Барусія Мёнхэнглядбах
| Барусія Мёнхэнглядбах | ||||||
 | ||||||
| Поўная назва | Borussia VfL 1900 Mönchengladbach e.V. | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Заснаваны | 1900 | |||||
| Горад | Мёнхэнглядбах, Нямеччына | |||||
| Стадыён |
Барусія-Парк Умяшчальнасьць: 54 057 | |||||
| Прэзыдэнт | Рольф Кёнігс[d] | |||||
| Галоўны трэнэр | ||||||
| Чэмпіянат | Бундэсьліга | |||||
| · 2023—2024 | 14 месца | |||||
| ||||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчыborussia.de (ням.) (анг.) (нід.) (кіт.) (гішп.) | ||||||
«Бару́сія» (па-нямецку: Borussia) — нямецкі футбольны клюб з гораду Мёнхэнглядбаху. Заснаваны ў 1900 годзе. 5-разовы чэмпіён Нямеччыны і трохразовы ўладальнік Кубка Нямеччыны. Двухразовы ўладальнік Кубка УЭФА (1975, 1979). «Барусія» зьяўляецца адным з самых тытуляваных і найбольш актыўна падтрымоўваюмым заўзятарамі клюбаў Нямеччыны. Клюб налічвае больш за 93 тысячаў сяброў і зьяўляецца шостым паводле велічыні зарэгістраваным спартовым аб’яднаньнем Нямеччыны[2]. Колеры клюбу — зялёны, чорны й белы, а афіцыйны сымбаль — жарабя Юнтэр (ням. Jünter). Поўная назва клюбу — «Borussia Verein für Leibesübungen 1900 eV». Слова «Барусія» ёсьць лацінізаваны варыянт слова «Прусія», папулярная назва для нямецкіх спартовых клюбаў. «Verein für Leibesübungen» азначае даслоўна «спартовае таварыства для цялесных практыкаваньняў» і акрамя футболу ў клюбе маюцца таксама сэкцыі па гандболе й настольным тэнісе.
З 2004 году «Барусія» хатнія матчы праводзіць на «Барусія-Парку», але раней выступала на «Бёкельбэргштадыёне» з 1919 году. Асноўным супернікам клюбу ёсьць «Кёльн», матчы супраць якога маюць імя Райнлядзкае дэрбі[3]. Другаснымі супернікамі ёсьць іншыя дружыны з рурскага рэгіёну, як то дортмундзкая «Барусія», дусэльфорфская «Фартуна» і левэркузэнскі «Баер».
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Раньнія гады
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У канцы 1899 году група маладых футбалістаў-аматараў з аднаго з раёнаў гораду вырашыла арганізаваць новы футбольны клюб. І ўжо 1 жніўня 1900 году быў афіцыйна зарэгістраваны клюб «Барусія Мёнхэнглядбах», які першапачаткова атрымаў назву «Футбольны клюб Барусія 1900 Мёнхэнглядбах» (ням. «Fußballklub Borussia 1900 Mönchengladbach»). У 1903 годзе клюб быў прыняты ў Райнска-вэстфальскі гульнёвы зьвяз (ням. Rheinisch-Westfälischen Spielverband)[4]. У 1914 годзе было набыта спартовае збудаваньне «De Kull»[5], на месцы якога пасьля перамогі Барусіі Мёнхэнглядбах у фінале кубка Нямеччыны ў 1960 годзе колькасьць месцаў на стадыёне была павялічаная ад 10 000 да 34 500 і была нададзеная новая назва — «Стадыён на Бэкельбэргу» (ням. «Bökelbergstadion»)[6]. Але толькі пасьля Другой сусьветнай вайны пачаўся адчувальны ўздым «Барусіі» — у 1949 годзе атрымаўся выхад у самую высокую клясу ў той час — Найвышэйшую заходнюю лігу (ням. Oberliga West).
Выхад у Бундэсьлігу
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]_zur_1._Bundesliga,_4-2_(Kiel_77.585).jpg)
24 жніўня 1960 году «Барусія» стала ўладальнікам свайго першага нацыянальнага тытулу — Кубка Нямеччыны, перамогшы ў фінале зь лікам 3:2 футбольны клюб «Карльсруэ»[7]. У наступным годзе клюб атрымаў сваю вядомую назву «Borussia VfL 1900 Mönchengladbach eV»[8]. 26 чэрвеня 1965 году клюб выйшаў у прафэсійную найвышэйшую футбольную лігу Нямеччыны — Бундэсьлігу, заснаваную двума гадамі раней. «Барусія» перамагла ў рэлегацыйных матчах, пасьля таго як скончыла сэзон у Заходняй рэгіянальнай лізе (ням. Regionalliga West) першай. Другую пуцёўку ў Бундэсьлізе ў тым жа годзе таксама ўпершыню разыграла «Баварыя» зь Мюнхэну.
