Робэрт Саўці

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Робэрт Саўці
анг. Robert Southey
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 12 жніўня 1774
Брысталь, Ангельшчына
Памёр 21 сакавіка 1843 (68 гадоў)
Кесьвік, графства Камбрыя, Ангельшчына
Пахаваны
Бацькі Робэрт Саўці[d][1][2]
Margaret Hill[d][3][2]
Сужэнец Edith Fricker[d][2] і Caroline Anne Southey[d][2]
Дзеці Margaret Edith Southey[d][3][2], Edith May Southey[d][3][2], Herbert Castle Southey[d][3][2], Emma Southey[d][3][2], Bertha Southey[d][3][2], Katherine Southey[d][3][2], Isabel Southey[d][3][2] і Charles Cuthbert Southey[d][3][2]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці паэт, гісторык
Кірунак рамантызм
Жанр баляда, паэма
Мова ангельская мова[4]
[[::en:s:Author:Robert Southey|Творы]] ў Вікікрыніцах

Робэрт Саўці (па-ангельску: Robert Southey; 12 жніўня 1774 — 21 сакавіка 1843) — знакаміты ангельскі паэт-рамантык, выбітны прадстаўнік «азёрнай школы».

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Саўці вучыўся ў Вэстмінстэрскай школе і ў Оксфардзе, дзе пазнаёміўся з Колрыджам. У маладосьці захапляўся ідэямі францускае рэвалюцыі і ў рэвалюцыйным духе напісаў драму «Ўот Тайлер». Шмат падарожнічаў, жыў у Гішпаніі і Партугаліі; яму належалі пераклады рыцарскіх раманаў (у прыватнасьці, знакамітага «Амадыса Гальскага»), а шматлікія яго баляды напісаныя на сюжэты з гісторыяў і легендаў гэтых краінаў, накшталт, «Каралева Арака і пяць пакутнікаў» (англ. Queen Orraca, and the Five Martyrs of Morocco, 1803).

Саўці напісаў 5 вялікіх апісальных паэмаў — кожная на сюжэт зь міталёгіі розных народаў: «Талаба-разрушыцель» (1801), «Мэдак» (1805), «Пракляцьце Кехамы» (1810), «Родэрык, апошні з готаў» (1814), «Відзеж суда» (1821).

«Родэрык» — самае пасьпяховае з эпічных твораў Саўці, напісанае на сюжэт барацьбы хрысьціянаў з маўрамі. У гэтай паэме выдатна адлюстраваны пад’ём патрыятычных пачуцьцяў паэта аблямаваны мастацкім і мэлядычным вершаваным стылем. У лірычнай паэзіі Саўці шмат запалу; ён палка ненавідзеў Напалеона, напісаў, сярод іншых афіцыяльных «вершаў на пэўны выпадак», пяшчотную паэму «На сьмерць прынцэсы Шарлоты» і шмат іншых маленькіх вершаў, ідылічных і ў пэўнай меры зычліва гумарыстычных.

У 1813 быў абраны прыдворным паэтам-ляўрэатам; пасьля Саўці гэтае званьне стала толькі ганаровым тытылам першага паэта краіны, але для яго яно яшчэ было зьвязанае з абавязкам пісаць оды, прысьвечаныя чальцам каралеўскай сям’і (у той час вельмі непапулярнай) па розных афіцыёзных повадах. «Боб Саўці» крытыкаваўся шматлікімі сучасьнікамі (у прыватнасьці, Байранам: у пачатку «Дон Жуана»[5] і ў сатырычнай паэме «Візія суда», створанай у адказ на аднайменны верш Саўці) за сэрвілізм датычна манарха і эўрапейскае рэакцыі 1810-х—1820-х гадоў.

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Oxford Dictionary of National Biography (анг.) / C. MatthewOxford: OUP, 2004.
  2. ^ а б в г д е ё ж з і к л Kindred Britain
  3. ^ а б в г д е ё ж з Lundy D. R. Robert Southey // The Peerage (анг.)
  4. ^ CONOR.SI
  5. ^ «Боб Саўці! Вершатворац-лаўрэат / Які зрабіўся нечакана торы! / Дзе зараз ты, эпічны рэнэгат? / Усё яшчэ з лэйкістамі ў хоры» Дон Жуан, Прысьвячэньне, 1—4

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]