Ваяводы віленскія

Ваяво́да ві́ленскі — мясцовы ўраднік у Віленскім ваяводзтве Вялікага Княства Літоўскага, намесьнік караля і вялікага князя.

Па Люблінскай уніі (1569) засядаў у Сэнаце Рэчы Паспалітай. Ваяводзкі мундзір складаўся зь цёмна-сіняга («гранатовага») кунтуша, ярка-пунсовых адваротаў і жупана^[1].

За ўвесь час свайго існаваньня Віленскае ваяводзтва мела 36 ваяводаў (раней лічылася — 33^[2]):

князь Мікалай Радзівіл (1510–1521)
Альбэрт Гаштольд (1522—1539)
Ян Глябовіч (1542—1549)
князь Мікалай Радзівіл «Чорны» (1551—1565)
князь Мікалай Радзівіл «Руды» (1566—1584)
князь Крыштап Мікалай Радзівіл «Пярун» (1584—1603)
князь Мікалай Крыштап Радзівіл «Сіротка» (1604—1616)

Ян Караль Хадкевіч (1616—1621)
Леў Сапега (1623—1633)
князь Крыштап Радзівіл (1633—1640)
Януш Скумін Тышкевіч (1640—1642)
Крыштап Хадкевіч (1642—1652)
князь Януш Радзівіл (1653—1655)
Павал Ян Сапега (1656—1665)
князь Міхал Казімер Радзівіл (1666—1668)

Юры Караль Глябовіч (1668—1669)
Міхал Казімер Пац (1669—1682)
Казімер Ян Сапега (1682—1703 і 1705—1720)
князь Януш Антоні Вішнявецкі (1704)
Людвік Канстантын Пацей (1722—1730)
князь Казімер Дамінік Агінскі (1730—1733)
князь Міхал Сэрвацы Вішнявецкі (1735—1744)
князь Міхал Казімер Радзівіл «Рыбанька» (1744—1762)
князь Караль Станіслаў Радзівіл «Пане Каханку» (1762—1764 і 1768—1790)
князь Міхал Казімер Агінскі (1764—1768)
князь Міхал Геранім Радзівіл (1790—1795)

Глядзіце таксама

^ Грыцкевіч А. Віленскае ваяводства // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 409.
^ Jelski A. Województwo wileńskie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce. — Warszawa, 1884. S. 337.

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0