Жабінка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Жабінка
лац. Žabinka
Чыгуначная станцыя
Чыгуначная станцыя
Герб Жабінкі Сьцяг Жабінкі
Першыя згадкі: 1816
Горад з: 1871
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Берасьцейская
Раён: Жабінкаўскі
Насельніцтва: 13 371 чал. (2018)[1]
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1641
Паштовыя індэксы: 225101, 225102, 225110
СААТА: 1225501000
Нумарны знак: 1
Геаграфічныя каардынаты: 52°12′2″ пн. ш. 24°1′24″ у. д. / 52.20056° пн. ш. 24.02333° у. д. / 52.20056; 24.02333Каардынаты: 52°12′2″ пн. ш. 24°1′24″ у. д. / 52.20056° пн. ш. 24.02333° у. д. / 52.20056; 24.02333
Жабінка на мапе Беларусі ±
Жабінка
Жабінка
Жабінка
Жабінка
Жабінка
Жабінка
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://zhabinka.brest-region.by

Жа́бінкаместа ў Беларусі, пры ўтоку ракі Жабінкі ў Мухавец. Адміністрацыйны цэнтар Жабінкаўскага раёну Берасьцейскай вобласьці. Насельніцтва на 2018 год — 13 371 чалавек[1]. Знаходзіцца за 30 км на паўночны ўсход ад Берасьця. Чыгуначны вузел (кірункі на Берасьце, Бярозу і Кобрынь). Аўтамабільныя дарогі на Берасьце, Кобрынь, Камянец.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Тапонім «Жабінка» паходзіць альбо ад расьліны жабнік звычайны (адлюстроўваецца на гербе места), альбо ад малога прытоку Мухаўца, ракі Жабінкі, якая ўпершыню ўпамінаецца ў гістарычных дакумэнтах XVII ст.[2] На думку географа В. Жучкевіча, у аснове назвы — асабовае імя-мянушка Жаба з вытворнымі ад яго прозьвішчамі[3].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Жабінку заснавалі ў канцы XVIII стагодзьдзя як мызу (хутар) фальварку Плошчы[4][5].

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Жабінка апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Кобрынскім павеце Гарадзенскай губэрні. У 1816 годзе маёнтак знаходзіўся ў валоданьні Ганецкіх. У сярэдзіне ХІХ ст. ён перайшоў да Трамбіцкіх[6].

У 1871 годзе зьявілася станцыя Жабінка Маскоўска-Берасьцейскай чыгункі[7]. Гэты год лічыцца афіцыйнай датай заснаваньня паселішча. У 1888—1905 гадох праз Жабінку прайшла шаша Федзькавічы — Камянец. На 1890 год у вёсцы было 30 двароў, 6 крамаў, гасьцініца, пошта, 3 карчмы, царква, сынагога. Паводле вынікаў перапісу 1897 году, колькасьць будынкаў узрасла да 45.

У 1901 годзе ў Жабінцы збудавалі нафтавы склад продажу газы, у 1902 годзе — паравы млын, а неўзабаве — сукнавальню і лесапільню. У 1907 годзе пачало дзейнічаць Жабінкаўскае пазыкова-ашчаднае таварыства, якое ўтварылі 47 найбольш заможных жыхароў.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Жабінка абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Беларускай ССР.

Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Жабінка апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Зьбіроскай гміне Кобрынскага павету Палескага ваяводзтва. У 1928 годзе мястэчка стала цэнтрам аднайменнай гміны; у гэты час тут адкрыўся касьцёл.

У 1939 годзе Жабінкаў увайшла ў БССР, дзе 15 студзеня 1940 году стала цэнтрам раёну. У Другую сусьветную вайну з 23 чэрвеня 1941 да 21 ліпеня 1944 году мястэчка знаходзілася пад нямецкай акупацыяй. 16 красавіка 1952 году Жабінка атрымала афіцыйны статус пасёлку гарадзкога тыпу. У 1959—1962 гадох яна ўваходзіла ў склад Камянецкага раёну, у 1962—1966 гадох — Кобрынскага раёну. 23 сьнежня 1970 году Жабінка атрымала статус места. 13 кастрычніка 2007 году ў месьце прайшлі абласныя «Дажынкі-2007».

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дэмаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XIX стагодзьдзе 1890 год — 282 чал.[8]; 1897 год — 332 чал.
  • XX стагодзьдзе: 1905 год — 272 чал.[7]; 1959 год — 2,9 тыс. чал.; 1989 год — 11 тыс. чал.[2]; 1991 год — 11,9 тыс. чал.; 1997 год — 12,5 тыс чал.[9]; 1998 год — 12,5 тыс чал.
  • XXI стагодзьдзе: 2006 год — 12,8 тыс. чал.; 2008 год — 13,0 тыс. чал.; 2009 год — 13 084 чал.[10] (перапіс); 2016 год — 13 357 чал.[11]; 2017 год — 13 299 чал.[12]; 2018 год — 13 371 чал.[1]

Рэлігія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дзейнічае царква Покрыва Багародзіцы. У 1999 годзе ў Жабінцы збудавалі касьцёл Сьвятога Язэпа.

Адукацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У Жабінцы працуюць 3 сярэднія, музычная, дзіцяча-юнацкая спартовая школы, спэцшкола-інтэрнат, 5 дзіцячых дашкольных установаў.

Мэдыцына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мэдычнае абслугоўваньне насельніцтва ажыцьцяўляюць лякарня і паліклініка.

