Войшалк: розьніца паміж вэрсіямі

	Войшалк
3-і вялікі князь літоўскі
	1264 — 1266
Папярэднік	Транята
Наступнік	Шварн Данілавіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1223
Памёр	1268
Бацька	Міндоўг
Маці	1-я жонка Міндоўга

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 13:54, 22 кастрычніка 2011

Войшалк (1223^[1]—1268) — вялікі князь літоўскі (1264—1266^[2] або 1267^[3]), князь наваградзкі (1254, 1258—1263)^[4]. Cын Міндоўга.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1223 годзе. Каля 1245 году ў Новагародку разам з бацькам і яго баярамі ахрысьціўся ў праваслаўе. Быў, відаць, новагародзкім намесьнікам Міндоўга. Магчыма, маецца на ўвазе пад ананімным «сынам Міндаўга», які ў 1251—1252 гадох ваяваў у ваколіцах Турыйску на Валыні, але гэта мог быць і Даўмонт (калі вернае меркаваньне некаторых крыніцаў, што апошні таксама быў сынам Міндаўга).

Першы пісьмовы ўспамін пра Войшалка знаходзіцца ў Іпацьеўскім летапісе і датуецца 1254 годам, калі ён зрабіўся новагародзкім князем. У тым жа годзе заключыў мір з галіцка-валынскімі князямі, выдаў замуж за Шварна Данілавіча сваю сястру і перадаў Новагародзкае княства Раману Данілавічу. Сам жа пайшоў у Палонінскі кляштар на Валыні, дзе прыняў пострыг пад імем Лаўрыш.

Пасьля трох гадоў жыцьця ў Палонінскім кляштары, недзе ў 1256 або 1257 годзе выправіўся ў паломніцтва на гару Атон, але мусіў вярнуцца з Баўгарыі з прычыны вайны, якая ішла там. Каля 1257 году разам з 10—12 манахамі заснаваў на Нёмане кляштар, які пазьней будзе звацца паводле ягонага імя Лаўрышаўскім. Ігуменам кляштара быў Елісей.

Войшалк пражыў у кляштары каля году, да нападу Бурундая з галіцка-валынскімі князямі ў 1258 на Літву. У гэты час ён выйшаў з кляштару і, зьяднаўшыся са сваім стрыечным братам Таўцівілам, захапіў Рамана Данілавіча і забіў яго, зноў стаўшы новагародзкім князем.

У 1263 годзе пасьля забойства Транятам Міндаўга і Таўцівіла на кароткі час зьбег у Пінск. Але ўжо ў 1264 годзе разам зь пінскім войскам вярнуўся ў Новагародак, дзе злучыўся з дружынамі новагародзкіх баяраў і пайшоў ўсталёўваць сваю ўладу ў Літве, зьнішчыўшы шмат сваіх ворагаў.

Прызнаў уладу Васількі Раманавіча і князяваў разам з Шварнам Данілавічам, з дапамогай якіх заваяваў Нальшаны і Дзяволтву. У 1267 годзе перадаў уладу Шварну і пайшоў у кляштар на Валыні.

Прыблізна ў красавіку 1268 году старэйшы брат Шварна Леў Данілавіч паклікаў Войшалка да сябе ва Ўладзімер-Валынскі, дзе забіў яго ў час гутаркі. Летапіс тлумачыць забойства тым, што Леў меў крыўду на Войшалка, які перадаў уладу над Літвой не яму, а Шварну^[2].

Папярэднік Транята	Вялікі князь літоўскі 1264—1267	Наступнік Шварн

Крыніцы

^ Vojšałk // Zaprudnik J. Historical dictionary of Belarus. — Lamham. — London, 1998. P. 219.
^ ^а ^б Вячаслаў Насевіч. Войшалк // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 463
^ Краўцэвіч А. Стварэнне Вялікага Княства Літоўскага. — Менск, 1998. С. 231.
^ М. І. Ермаловіч. Войшалк // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 349.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
Vojšałk // Zaprudnik J. Historical dictionary of Belarus. — Lamham. — London: Scarecrow Press, 1998. — 338 p. ISBN 0-8108-3449-9.
Ермаловіч М. Старажытная Беларусь: Полацкі і новагародскі перыяды. — Мн.: Маст. літ., 1990. — 366 с.: іл. ISBN 5-340-00614-X.

Вонкавыя спасылкі

Краўцэвіч А. К. Войшалк (1264—1267 г.). Інтэлігент на троне. Pawet.net. Праверана 27 сакавіка 2011 г.

[1] Vojšałk // Zaprudnik J. Historical dictionary of Belarus. — Lamham. — London, 1998. P. 219.

[evkl-2] а ^б Вячаслаў Насевіч. Войшалк // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 463

[3] Краўцэвіч А. Стварэнне Вялікага Княства Літоўскага. — Менск, 1998. С. 231.

[4] М. І. Ермаловіч. Войшалк // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 349.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Радок 35: / Радок 35: @@
 Нарадзіўся ў [[1223]] годзе. Каля [[1245]] году ў [[Новагародак|Новагародку]] разам з бацькам і яго баярамі ахрысьціўся ў [[праваслаўе]]. Быў, відаць, новагародзкім намесьнікам Міндоўга. Магчыма, маецца на ўвазе пад ананімным «сынам Міндаўга», які ў [[1251]]—[[1252]] гадох ваяваў у ваколіцах [[Турыйск (Валынь)|Турыйску]] на [[Валынь|Валыні]], але гэта мог быць і [[Даўмонт]] (калі вернае меркаваньне некаторых крыніцаў, што апошні таксама быў сынам Міндаўга).
-Першы пісьмовы ўспамін пра Войшалка знаходзіцца ў [[Іпацьеўскі летапіс|Іпацьеўскім летапісе]] і датуецца [[1254]] годам, калі ён зрабіўся [[Новагародзкія князі|новагародзкім князем]]. У тым жа годзе заключыў мір з [[галіцка-валынскія князі|галіцка-валынскімі князямі]], выдаў замуж за [[Шварн Данілавіч|Шварна Данілавіча]] сваю сястру і перадаў Новагародзкае княства [[Раман Данілавіч|Раману Данілавічу]]. Сам жа пайшоў у [[Палонінскі кляштар]] на Валыні, дзе прыняў пострыг пад імем '''Лаўрыш'''.
+Першы пісьмовы ўспамін пра Войшалка знаходзіцца ў [[Іпацьеўскі летапіс|Іпацьеўскім летапісе]] і датуецца [[1254]] годам, калі ён зрабіўся [[Новагародзкія князі|новагародзкім князем]]. У тым жа годзе заключыў мір з [[галіцка-валынскія князі|галіцка-валынскімі князямі]], выдаў замуж за [[Шварн|Шварна Данілавіча]] сваю сястру і перадаў Новагародзкае княства [[Раман Данілавіч|Раману Данілавічу]]. Сам жа пайшоў у [[Палонінскі кляштар]] на Валыні, дзе прыняў пострыг пад імем '''Лаўрыш'''.
 Пасьля трох гадоў жыцьця ў Палонінскім кляштары, недзе ў [[1256]] або [[1257]] годзе выправіўся ў паломніцтва на [[Гара Атон|гару Атон]], але мусіў вярнуцца з [[Баўгарыя|Баўгарыі]] з прычыны вайны, якая ішла там. Каля [[1257]] году разам з 10—12 манахамі заснаваў на [[Нёман]]е кляштар, які пазьней будзе звацца паводле ягонага імя [[Лаўрышаўскі кляштар|Лаўрышаўскім]]. Ігуменам кляштара быў Елісей.