Павал Сапега (памёр у 1579)
 Павал Сапега | |
 Герб Ліс | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | каля 1490 або 1480 |
| Памёр | не раней за 7 лістапада 1578 і не пазьней за 15 красавіка 1579[1] |
| Пахаваны | |
| Род | Сапегі |
| Бацькі | Іван Сапега НН[d][3][2] |
| Жонка | Алена з Гальшанскіх Аляксандра з Хадкевічаў |
| Дзеці | ад 1-га шлюбу: Аляксандар, Мікалай, Багдан, Багдана, Марына ад 2-га шлюбу:Андрэй, Васіліса, Раіна, Марына |
Павал Іванавіч Сапега (каля 1490—1579) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Дзяржаўца браслаўскі (1517—1547), маршалак гаспадарскі (1519—1557), ваявода падляскі (1556—1558) і наваградзкі (з 1588)[4].
Па сьмерці бацькі атрымаў Кодань і ваколіцы.
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу].jpg)
З коданскай лініі магнацкага роду Сапегаў гербу Ліс, сын Івана і яго першай жонкі. Меў брата Пятра. Навучаўся ў Кракаўскім унівэрсытэце.
Браў удзел у вайне з Маскоўскай дзяржавай у 1534—1535 роках, Інфлянцкай вайне (1558—1582) у 1561 року[5]. У 1549 року праводзіў перамовы ад імя вялікага князя з маскоўскім пасольствам у справе падаўжэньня замірэньня.
Браў удзел у васьмі соймах у 1559—1568 роках. Быў супраціўнікам Люблінскай уніі, аднак акт уніі падпісаў. Вызнаваў праваслаўе, у пэўны час жыцьця — кальвінізм.
Упершыню ажаніўся з Аленай Гальшанскай, зь якой меў сыноў Аляксандра, Мікалая і Багдана, а таксама дачок Багдану і Марыну. Другі раз пабраўся шлюбам з Аляксандрай Хадкевіч, зь якой меў сына Андрэя, а таксама дачок Васілісу, Раіну і Марыну. Спачыў ў царкве Сьвятой Тройцы ў Вільні[6].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 (пол.) / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 37.
- ^ а б Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 85. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ^ Pas L. v. Genealogics (анг.) — 2003.
- ^ Грыцкевіч А. Сапегі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 547.
- ^ Грыцкевіч А. Сапегі // ЭГБ. — Мн.: 2001 Т. 6. Кн. 1.
- ^ Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 164.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8