Культура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дзенічаюць 4 бібліятэкі, дом культуры.

Спорт[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • «Бадзёрасьць» — фізкультурна-аздараўленчы комплекс. Мае дзьве залі для міні-футболу, баскетболу, валейболу, вялікага тэнісу. Два басэйны (для дарослых і для дзяцей), трэнажорная заля зь вялікай колькасьцю розных трэнажораў, баксэрскі рынг. У гэтым, адным з найбуйнейшых у Берасьцейскай вобласьці, фізкультурна-аздараўленчым комплексе дзейнічаюць спартовыя сэкцыі для дзяцей і падлеткаў па таэквандо, валейболу, боксу, лёгкай атлетыцы, плаваньню, міні-футболу, паліятлёну. Ёсьць некалькі сталоў для малога тэнісу, більярдавы стол. Саўна.

У Жабінцы праводзяцца міждзяржаўныя турніры і розныя спаборніцтвы.

Забудова[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Найстаражытнейшая вуліца Жабінкі — імя Т. Касьцюшкі (цяпер вул. Леніна), забудаваная ў асноўным прыватнымі драўлянымі дамамі і крамамі.

Сучаснае места разьвіваецца ў паўднёва-ўсходнім кірунку ўздоўж чыгункі, якая падзяляе мескую тэрыторыю на 2 часткі: паўднёвую — жылую і паўночную — прамысловую. У паўночна-заходняй частцы за чыгункай разьмяшчаецца мястэчка цукровага заводу. Тут збудавалі 3—5-павярховыя жылыя дамы, школа, дзіцячы садок-ясьлі, крамы, камбінат побытавага абслугоўваньня і інш. Архітэктурна-плянавальную структуру места вызначаюць вуліцы Кірава, Волі, Шашэйная, Піянэрская, Камсамольская, якія ўтвараюць разам зь іншымі вуліцамі невялікія кварталы. Будынкі адміністрацыйна-грамадзкіх і культурна-асьветных установаў канцэнтруюцца на вул. Кірава — галоўнай вуліцы места і цэнтральнага пляца на ёй. Тут месьцяцца будынкі адміністрацыі раёну, Дома культуры, кінатэатру, вузла сувязі, навучальна-вытворчага камбіната, лякарні, паліклінікі, унівэрмага, камбіната побытавага абслугоўваньня, рэстарана, сталоўкі Жабінкаўскай дыстанцыі шляху і інш. Да цэнтральнага пляцу прылягае парк.

Капітальная забудова галоўным чынам засяроджваецца на вуліцах Кірава і Волі. Тут збудавалі 3—5-павярховыя жылыя дамы. Да вул. Кірава ў паўднёвай частцы прылягае новы мікрараён, які забудоўваецца сучаснымі добраўпарадкаванымі жылымі дамамі. Тут збудавалі крамы, дзіцячы садок і інш. Генэральным плянам, распрацаваным у 1978 годзе Беларускім навукова-досьледным і праектным інстытутам местабудаўніцтва, прадугледжваюцца разьвіцьцё места на ўсход уздоўж правага берага р. Мухаўца, забудова шматпавярховымі жылымі дамамі цэнтральнай часткі места, індывідуальная жылая забудова (у т.л. катэджавага тыпу) заходняй часткі.

Эканоміка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Кіляграмовы пакунак жабінкаўскага цукру з надпісамі па-беларуску (2022 год)

Прадпрыемствы харчовай, будаўнічых матэрыялаў прамысловасьці.

Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Інфраструктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Спыніцца можна ў мескай гасьцініцы.

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Магіла 9 жаўнераў Арміі Краёвай з аддзелу Батра І Першай Палескай акругі АК, палеглых 27 кастрычніка 1943 году ў барацьбе зь немцамі каля Сяхновічаў Малых. Пахаваныя ў ёй п. ін. пор. Станіслаў Мураўскі, мянушка — «Станіслаў» і шэф аддзелу, ст. сярж. Язэп Казімерчак, мянушка — «Бзура»[13].
  • Царква Покрыва Багародзіцы (1885)
  • Чыгуначная станцыя (1920-я)

Страчаная спадчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Касьцёл (1920-я)

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в Численность населения на 1 января 2018 г. и среднегодовая численность населения за 2017 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  2. ^ а б Жабинка (Жабінка, Zhabinka), Гербы Брестской области
  3. ^ Краткий топонимический словарь Белоруссии / В.А. Жучкевич. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974. — 448 с. С. 119.
  4. ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Жабінкаўскага р-на. — Мн., 1999.
  5. ^ Грынявецкі В. Жабінка // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 622.
  6. ^ Słownik geograficzny... T. XIV. — Warszawa, 1895. S. 716
  7. ^ а б История, Жабинковский районный исполнительный комитет
  8. ^ Нашы гарады: грамадска-палітычнае даведачнае выданне / У. А. Малішэўскі, П. М. Пабока. — Мн.: Народная асвета, 1991.
  9. ^ БЭ. — Мн.: 1998 Т. 6. С. 409.
  10. ^ Перепись населения — 2009. Брестская область (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  11. ^ Численность населения на 1 января 2016 г. и среднегодовая численность населения за 2015 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  12. ^ Численность населения на 1 января 2017 г. и среднегодовая численность населения за 2016 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  13. ^ Rąkowski G. Czar Polesia. — Pruszków: Oficyna Wydawnicza «Rewasz», 2005. — Seria: Smak Kresów. S. 86 i 90.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Жабінкасховішча мультымэдыйных матэрыялаў