Монца (футбольны клюб)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Монца
A.C. Monza logo.svg
Поўная назва па-італьянску: Associazione Calcio Monza
Заснаваны 1 верасьня 1912, 2004 і 2015
Горад Монца, Італія
Стадыён Брыянтэо
Умяшчальнасьць: 15 039
Прэзыдэнт Паолё Бэрлюсконі[d]
Кіраўнік Сыльвіё Бэрлюсконі
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Сэрыя A
 · 2021—2022 Сэрыя Б, 4 месца (падвышэньне)
acmonza.com(італ.)(анг.)

«Мо́нца» (па-італьянску: A.C. Monza) — італьянскі футбольны клюб з гораду Монца правінцыі Лямбардыі. Заснаваны 1 верасьня 1912 году. Клюб двойчы банкрутаваў, але здолеў аднавіцца з тых часоў. Апошнія посьпехі зьвязаныя зь дзейнасьцю палітыка Сыльвіё Бэрлюсконі, які ачоліў клюб у 2018 годзе. У сэзоне 2022—2023 гадоў каманда брала ўдзел у Сэрыі А. Традыцыйнымі супернікамі ёсьць клюбы «Кома», «Про Сэста» і «Піза».

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Футбалісты «Монцы» ў 1912 годзе.

Клюб быў зафундаваны 1 верасьня 1912 году[2] ў траторыі «Капэльлё Вэк’ё»[3] праз аб’яднаньне клюбаў «Про Італія» і «Про Монцы». Першымі колерамі клюбу былі абраныя сіні і белы[4]. Дэбютным матчам паўсталай дружыны была сустрэча з адной зь мілянскіх камандаў, але першую перамогу гульцы з Монцы здабылі 20 верасьня 1912 году, калі яны выгулялі клюб «Ювэнтус-Італія» зь лікам 2:1 у Трыянтэ[5]. Свой першы трафэй, Кубак Кольлі, клюб здабыў у пачатку 1913 году пасьля перамогі над клюбам «Саронна» зь лікам 3:2[6]. У лістападзе таго ж году адбылоса яшчэ адное аб’яднаньне, гэтым разам з клюбам «Ювэнтус». У наступным клюб пачаў прымаць удзел у лігавых матчах, і незважаючы на пачатак Першай сусьветнай вайны, клюб працягнуў свае выступы, прыцягнуўшы да удзелу маладых футбалістаў замест тых, хто апынуўся ў войску. Але з 1915 па 1918 году афіцыйныя турніры ў Італіі былі прыпыненыя[7]. Па вайне «Монца» ўзяла ўдзел у другім дывізіёне, а ў сэзоне 1920—1921 гадоў клюб быў запрошаны ў элітны дывізіён, дзе футбалісты згулялі толькі кваліфікацыйныя матчы. У міжваенны час «Монца» зьмяніла колеры на чырвона-белыя, а таксама аднойчы дасягнула чвэрцьфіналу Кубка Італіі 1938—1939 гадоў, прагуляўшы «Джэноа». Увесь гэты час клюб гуляў у Сэрыі C, то бок трэцім дывізіёне італьянскага футболу.

За часам Другой сусьветнай вайны футбольныя спаборніцтвы на Апэнінах былі прыпыненыя з 1942 па 1945 гады[8]. Вынікі па вайне палепшыліся і «Монца» здолела прабіцца да Сэрыі Б у сэзоне 1950—1951 гадоў. У 1953 годзе яны фінішавалі чацьвертымі, крыху адстаўшы ад месца, якое гарантавала прасоўваньне ў Сэрыю А[5]. У ліпені 1955 году «Монца» аб’ядналася з клюбам «Сымэнталь», галоўным спонсарам якой была аднайменная харчовая кампанія. Клюб атрымаў назву «Сымэнталь-Монца», а ачоліў клюб кіраўнік харчовай кампаніі Кляўдыё Сада[9]. Аб’яднаньне палепшыла фінансавае становішча клюбу, але турнірных посьпех клюб амаль не атрымаў, чаргуючы добрыя сэзоны з дрэннымі. У ліпені 1964 году Сымэнталь адмовіўся ад клюбу, які павярнуў сваю назву «Монца». На сутыку 1960-х і 1970-х клюб меў шанец узвысіцца да элітнага дывізіёну, але пасьля гэтага выляцеў у Сэрыю С. У сярэдзіне 1970-х «Монца» вярнулася ў Сэрыю Б і мела потым шанцы на падвышэньне да Сэрыі А.

