Перайсьці да зьместу

Станіслаў Казімер Радзівіл

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Станіслаў Казімер Радзівіл
лац. Stanisłaŭ Kazimier Radzivił
Станіслаў Казімер Радзівіл
Станіслаў Казімер Радзівіл

Герб Трубы
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 1648[1][2][3][…]
Памёр 8 сьнежня 1690(1690-12-08)[3][4]
Род Радзівілы
Бацькі Міхал Караль Радзівіл
Ізабэла Кацярына з Сапегаў
Жонка Марыя Кацярына дэ Бецюн

Станіслаў Казімер Радзівіл (1648 — 8 сьнежня 1690) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Стольнік (1670—1680) і маршалак вялікі літоўскі (з 1680).

Валодаў Ішкальдзю, Лысіцай, Лахвай, Чучэвічамі і часткай Нягневічаў у Наваградзкім павеце, а таксама часткай Налібакаў у Менскім павеце ды іншым. Ардынат на Клецку (1683)[5].

Марыя Кацярына дэ Бецюн

Зь нясьвіскай лініі роду Радзівілаў, сын Міхала Караля, падчашага вялікага літоўскага, і Ізабэлы Кацярыны з Сапегаў.

Навучаўся ў Нясьвіжы, Ліёне, вандраваў у Францыю, Ангельшчыну, Галяндыю, Італію.

Быў генэралам гвардыі Яго Каралеўскай Мосьці, дэлегатам на соймах 1664—1665, 1670, 1678—1679 гадоў. У 1670 годзе атрымаў урад стольніка вялікага літоўскага, у 1680 годзе — маршалка вялікага літоўскага.

Заснаваў кляштар дамініканаў у Клецку.

21 траўня 1690 году ажаніўся з францускай маркізай Марыяй Кацярынай (1677—1721), дачкой францускага амбасадара маркіза Франсуа Гастона дэ Бецюна (1638—1692) і Людвікі Марыі дэ Лагранж д’Арк’ен (каля 1638—1728), пляменьніцы каралевы і вялікай княгіні Марыі Казімеры Сабескай. Шлюб быў бязьдзетным.

З прычыны браку нашчадкаў па ягонай сьмерці Клецкая ардынацыя перайшла да ардыната на Нясьвіжы Дамініка Мікалая Радзівіла[6].

У картцы да артыкула прыводзіцца партрэт, напісаны каля 1733 году невядомым мастаком, зь Нясьвіскай партрэтнай галерэі, які цяпер захоўваецца ў Нацыянальным мастацкім музэі Беларусі.

  1. ^ Pas L. v. Prince Stanislovas Kazimieras Radvila // Genealogics (анг.) — 2003.
  2. ^ Stanisław Kazimierz Radziwiłł // NUKAT — 2002.
  3. ^ а б Stanisław Kazimierz Radziwiłł h. Trąby // Польскі біяграфічны інтэрнэт-слоўнік (пол.)
  4. ^ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 (пол.) / пад рэд. J. WolffKraków: 1885. — С. 171.
  5. ^ ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 497.
  6. ^ ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 498.