сталі чырвоны й белы ў гонар гораду Гамбургу, і сіне-чорныя ў гонар найстарэйшага клюбу заснавальніка — «Германія». Менавіта праз «спартовы клюб Германія», Гамбург прэтэндуе на званьне найстарэйшага клюбу краіны. Тым ня менш, іншыя клюбы аспрэчваюць гэта, бо «Германія» першапачаткова была заснавана як атлетычны клюб, які не гуляў у футбол да 1891 году, калі паўтузіна ангельцаў далучыліся да клюбу, прынёсшы з сабою захапленьне футболам.
«Германія» дасягнула свайго першага посьпеху ў 1896 годзе, здабыўшы перамогу ў чэмпіянаце Гамбург—Альтоны. Гулец каманды Ганс Нобілінг эміграваў у Бразылію ў канцы XIX стагодзьдзя, дзе спрычыніўся да стварэньня футбольнага клюбу, які пазьней стаў часткай каманды «Сан-Паўлу».
Міжваенны час і да Бундэсьлігі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У фінале чэмпіянату 1922 году «Гамбург» сустрэўся зь «Нюрнбэргам». Першая гульня была датэрмінова скончаная празь цемру пасьля трох гадзінаў і дзесяці хвілінаў гульні, а лік на той момант быў нічыйны 2:2[2]. Паўторны матч таксама перайшоў у дадатковы час, і ў эпоху, калі замены яшчэ не дазваляліся, гульня была зноў была заўчасна скончаная пры ліку 2:2, бо «Нюрнбэрг» застаўся ўсямёх. Два іх футбалісты атрымалі траўмы, а яшчэ два гульцы былі выдалены, таму судзьдзя пастанавіў, што яны ня могуць працягваць гульню. Гэтае рашэньне выклікала значныя спрэчкі. Футбольны зьвяз прысудзіў перамогу «Гамбургу», але заклікаў іх адмовіцца ад тытула ў імя спартовага духу, што паўночнікі зрабілі, але вельмі неахвотна. Чакаць на посьпех, аднак, не давялося. «Гамбург» стаў пераможцам чэмпіянату Нямеччыны ўжо ў наступным годзе, перамогшы ў фінале «Ўніён Обэршэнэвайдэ». Яшчэ праз год у фінале нацыянальнага першынства футбалісты саступілі «Нюрнбэргу» зь лікам 2:0.
.jpg)
За часам Трэцяга Райху «Германія» дасягнула посьпеху ў Гаўлізе Нордмарк, становячыся чэмпіёнам у 1937, 1938, 1939, 1941 і 1945 гадах. Але на нацыянальным узроўні вынікаў бракавала. У 1938 і 1939 гадах «германцы» саступалі ў паўфіналах. Галоўным супернікам у Гаўлізе ў тыя гады быў клюб «Аймсьбютэль». Першы паваенны сэзон «Гамбург» правёў у нядаўна створанай Гамбурскай гарадзкой лізе, дзе каманла здабыла тытул чэмпіёнаў у 1946 годзе. Клюб таксама выйграў чэмпіянат брытанскай акупацыйнай зоны ў 1947 і 1948 гадах, то бок адзіныя два сэзоны, калі гэтыя спаборніцтвы ладзіліся. У траўні 1950 году «Гамбург» стаў першай нямецкай камандай, якая гастралявала па ЗША па Другой сусьветнай вайне[3].
Гуляючы ў Обэрлізе Норд па аднаўленьні чэмпіянату ў паваеннай Заходняй Нямеччыне ў 1947 годзе, «Гамбург» стаў дамінуючым рэгіянальным клюбам. За 16 сэзонаў з 1947 па 1963 гады яны 15 разоў рабіліся найлепшымі ў Обэрлізе, заняўшы 11-е месца толькі ў сэзоне 1953—1954 гадоў. За гэты час яны пацэлілі больш за 100 галоў у кожным з сэзонаў 1951, 1955, 1961 і 1962 гадоў. У 1953 годзе ў складзе каманды дэбютаваў найлепшы бамбардзір каманды ўсіх часоў Увэ Зээлер. За дзевяць сэзонаў ён правёў 267 галоў у 237 матчах Обэрлігі[4].
Заўзятары
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
«Гамбург» зьяўляецца адным з самых любімых футбольных клюбаў у Нямеччыне. Паводле статыстычных зьвестак, зь лютага 2009 году клюб налічвае 3,3 млн прыхільнікаў у Эўропе, што робіць яго 28-м клюбам паводле гэтага паказчыку на кантынэнце[5]. Сярэдняе наведваньне хатняга стадыёна складе 54 820 чалавек на гульню. У «Гамбургу» ёсьць амаль 700 афіцыйна зарэгістраваных фан-клюбаў, 29 зь іх знаходзяцца па-за межамі Нямеччыны — у Польшчы, Нідэрляндах, Бэльгіі, Аўстрыі, Швайцарыі, Гішпаніі, ЗША, Вялікабрытаніі, Паўднёвай Афрыцы, Аўстраліі, Ганконгу, Расеі і іншых краінах сьвету[6]. Першы фан-клюб быў заснаваны ў красавіку 1972 году, ён існуе сёньня й мае каля 40 чальцоў. Сярод самых вядомых і самых важных фан-клюбаў на сёньня — «Poptown», «Rautengeil», «Fallingbostel», «Totale» і «Jungs Wilhelmsburger».
У цяперашні час, некаторыя фанаты «Гамбургу» падтрымліваюць сяброўскія адносіны з фанамі клюбаў «Гановэр-96» і «Армінія», але яны не распаўсюджваюцца на ўсіх прыхільнікаў, як гэта было ў традыцыі 1970-х і 1980-х гадоў. Гэтак жа добрыя адносіны існуюць і з фанамі й заўзятарамі клюбаў «Штутгарт» і «Нюрнбэрг», а найбольшае сяброўства маецца з калегамі з клюбу «Барусія Дортмунд»[7]. Самыя ненавісныя супернікі — «Санкт-Паўлі», «Вэрдэр» і «Шальке-04».
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Чэмпіён Нямеччыны (6):
- 1923, 1928, 1960, 1979, 1982, 1983
- Уладальнік Кубка Нямеччыны (3):
- 1963, 1976, 1987
- Пераможцы Лігі чэмпіёнаў (1):
- 1983
- Уладальнікі Кубка ўладальнікаў кубкаў (1):
- 1977
Склад
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Актуальны на 17 верасьня 2025 году
|
|
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ https://www.hsv.de/news/hsv-aufsichtsrat-stellt-bernd-hoffmann-frei
- ^ «Das ewige Finale von 1922: Kein Süßholztennis». 11freunde.
- ^ «Ära Uwe». Hamburger Sport-Verein.
- ^ «„Uns Uwe“ Seeler – Das große Idol». Hamburger Sport-Verein.
- ^ Barça bei den Fans top, HSV 28.!
- ^ Fanclubs des HSV im Ausland. hsv.de
- ^ HSV Fanfreundschaften. hsv1887.de