Кілбар

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Kilber
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Gill + Baro
Іншыя формы
Варыянт(ы) Келбар
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Кілбар»

Кілбар (Келбар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Кілбэр або Гілбэра (Kilber, Gilberia[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -гіл- (-кіл-) (імёны ліцьвінаў Гілін, Гілімонт, Таўцігіл; германскія імёны Gillin, Gilmondus, Theudigilius) паходзіць ад германскага Gisala, Gisila 'патомак, нашчадак'[3], а аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Барвін; германскія імёны Barvid, Barwin, Barwin) — ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[4].

У Прусіі бытавала імя Гілбір: Gilbirs (1261 год)[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Петръ Яновичъ Келъборовича (1565 год)[6]; Я Янъ Венцславовичь Кельборъ, возный господарскій воеводства виленскаго (22 кастрычніка 1605 году)[7]; Я Янъ Кельборъ (7 сакавіка 1608 году)[8]; Kilbor (1663 год)[9].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 98.
  2. ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 39.
  3. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 70.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
  5. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 505.
  6. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 185.
  7. ^ Вестник Западной России. Т. 4, 1866. С. 7.
  8. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 8. — Вильна, 1875. С. 78.
  9. ^ Sinkevičiūtė D., Račickaja V. Lietuvių dvikamienių vardų kilmės asmenvardžiai ir jų kamienų užrašymo ypatybės Vilniaus naujųjų miestiečių ir laiduotojų 1661—1795 metų sąraše // Archivum Lithuanicum. T. 16, 2014. P. 305.