Манрэаль Канадыенз

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Манрэаль Канадыенз
Дывізіён Атлянтычны
Канфэрэнцыя Усходняя
Краіна
Горад Манрэаль, Квэбэк
Заснаваны 1909
Стадыён Бэл-цэнтар[d]
Колеры Чырвоны, белы і сіні
              
Гісторыя Манрэаль Канадыенз
1909 — цяпер
Галоўны трэнэр
Капітан Нік Сузукі[d][2]
Афіцыйны сайт canadiens.nhl.com

Манрэаль Канадыенз (па-ангельску: Montreal Canadiens) — прафэсійны хакейны клюб, які гуляе ў Нацыянальнай хакейнай лізе. Клюб месьціцца ў горадзе Манрэаль, правінцыя Квэбэк, Канада. Клюб быў закладзены ў 1909 годзе, што робіць «Канадыенз» найстарэйшым дзейным спартовым клюбам у НХЛ. Фактычна манрэальскі клюб ёсьць адзіным клюбам, які паўстаў раней за НХЛ. Гэта адзін з найстарэйшых паўночнаамэрыканскіх прафэсійных спартовых клюбаў у гісторыі Канады. Клюб выйграваў Кубак Стэнлі 24 разы, больш за любую іншую каманду[3].

У розныя часы за клюб гулялі беларускія хакеісты, як то Андрэй Касьціцын (2005—2012), Міхаіл Грабоўскі (2006—2008), Сяргей Касьціцын (2007—2010) і Алекс Гальчанюк (2012—2018), апошні зь якіх, аднак, мае грамадзянства ЗША.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

«Канадыенз» былі заснаваны Амброўзам О’Браенам 4 сьнежня 1909 году. Клюб адразу далучыўся да канадзкай Нацыянальнай хакейнай асацыяцыі (НХА)[4][5], якая папярэднічала Нацыянальнай хакейнай лізе. Асноўным прызначэньнем клюбу было тое, што яна мусіла быць прадстаўніком франкамоўнай супольнасьці Манрэалю, а склад дружыны фармаваўся з франкамоўных гульцоў, як і кіраўніцтва вымагала быць франкамоўным[6]. Заснавальнікі назвалі каманду «Лё Канад’ян» (па-француску: Les Canadiens), тэрмінам, які ў той час ідэнтыфікавала сябе франкамоўная грамада Канады[7]. У першы свой сэзон каманда не дала рады і скончыла на апошнім радку выніковай табліцы. Адразу пасьля гэтага клюб трапіў ва ўласнасьць Джорджа Кенэдзі, пасьля чаго вынікі палепшыліся[8]. Каманда выйграла свой першы Кубак Стэнлі ў сэзоне 1915—1916 гадоў[9]. У 1917 годзе поруч з чатырма іншымі клюбамі НХА «Манрэаль Канадыенз» утварылі Нацыянальную хакейную лігу (НХЛ)[10], здабыўшы перамогу ў сэзоне 1918—1919 гадоў.

Матч паміж «Манрэаль Канадыенз» і «Нью-Ёрк Рэйнджарз» у 1962 годзе.

Клюб пасьпяхова пачаў у 1930-я гады, калі здабыў Кубак Стэнлі ў 1930 і 1931 гадах. У тыя часы «Канадыенз» мелі суперніцтва зь іншым клюбам гораду «Манрэаль Марунз», але апошні зь іх скончыў выступы ў НХЛ па сэзоне 1937—1938 гадоў. Справа ў тым, што паказьнікі «Марунз» пагоршыліся гэтак жа, як і фінансавы стан клюбу, які пакутваў ад Вялікай дэпрэсіі. Уладальнікі спрабавалі прадаць каманду Кліўлэнду, але мясцовыя інвэстары адхілі прапанову[11]. У выніку «Марунз» быў ліквідаваны, а некаторыя гульцы каманды далучыліся да шэрагаў «Канадыенз»[12].

У 1940-я гады ў атацы манрэальцаў блішчэлі такія зоркі, як то Марыс Рышар, То Блэйк і Элмэр Лак, дзякуючы чаму «Канадыенз» заўсёды быў фаварытамі лігі. З 1953 па 1960 гады клюб шэсьць разоў здабываў Кубак Стэнлі, у тым ліку рэкордныя пяць разоў запар з 1956 па 1960 гады. У склад той зорнай дружыны ўваходзілі Жан Бэліво, Дыкі Мур, Даг Гарві, Бэрні Жафрыён, Жак Плянт і малодшы брат Рышара Анры[13].

«Канадыенз» яшчэ дзесяць разоў перамагалі ў чэмпіянаце за 15 сэзонаў з 1965 па 1979 гады, пры гэтым чэмпіёнамі яны былі чатыры разы запар з 1976 па 1979 гады[14]. У сэзоне 1976—1977 гадоў манрэальцы зьведалі толькі 8 паразаў за 80 гульняў, усталяваўшы рэкорд[15]. У гэтым жа розыгрышы каманда 34 матчы былі непераможныя[16], закінуўшы на 216 шайбаў болей чым прапусьціўшы[17]. У наступным сэзоне каманда ўсталявала новую ўжо 28-гульнявую непераможную сэрыю[18]. Новая генэрацыя хакеістаў улучала Гі Ляфлёра, Івана Курнуае, Кена Драйдэна, Піта Магоўліча, Жака Лёмэра, П’ера Ляруша, Стыва Шата, Боба Гейні, Сэржа Савара, Гі Ляпуанта і Лары Робінсана. Галоўным трэнэрам у тыя часы быў Скоці Боўман[19].

