Маршалак вялікі літоўскі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Герб маршалка вялікага літоўскага

Маршалак вялікі літоўскі — адзін з цэнтральных ураднікаў у Вялікім Княстве Літоўскім. Кіраваў дваром вялікага князя, прыймаў замежных амбасадараў, найвышэйшых ураднікаў дзяржавы, назіраў за этыкетам, загадваў прыдворнай стражай і каралеўскай гвардыяй, сачыў за бясьпекай манарха, прызначаў дваранаў[1]. Фактычна выконваў функцыі сучаснага міністра ўнутраных справаў.

Урад утварыўся за часамі вялікага князя Ягайлы, відаць, у 1398.

У Рэчы Паспалітай фармальна лічыўся роўны маршалку вялікаму кароннаму і выконваў такія самыя абавязкі ў Вялікім Княстве Літоўскім. Аднак у герархіі саступаў кароннаму маршалку. Мог выконваць абавязкі кароннага маршалка ў яго адсутнасьць. Па Люблінскай уніі (1569) засядаў у Сэнаце.

Маршалкамі вялікімі літоўскімі былі:

Мікалай Радзівіл

урад вакантны

Ян Радзівіл

урад вакантны 15081512

урад вакантны 15371542

Ян Станіслаў Сапега

урад вакантны 15951597

Крыштап Весялоўскі

урад вакантны 16951698

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Вяроўкін-Шэлюта У. Маршалак // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 273.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]