Залатыя гады
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
«Глядбах» пачаў свой шлях у Бундэсьлізе ў сэзоне 1965—1966 гадоў. У першым жа матчы клюб згуляў унічыю з нойнкірхэнскай «Барусіяй», а ў першым хатнім матчы глядбахцы ўшчэнт перамаглі бэрлінскую «Тасманію» зь лікам 5:0. У наступным сэзоне клюб паказаў бамбардзірскую здольнасьць, забіўшы 70 галоў. На рахунку нападніка Гэрбэрта Ляўмэна значылася 18 трапных стрэлаў, Бэрнд Руп адзначыўся 16 разоў, а Юп Гайнкес улучыў 14 мячоў у браму супернікаў. Дзякуючы добрай розьніцы мячоў, дружына змагла завяршыць сэзон на 8 месцы ў табліцы. Перамогчы ў матчы 18 туру «Шальке-04» зь лікам 11:0, дружына ўсталявала рэкорд сваёй самай буйной перамогі ў Бундэсьлізе[9]. Посьпехі мелі збочны эфэкт, бо заробная плата гульцоў падскочыла, і таму нялёгка было ўтрымаць добрых гульцоў у клюбе. Юп Гайнкес пераехаў у «Гановэр-96» за 275 тысяч марак, Бэрнд Руп перайшоў у «Вэрдэр», а браўншвайскі «Айнтрахт» падпісаў Гергарда Эльфэрта. Клюб выкупіў Пэтэра Мэера і Пэтэра Дытрыха і тым самым кампенсаваў сыход дасьведчаных гульцоў.
«Барусія» і мюнхэнская «Баварыя» правялі 1970-я гады ў жорсткай барацьбе за перавагу ў лізе. «Баварыя» адкрыла рахунак, стаўшы чэмпіёнам у сэзоне 1968—1969 гадоў, аднак «Барусія» нанесла зваротны ўдар у наступным сэзоне, а потым перамагла й у наступным чэмпіянаце, упершыню ў гісторыі Бундэсьлігі абараніўшы тытул чэмпіёна. 20 кастрычніка 1971 году ў матчы розыгрышу Кубка эўрапейскіх чэмпіёнаў глядбахцы зьнішчылі мілянскі «Інтэрнацыянале» зь лікам 7:1, але вынікі матчу былі ануляваныя УЭФА, бо падчас гульні ў італьянскага нападніка Рабэрта Банінсэньна была кінутая бляшанка з колай, і гульцу, нават, прыйшлося зьвяртацца па мэдычную дапамогу[10]. Пасьля паразы ў гасьцёх у Міляне зь лікам 4:2, паўторны матч у Бэрліне скончыўся без галоў, таму «Барусія» была вымушаная пакінуць турнір. Пасьля вылету «Барусія» атрымала суцяшальную перамогу над «Кёльнам» зь лікам 2:1 у дэрбі Райнлянду і здабыла свой другі Кубка Нямеччыны ў гісторыі. Пераможны гол забіў Гюнтэр Нэцэр, для якога гэты матч стаўся апошнім у складзе клюбу, бо надалей ён перайшоў у табар мадрыдзкага «Рэалу»[11].
Першым фіналам эўракубкаў для клюбу стаў фінальны матч 9 траўня 1973 году. «Лівэрпул» атрымаў перамогу ў першым матчы зь лікам 3:0, які быў перанесены праз моцны дождж. 23 траўня адбылася гульня ў адказ, дзе нямецкія футбалісты дома перамаглі ангельцаў, але толькі зь лікам 2:0, чаго не хапіла дзеля таго, каб здабыць агульную перамогу[12]. Наступныя сэзоны былі адзначаныя сыходам вядомых гульцоў, аднак галоўны нападнік Глядбаху застаўся. У сэзоне 1973—1974 гадоў з 30 галамі на сваім рахунку Юп Гайнкес стаў найлепшым бамбардзірам Бундэсьлігі, упершыню футбаліст мёнхэглябдаскай «Барусіі» дамогся такога рэкорду. У тым першым сэзоне пасьля сыходу Нэцэра «Барусія» фінашавала на адзін пункт ніжэй за «Баварыю». Забіўшы 93 мячы, «Барусія» ўсталявала новы клюбны рэкорд. У наступныя гады «Барусія» сканчвала сэзон на 3, 5 і 2 месцах.
Склад
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Актуальны на 12 верасьня 2024 году
|
|
Рэзэрвовая каманда
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ https://www.transfermarkt.com/-/mitarbeiterhistorie/verein/18
- ^ «German Bundesliga clubs membership numbers 2021». Statista.
- ^ «Rhineland derby double interview: Yann Sommer and Timo Horn». Bundesliga.
- ^ Aretz 2015. С. 12–16.
- ^ Aretz 2015. С. 30–35.
- ^ asv Был такой стадион. Где раньше играла Боруссия Менхенгладбах (рас.). Scorum. Праверана 23 студзеня 2021 г.
- ^ DFB-Pokal 1959/1960 (ням.). Fussballdaten. Праверана 23 студзеня 2021 г.
- ^ История команды "Боруссия М" (рас.). Euro-Football.ru. Праверана 23 студзеня 2021 г.
- ^ «18. Spieltag, Borussia Mönchengladbach — Schalke 04, 7. Januar 1967». Deutscher Fußball-Bund.
- ^ «Jahrhundertteams: Fohlen im Rausch». Der Spiegel.
- ^ «Real Madrid und die Deutschen — Eine ganz besondere Beziehung». FIFA.
- ^ «UEFA-Pokal-Finale 1973, Nach großem Regen unter die Räder». Borussia Mönchengladbach.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Aretz, Markus; Giebeler, Stephan; Kreuls, Elmar Borussia Mönchengladbach: Die Chronik. — Göttingen: Die Werkstatt GmbH, 2015. — 175 с. — ISBN 9783730702123