Ленінградзкая вобласьць
| Ленінградзкая вобласьць | |
| Ленинградская область | |
 |  Сьцяг |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Краіна | Расея |
| Статус | вобласьць |
| Уваходзіць у | Паўночна-Заходняя фэдэральная акруга Паўночна-Заходні эканамічны раён |
| Адміністрацыйны цэнтар | Санкт-Пецярбург |
| Дата ўтварэньня | 1 жніўня 1927 |
| Губэрнатар | Аляксандар Дразьдзенка |
| Афіцыйныя мовы | расейская мова |
| Насельніцтва (2012) | 1 730 208[1] (27-е месца) |
| Шчыльнасьць | 20,4 чал./км² |
| Плошча | 83 908 км² (38-е месца) |
| Месцазнаходжаньне Ленінградзкай вобласьці | |
.svg)
| |
| Мэдыя-зьвесткі | |
| Часавы пас | GMT +4 |
| Код ISO 3166-2 | RU-LEN |
| Тэлефонны код | 813 |
| Паштовыя індэксы | 187000–188999 |
| Код аўтам. нумароў | 47 |
| Афіцыйны сайт | |
 Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы | |
Ленінгра́дзкая во́бласьць (па-расейску: Ленинградская область) — вобласьць у Расеі. Адміністрацыйны цэнтар — места Санкт-Пецярбург, які аднак не ўваходзіць пад юрысдыкцыю вобласьці. Мяжуе з Карэліяй, Валагодзкай, Наўгародзкай, Пскоўскай абласьцямі Расеі, а таксама з Эстоніяй і Фінляндыяй.
Была ўтвораная 1 жніўня 1927 году. Гістарычна ёй папярэднічала Інгерманляндзкая губэрня.
Геаграфічныя зьвесткі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Рэльеф
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вобласьць цалкам разьмешчана на тэрыторыі Ўсходне-Эўрапейскай раўніны. Гэтым тлумачыцца раўнінны характар рэльефу зь нязначнымі абсалютнымі вышынямі. Тэрыторыя Карэльскага пярэсмыка, а асабліва ягоныя паўночна-заходнія часткі, адрозьніваецца перасечаным рэльефам, шматлікімі скальнымі вынахадамі й вялікай колькасьцю азёраў. Карэльскі пярэсмык зьяўляецца часткай Балтыйскага крышталічнага шчыта. Найвышэйшы пункт Карэльскага пярэсмыка — гара Ківісюр’я вышынёй у 203 мэтры над узроўнем мора, разьмешчаная непадалёк ад пасёлку Наважылава, ва ўрочышчы Каменная гара.
Нізіны ў асноўным разьмешчаны па берагах Фінскага заліва й Ладаскага возера, а таксама ў далінах буйных рэк.
Клімат
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Клімат вобласьці ёсьць атлянтыка-кантынэнтальны. Марскія паветраныя масы абумоўліваюць параўнальна мяккую зіму з частымі адлігамі й умерана-цёплае, часам прахалоднае лета. Сярэдняя тэмпэратура студзеня складае ад −8 °C да −11 °C, а ліпеня — 16 — 18 °C. Найбольш халоднымі зьяўляюцца ўсходнія раёны, найбольш цёплымі — паўднёва-заходнія[2].
Колькасьць ападкаў на год складае 600—700 мм. Найбольшая колькасьць ападкаў выпадае на ўзвышшах. Мінімальная колькасьць ападкаў выпадае на прыбярэжных нізінах. Найбольшая колькасьць ападкаў выпадае ўлетку й увосень.
У зімовы пэрыяд ападкі выпадаюць у асноўным у выглядзе сьнегу. Сталы сьнегавы полаг зьяўляецца ў другой палове лістапада ці першай палове сьнежня. Сходзіць сьнег ў другой палове красавіка.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На тэрыторыі сучаснай Ленінградскай вобласьці найстаражытнае насельніцтва зьявілася ў 9—8 тысячагодзьдзях да н. э. пасьля адступленьня ледніка. Да сярэдзіны 1 тысячагодзьдзя н. э. тут ужо існавалі аселыя фіна-вугорскія плямёны, якія займаліся земляробствам, жывёлагадоўляй, паляваньнем і рыбалоўствам. У VIII стагодзьдзі на гэтай тэрыторыі аселі славяне.
Да 750 году адносіцца ўзьнікненьне Ладагі — старажытнага рускага паселішча на тэрыторыі Расеі. У IX—X стагодзьдзях Ладага стала найважнейшым палітычным і эканамічным цэнтрам фармаваньня дзяржаўнасьці Старажытнай Русі. Толькі ў канцы X стагодзьдзя яна згубіла сваё значэньне, саступіўшы месца Ноўгараду.
У XII стагодзьдзі Ноўгарад набыў палітычную самастойнасьць, і землі па берагах Фінскага заліва, Лугі, Нявы, Ладагі, Волхава ўвайшлі ў склад Наўгародзкай рэспублікі. У адміністрацыйным дачыненьні Наўгародзкая дзяржава падзялялася на «сотні».
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Паводле стану на 2012 год у вобласьці налічваецца 1 730 208 чалавек, зь якіх расейцы складаюць 92,7% насельніцтва. Іншымі значнымі нацыянальнымі групамі зьяўляюцца ўкраінцы (2%) і беларусы (1,1%).
Эканоміка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Валавы рэгіянальны прадукт вобласьці ў 2007 годзе склаў 312,4 млрд расейскіх рублёў[3]. Структура валавога рэгіянальнага прадукта па відах дзейнасьці (2007 год):
- апрацоўваючыя вытворчасьці — 27,3%
- транспарт і сувязь — 15,1%
- аптовы й розьнічны гандаль; рамонт аўтатранспартных сродкаў, матацыкляў, бытавых вырабаў і прадметаў асабістага карыстаньня — 11,8%
- будаўніцтва — 12,7%
- сельская гаспадарка, паляваньне й лясная гаспадарка — 8,3%
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Афіцыйныя дзадзеныя перапісу насельніцтва Расстатам
- ^ Введение // Учебный географический атлас Ленинградской области и Санкт-Петербурга. — Санкт-Петербург: ВСЕГЕИ, 1997.
- ^ Валовой региональный продукт Ленинградской области в 2008 году достигнет 360 млрд руб.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу] | ||
| Рэспублікі |  | |
|---|---|---|
| Краі | ||
| Вобласьці |
| |
| Гарады фэдэральнага значэньня | ||
| Аўтаномная вобласьць | ||
| Аўтаномныя акругі | ||
| Ліквідаваныя | ||
| Фэдэральныя акругі | ||
| Колішняя фэдэральная акруга | ||
Курсівам — тэрыторыі Ўкраіны, пад кантролем Расеі | ||
