Арэхаўна
| Арэхаўна | |
| трансьліт. Arechaŭna | |
.jpg)
| |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Віцебская |
| Раён: | Полацкі |
| Сельсавет: | Бабыніцкі |
| Насельніцтва: | 16 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 214 |
| Паштовы індэкс: | 211432 |
| Нумарны знак: | 2 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°21′57.4″ пн. ш. 28°23′14.7″ у. д. / 55.365944° пн. ш. 28.387417° у. д.Каардынаты: 55°21′57.4″ пн. ш. 28°23′14.7″ у. д. / 55.365944° пн. ш. 28.387417° у. д. |
Арэхаўна на мапе Беларусі ±   Арэхаўна | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Арэ́хаўна[1] — вёска ў Беларусі, на беразе аднайменнага возера. Уваходзіць у склад Бабыніцкага сельсавету Полацкага раёну Віцебскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 16 чалавек.
Арэхаўна — даўняе мястэчка гістарычнай Полаччыны.
Зьмест
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Упершыню Арэхаўна ўпамінаецца ў XVI ст. Гэтыя землі каля 1521 году ад вялікага князя Жыгімонта Старога атрымаў Іван Корсак, гараднічы полацкі.
З 1552 году дваром Арэхаўна, дзе было 50 радзінаў, валодаў сын Я. Корсака Баркулаб. Мястэчка ўваходзіла ў склад Полацкага ваяводзтва.
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Арэхаўна апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Лепельскім павеце Віцебскай губэрні.
У XIX ст. мястэчка знаходзілася ў валоданьні роду Забелаў.
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Арэхаўна абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яно ўвайшло ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1924 годзе Арэхаўна вярнулі БССР, у Бабынавіцкі сельсавет. Статус паселішча панізілі да вёскі.
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- XIX стагодзьдзе: 1838 год — 256 чал. (124 муж. і 132 жан.), зь іх духоўнага стану праваслаўнага 3 муж. і 2 жан., мяшчанаў-юдэяў 68 муж. і 81 жан., сялянаў зямянскіх 50 муж. і 49 жан., аднадворцаў 1 муж., адстаўных салдатаў 2 муж.[2]; 1886 год — 205 чал.[3]
- XX стагодзьдзе: 1990 год — 18 чал.[4]; 1998 год — 18 чал.; 1999 год — 10 чал.
- XXI стагодзьдзе: 2010 год — 16 чал.
Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Прысядзібны парк
Страчаная спадчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Сядзібна-паркавы комплекс Забелаў (XVIII ст.)
- Царква Сьвятой Параскевы Пятніцы (1834)
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 369.
- ^ Соркіна І. Мястэчкі Беларусі... — Вільня, 2010. С. 415.
- ^ Łopaciński A. Orzechowno (3) // Słownik geograficzny... T. VII. — Warszawa, 1886. S. 610.
- ^ Насевіч В. Арэхаўна // ЭГБ. Т. 1. — Менск, 1993. С. 200.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Соркіна І. Мястэчкі Беларусі ў канцы ХVІІІ — першай палове ХІХ ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Менск: БелЭн, 1993. — 494 с., [8] к.: іл. ISBN 5-85700-074-2.
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VII: Netrebka — Perepiat. — Warszawa, 1886.
| ||||||||