Наступныя дывізіёну суправаджалі выступы ў Сэрыі Б і Сэрыі С. У складзе клюбу дэбютавалі Алясандра Кастакурта, Франчэска Антаньёлі і П’ерлюіджы Казырагі, якія ў будучым стануць слыннымі зоркамі італьянскага футболу. У сакавіку 1997 году «Монца» і «Мілян» склалі пагадненьне, паводле якога першы з клюбаў стаўся фарм-клюбам другога[10]. Гэта было першая ўгода такога кшталту ў Італіі[11]. Супраца скончылася ў 1999 годзе, пасьля 19 гадоў прэзыдэнцтва Адрыяна Галіяні, пасьля чаго «Монца» ўвайшла ў час нестабільнасьці. Акрыяньне адбылося ў 2018 годзе, калі клюб набыў палітык Сыльвіё Бэрлюсконі, вядомы праз уладаньне ў мінулым «Мілянам».

Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Актуальны на 11 лютага 2023 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1 Сьцяг Італіі Бр Эўджэніё Лямана 1989
2 Сьцяг Італіі Аб Джуліё Данаці 1990
3 Сьцяг Гішпаніі Аб Паблё Мары (ар. Арсэнал) 1993
4 Сьцяг Бразыліі Аб Марлан Сантус (ар. Шахтар) 1995
5 Сьцяг Італіі Аб Люка Кальдыроля 1991
6 Сьцяг Італіі ПА Нікалё Равэльля (ар. Ювэнтус) 2001
7 Сьцяг Экватарыяльнай Гвінэі ПА Хасэ Мачын 1996
8 Сьцяг Італіі ПА Андрэа Барбэрыс 1993
9 Сьцяг Даніі Нап Крыстыян Гютк’ер 1990
10 Сьцяг Італіі ПА Матыя Валёці 1993
11 Сьцяг Аргентыны Аб Франка Карбоні (ар. Інтэр) 2003
12 Сьцяг Італіі ПА Стэфана Сэнсі (ар. Інтэр) 1995
16 Сьцяг Італіі Бр Мікеле Дзі Грэгорыё 1997
17 Сьцяг Італіі Нап Джанлюка Капрары (ар. Эляс) 1993
19 Сьцяг Італіі Аб Самуэле Бірындэльлі 1999
22 Сьцяг Італіі ПА Філіпа Ранок’я (ар. Ювэнтус) 2001
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
24 Сьцяг Харватыі Нап Мірка Марыч 1995
26 Сьцяг Баўгарыі Аб Валянцін Антаў 2000
28 Сьцяг Італіі ПА Андрэа Кальпані 1999
29 Сьцяг Італіі Аб Габрыель Палета 1986
30 Сьцяг Бразыліі Аб Карлус Аўгусту 1999
32 Сьцяг Італіі ПА Матэо Пэсына (капітан, ар. Аталянта) 1997
34 Сьцяг Італіі Аб Люка Маронэ 1990
37 Сьцяг Італіі Нап Андрэа Пэтаньня (ар. Напалі) 1995
47 Сьцяг Партугаліі Нап Дані Мота 1998
55 Сьцяг Італіі Аб Арманда Іцца (ар. Тарына) 1992
77 Сьцяг Італіі Нап Марка Д’Алясандра 1991
80 Сьцяг Італіі ПА Самуэле Віньята 2004
84 Сьцяг Італіі Нап Патрык Чурыя 1995
89 Сьцяг Італіі Бр Алесіё Краньнё (ар. Кальяры) 1994
91 Сьцяг Італіі Бр Алясандра Сарэнтына 2002

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Rocca, Lino; Vegetti, Giorgio Bianco su rosso: la storia del calcio monza. — Monza: Officina Grafica Brasca, 1977.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]