Рагніт
| Рагніт лац. Ragnit | |||||
| рас. Неман | |||||
 Руіны замка | |||||
| |||||
| Дата заснаваньня: | 1277 | ||||
| Краіна: | Расея | ||||
| Суб’ект фэдэрацыі: | Калінінградзкая вобласьць | ||||
| Плошча: |
| ||||
| Вышыня: | 20 м н. у. м. | ||||
| Насельніцтва: | |||||
| Тэлефонны код: | 40162 | ||||
| Паштовы індэкс: | 238710 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°2′0″ пн. ш. 22°2′0″ у. д. / 55.03333° пн. ш. 22.03333° у. д.Каардынаты: 55°2′0″ пн. ш. 22°2′0″ у. д. / 55.03333° пн. ш. 22.03333° у. д. | ||||
Рагніт на мапе Расеі   Рагніт | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
| http://neman.gov39.ru/ | |||||
Рагні́т або Рагне́та[2] (ням. Ragnit; афіцыйная расейская назва з 1946 году — Нёман, рас. Неман) — места ў Расейскай Фэдэрацыі, на левым беразе ракі Нёману. Адміністрацыйны цэнтар муніцыпальнага раёну і мескага паселішча Калінінградзкай вобласьці. Знаходзіцца за 12 км ад Тыльзыту і за 120 км на паўночны ўсход ад Караляўцу (Калінінграду), на граніцы зь Летувой.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Рагнед (Ragnedus) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -раг- (раган-) (імёны ліцьвінаў Рагель, Рагін, Рагвалод; германскія імёны Ragilo, Ragenus, Ragvald) паходзіць ад гоцкага raginon 'гаспадарыць, судзіць, выракоўваць', ragin 'вырак'[4].
Паходжаньне назвы Рагніт ад гоцкага імя Ragino або Raganus сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[5].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2023 года (с учётом итогов Всероссийской переписи населения 2020 г.) — Фэдэральная служба дзяржаўнай статыстыкі Расеі, 2023.
- ^ Пануцэвіч В. Літва і Жамойць. Розныя краіны і народы. — Менск, 2014. С. 205, 239—240, 243, 248, 271.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 172.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 186.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 104.