Іпацьеўскі летапіс

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Іпацьеўскі летапіс
мова напісаньня руская
час напісаньня XV стагодзьдзе
месца выяўленьня Іпацьеўскі манастыр пад Кастрамой
зьмест
аб’ём (старонак) 307 аркушаў
матэрыялы папера
памеры 30×23 см
стан захаваўся
editio princeps 1843, Археаграфічная камісія Санкт-Пецярбургу

Іпа́цьеўскі ле́тапіс — адзін з найстаражытнейшых летапісных зводаў Русі. Сьпіс XV стагодзьдзя быў знойдзены Мікалаем Карамзіным у Іпацьеўскім манастыры пад Кастрамой, ад якога летапіс і атрымаў праз гэта сваю назву. Летапіс складаецца з трох асноўных частак:

Іпацьеўскі летапіс быў выкарыстаны, у прыватнасьці, аўтарамі Густынскага летапісу і Хронікі Быхаўца.

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]