Салейкі
| Салейкі лац. Salejki | |
.jpg)
| |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Берасьцейская |
| Раён: | Жабінкаўскі |
| Сельсавет: | Жабінкаўскі |
| Насельніцтва: | 7 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1641 |
| Паштовы індэкс: | 225102 |
| Нумарны знак: | 1 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°9′54″ пн. ш. 23°58′18″ у. д. / 52.165° пн. ш. 23.97167° у. д.Каардынаты: 52°9′54″ пн. ш. 23°58′18″ у. д. / 52.165° пн. ш. 23.97167° у. д. |
Салейкі на мапе Беларусі ±   Салейкі | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Сале́йкі[1] — вёска ў Беларусі, каля ракі Мухаўцу. Уваходзяць у склад Жабінкаўскага сельсавету Жабінкаўскага раёну Берасьцейскай вобласьці. Знаходзяцца за 2,5 км ад Жабінкі.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Асноўны артыкул: Салейка
Саліка або Салека (Salico, Saleco, Saleko) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -сал- (-салв-) (імёны ліцьвінаў Сельвін, Салкірд, Саламан; германскія імёны Salawins, Salgerðr, Salaman) паходзіць ад стараверхненямецкага sal 'заля, пакой' або германскага salwa 'цёмны, чорны'[3]. Адпаведнасьць літоўскіх імёнаў на -ейка (-іка) германскім імёнам з суфіксам -к- (Вілейка — Wilico, Мінейка — Minnico, Радзейка — Radecke < Radacho і г. д.) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[4].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У пачатку XX ст. Салейкі ўваходзілі ў склад Кобрынскага павету Гарадзенскай губэрні[5].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1905 год — 86 чалавек[6]
- 1999 год — 11 чалавек
- 2010 год — 7 чалавек
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 127.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1291.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 216.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161—162, 167.
- ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 2. — Warszawa, 1902. S. 570.
- ^ Указатель населенным местностям Гродненской губернии, с относящимися к ним необходимыми сведениями. — Гродна, 1905. С. 106.