Склад[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паводле стану на 4 лютага 2024 году

Брамнікі
30 Сьцяг ЗША Кейдэн Прыма 11.08.1999 34 Сьцяг Канады Джэйк Ален 07.08.1990
35 Сьцяг Канады Самюэль Мантэмбо 30.10.1996
Абаронцы
8 Сьцяг Канады Майк Матэсан 27.02.1994 21 Сьцяг Канады Кайдэн Гулі 18.01.2002
26 Сьцяг Канады Джонатан Кавасэвіч 12.07.1997 47 Сьцяг ЗША Джэйдэн Страбл 08.09.2001
54 Сьцяг ЗША Джордан Гарыс 07.07.2000 58 Сьцяг Канады Давід Савар 22.10.1990
72 Сьцяг Канады Арбэр Джэкай 30.01.2001
Нападнікі
11 Сьцяг Канады Брэндан Галагер 06.05.1992 14 Сьцяг Канады Нік Сузукі 10.08.1999
15 Сьцяг Канады Алекс Ньюгук 28.01.2001 17 Сьцяг Канады Джош Андэрсан 07.05.1994
20 Сьцяг Славаччыны Юрай Слафкоўскі 30.03.2004 22 Сьцяг ЗША Коўл Кофілд 02.01.2001
28 Сьцяг ЗША Крыстыян Дворак 02.02.1996 40 Сьцяг Фінляндыі Ёэл Армія 31.05.1993
49 Сьцяг Канады Рафаэль Арві-Пінар 06.01.1999 55 Сьцяг Канады Майкл Пэцэта 13.03.1998
56 Сьцяг Фінляндыі Есэ Улянэн 03.10.1999 70 Сьцяг Канады Танэр Пірсан 10.08.1992
71 Сьцяг Канады Джэйк Эванз 02.06.1996 77 Сьцяг Канады Кэрбі Дак 21.01.2001
82 Сьцяг Канады Люкас Кандота 19.06.1997

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ https://www.lapresse.ca/sports/hockey/2022-02-09/poste-d-entraineur-chef/le-canadien-parie-sur-martin-st-louis.php
  2. ^ https://www.journaldemontreal.com/2022/09/12/nick-suzuki-nouveau-capitaine-du-canadien
  3. ^ Stanley Cup Champions and Finalists (анг.)
  4. ^ Jenish 2008. С. 9—13.
  5. ^ Stubbs, Dave (4.09.2008). «Canadiens toy with game at Olympic Stadium». The Gazette.
  6. ^ Jenish 2008. С. 10—11.
  7. ^ «The Strange History of 'O Canada'». The Walrus.
  8. ^ «Canadian Dictionary of Biography online». Government of Canada Library and Archives.
  9. ^ «Stanley Cup no. 1». Montreal Canadiens Hockey Club.
  10. ^ McGourty, John (26.11.2007). «NHL celebrates 90th anniversary today». National Hockey League.
  11. ^ Jenish 2008. С. 80—85.
  12. ^ Holzman, Morey; Nieforth, Joseph (2002). «Deceptions and Doublecross: How the NHL Conquered Hockey». Dundurn Press. — С. 330. — ISBN 1-55002-413-2.
  13. ^ «Legends of Hockey. 1955–60». Hockey Hall of Fame.
  14. ^ «Via Rail Stanley Cup Dynasties». Hockey Hall of Fame.
  15. ^ «NHL records for most points and fewest losses still held by 1976–77 Habs». National Hockey League.
  16. ^ Fachet, Robert (4.04.1977). «Canadiens Bang Upon Capitals, 11-0». Washington Post.
  17. ^ Campbell, Ken (3.01.2014). «Greatest Teams of All-Time: 1976-77 Montreal Canadiens». The Hockey News.
  18. ^ «Blackhawks’ streak ends at 24 with loss to Avalanche». National Hockey League.
  19. ^ «The Bowman Effect». National Hockey League.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Каманды Нацыянальнай хакейнай лігі

Заходняя канфэрэнцыя

Ціхаакіянскі дывізіён: Анагайм Дакс · Ванкувэр Кэнакс · Вэгас Голдэн Найтс · Калгары Флэймз · Лос-Анджэлес Кінгс · Сан-Хасэ Шаркс · Сіетл Кракен · Эдмантан Ойлерз

Цэнтральны дывізіён: Арызона Каётыз · Вініпэг Джэтс · Далас Старз · Каларада Эвэланш · Мінэсота Ўайлд · Нэшвіл Прэдатарз · Сэнт-Луіс Блюз · Чыкага Блэкгокс

Усходняя канфэрэнцыя

Атлянтычны дывізіён: Атава Сэнатарз · Бафала Сэйбрз · Бостан Бруінз · Дэтройт Рэд Ўінгс · Манрэаль Канадыенз · Тампа Бэй Лайтнінг  · Таронта Мэйпл Ліфс · Флорыда Пантэрз

Сталічны дывізіён: Вашынгтон Кэпіталз · Каламбус Блю Джэкетс · Караліна Гарыкейнз · Нью-Джэрзі Дэвілз · Нью-Ёрк Айлэндэрз · Нью-Ёрк Рэйнджарз · Пітсбург Пінгвінз · Філадэлфія Флаерз

Сьцяг Квэбэку Квэбэк у тэмах
Палітычная сыстэма
Сымбалі Квэбэку
Адміністрацыйны падзел
Манрэаль
Насельніцтва
Гісторыя
Эканоміка
Культура
Спорт
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Манрэаль_Канадыенз&oldid=2479933»