Перайсьці да зьместу

Шэйбар

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Seiber
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад *Seio + Baro
Sieg + Baro
Іншыя формы
Вытворныя формы Жыбар
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Шэйбар»

Шэйбар — мужчынскае імя.

Сайбэр (Seiber) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова сай- (сей-, зей-) (імёны ліцьвінаў Сайбут, Зэйвальд, Саймунт; германскія імёны Seyboth, Seywaldus, Seymund[a]) паходзіць ад гоцкага saio 'вястун'[3] або ад асновы сіг- (зыг-, зег-)[4], а аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Барвін; германскія імёны Barvid, Barwin, Barwin) — ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[5].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Sejbot (Zejbot)[6]. Таксама ў Польшчы адзначалася імя Zeywith[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Стас Шеибаровичъ… Воитишъ Шеибаровичъ (1528 год)[8][b].

  1. ^ Таксама адзначаліся германскія імёны Saibardus, Saioaldus[2]
  2. ^ Таксама:
    • Сейман, Сэйман: Sieymany (1744 год)[9], Anna Seymonowicz (1802 год)[10], на тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Шэйман у летувізаванай форме[11];
    • Шэймін: od Szeyminisek (5 траўня 1571 году)[12], Szeyminiszki (1744 год)[9];
    • Шэймот: wsie… Szejmoty (1782—1783 гады)[13]
    • Сайтаўт: Томко Соитовтович (1556 год)[14]
  1. ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 236.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 193.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 241.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
  7. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 650.
  8. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 103.
  9. ^ а б Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  10. ^ Giedrojcie, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  11. ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 905.
  12. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 182.
  13. ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 179.
  14. ^ Sinkevičiūtė D. Nauji lietuvių dvikamieniai asmenvardžiai su atviraisiais pirmaisiais kamienais // Baltistica. T. 58, Nr. 2 (2023). P. 321.