Міхайла Монтаўтавіч
 Герб «Тапор» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Памёр | па 1484 |
| Род | Монтаўты |
| Бацькі | Аляксандар Монтаўт |
| Дзеці | Юры, Якуб, Мацей, Станіслаў |
Міхайла Монтаўтавіч (? — па 1484) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Староста луцкі (1463—1477) і наваградзкі (1482—1484), маршалак гаспадарскі (1482), кашталян троцкі (1483—1484).
Вотчынныя ўладаньні знаходзіліся ў Салечніках. Меў уладаньні ў Жырмунах.
Імя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Монтаўт
Мундалд або Монталд (Mundoald, Montaldus[1]) — імя германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) паходзіць ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[4] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[5], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[6].
Формы імя ў гістарычных крыніцах: Пану Михаилу Монътовтовичу чоловекъ у во Друцку Ходис (1440—1492 гады)[7]; я пан Михайло Монтовтович (10 ліпеня 1463 году)[8]; пан Михайло Монтовтович (1474 год, 4 ліпеня 1475 году, 1 верасьня 1475 году[9], 25 жніўня 1484 году[10]); Michaele Mvntolthowycz (Michael Muntholtowicz[11]; 17 ліпеня 1484 году)[12].
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Зь літоўскага баярскага роду, сын Аляксандра Монтаўта. Меў братоў Яна Таўцівіла, Барташа і Конрада.
Упершыню ўпамінаецца ў 1440 годзе ў наданьні яго бацькі віленскім францішканам. У 1446 годзе езьдзіў у складзе літоўскай дэлегацыі на агульны з палякамі сойм у Пётркаў, паўторна езьдзіў у Польшчу ў 1452 годзе. У 1463—1477 гадох быў старостам луцкім, у 1482 годзе — маршалкам гаспадарскіх, у 1482—1484 гадох — старостам наваградзкім, у 1483—1484 гадох — кашталянам троцкім.
Няма зьвестак пра імя і паходжаньне жонкі. У шлюбе меў сыноў Юрыя, Якуба, Мацея і Станіслава[13].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Les Registres de Grégoire IX. — Paris, 1908. S. 107, 191.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1135.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 358.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 27.
- ^ Archiwum książąt Lubartowiczów Sanguszków w Sławucie. T. 1, 1366—1506. — Lwów, 1887. S. 55.
- ^ Archiwum książąt Lubartowiczów Sanguszków w Sławucie. T. 1, 1366—1506. — Lwów, 1887. S. 69, 71.
- ^ Решение в. к. л. Казимира по поводу имени Гайна, Могильное, Словенеск, Илемница и Полонное (1484), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 273.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 397.
- ^ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 274.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада / пераклад А. Мікус. — 2-е выд. — Смаленск: Інбелкульт, 2014. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4