БМВ

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
(Перанакіравана з «BMW»)
Перайсьці да навігацыі Перайсьці да пошуку
«Баварскія маторныя заводы»
ням. Bayerische Motoren Werke
BMW.svg
2014 BMW.JPG
Тып акцыянэрнае таварыства
Лістынг на біржы FWB: BMW
Дэвіз Поўная ўцеха ад ваджэньня
Заснаваная 7 сакавіка 1916 (106 гадоў таму)
Заснавальнікі Франц Ёзэф Поп
Уласьнікі Stefan Quandt[d][1], Susanne Klatten[d][1] і BlackRock[d][1]
Краіна Нямеччына
Разьмяшчэньне зямля Баварыя
Адрас Мюнхэн, кола Пэтуэля, д. 130[2]
Ключавыя фігуры Олівэр Зіпс (старшыня Управы), Норбэрт Райтгофэр (старшыня Назіральнай рады)[3]
Галіна машынабудаваньне
Прадукцыя легкавы аўтамабіль, матацыкл, ровар
Абарачэньне Red Arrow Down.svg98,990 млрд эўра (2020 год)
Апэрацыйны прыбытак Red Arrow Down.svg5,222 млрд эўра (2020 год)
Чысты прыбытак Red Arrow Down.svg3,857 млрд эўра (2020 год)
Лік супрацоўнікаў 120 726 (2021 год)[4]
Даччыныя кампаніі Rolls-Royce Motor Cars

«БМВ»[5] (ням. BMW) — нямецкі вытворца аўтамабіляў, матацыклаў ды ровараў, заснаваны ў 1916 годзе.

На 2021 год налічваў 31 завод і зборачную вытворчасьць у 15 краінах[6]. Самаходы і матацыклы прадавалі пад таварнымі знакамі «БМВ», «Міні» і «Ролс-Ройс» у 140 краінах[7]. На 2011 г. канцэрн закупаў шэраг запчастак для сваіх аўтамабіляў у Беларусі[8]. У Паўночнай Амэрыцы ды некаторых іншых рэгіёнах машыны і матацыклы BMW часам клічуць «бімер». Зборка аўтамабіляў на канвэерах вядзецца ўручную.

Вытворчасьць і паслугі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 2021 год «Баварскія маторныя заводы» штодня прымалі каля 7000 марскіх кантэйнэраў з 31 млн аўтавузлоў. 22 уласныя заводы працавалі ў 11 краінах:

На сакавік 2021 году электрамабіль «БМВ і3» выраблялі на 13 заводах. Акумулятарныя батарэі для яго выпускалі на 6 заводах у Дзінгольфінгу, Ляйпцыгу і Рэгенсбургу ў Нямеччыне, а таксама ў Спартанбургу (ЗША), Шэньяне (Кітай) і Раёнгу (Тайлянд)[10]. Сярод іншага, супольніцкія аўтазаводы дзейнічалі ў 4-х краінах — Інданэзіі (Джакарта), Малайзіі (Кулім, штат Кедах), Расеі (Калінінград) і Эгіпце (Каір). У бразыльскім Манаўсе таксама дзейнічаў супольніцкі завод матацыклаў. Кантрактныя вытворчасьці працавалі ў Аўстрыі (Грац) і Нідэрляндах (Борн, правінцыя Лімбург)[9].

Яшчэ існавала 8 сядзібаў тэхналёгіяў у 7 краінах, зь іх 2 у ЗША (Грынвіл, штат Джорджыя і Маўнтын-Вію, штат Каліфорнія) і 5 у 5 краінах Азіі — Ізраілі (Тэль-Авіў), Кітаі (Шанхай), Паўднёвай Карэі (Сэул), Сынгапуры і Японіі (Токіё)[11]. Таксама ў Гархінгу пад Мюнхэнам дзейнічаў «Паскаральнік БМВ» для 3-месячнага выпрабаваньня прататыпаў[12]. Каля 8000 фінансавых супрацоўнікаў «БМВ» вялі звыш 4 млн пазыковых і лізінгавых дамоваў у 60 краінах. Зь іх 80 % фінансістаў працавала за межамі Нямеччыны. У 2020 годзе фінансісты «БМВ» забясьпечылі збыт кожнага 2-га самахода «БМВ» і «Міні»[13]. За 2020 год даччыная «Фабрыка дызайну» ў ЗША (Ньюбэры Парк, штат Каліфорнія) распрацавала 275 праектаў для авіяцыі, чыгункі і спажывецкай электронікі[14]. Сетка зарадкі электрамабіляў «БМВ» налічвала каля 150 000 электраслупоў магутнасьцю ад 11 да 50 кіляват[15].

Уласьнікі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 30 чэрвеня 2021 году найбольшымі ўласьнікамі паёў акцыянэрнага таварыства «Баварскія маторныя заводы» былі: ТАА «Доля Сусаны Клятэн» (Бад-Гомбург, зямля Гэсэн) — 20,7 %, ТАА «Актон» (Бад-Гомбург) — 16,6 %, АТ «Актон» (Бад-Гомбург) — 9 %, Штэфан Квант і Сусана Клятэн — па 0,2 %. У вольным абарачэньні на «Франкфурцкай біржы» знаходзілася 53,2 % паёў. Сярод іх ва ўстановаў Эўропы знаходзілася 53,3 % паёў у біржавым абарачэньні, у тым ліку 19,6 % ва ўстановаў Брытаніі, 12,9 % — Нямеччыны, 7,1 % — Францыі і 3,3 — Нарвэгіі. На ўстановы Паўночнай Амэрыкі прыпадала 40 %, зь іх 35,8 % — на ЗША і 4,2 — на Канаду. Яшчэ 4,8 % належалі ўстановам Азіі, у тым ліку 1,9 % — Японіі і 1,6 % — Кітаю[16].

Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1913 годзе нямецкі канструктар Карл Рап заснаваў у Мюнхэне ТАА «Маторны завод Рапа», які ў 1917 годзе перайменаваў у «Баварскі маторны завод». У 1918 годзе завод стаў акцыянэрным таварыствам і пачаў вырабляць чыгуначныя тармазы і рухавікі замест самалётных рухавікоў. У 1920 годзе прадпрыемства прадалі АТ «Кнорскі тормаз». Але фінансіст Камільлё Касьцільёні набыў абсталяваньне заводу і яго бела-блакітны таварны знак. У 1922 годзе вытворчасьць рухавікоў перанесьлі на лётнішча «Баварскага самалётнага заводу», які 7 сакавіка 1916 году заклаў канструктар Густаў Ота пад назвай «Фабрыка лятальных машынаў»[17]. У 1923 годзе «БМВ» пачаў выпускаць матацыклы «Р 32» з разьмешчанымі ўздоўж цыліндрамі і карданным валам. У 1928 годзе сталі вырабляць легкавыя аўтамабілі[5] пасьля набыцьця «Айзэнаскай фабрыкі самаходаў» у Турынгіі. У 1929 годзе «БМВ» упершыню скарыстаў эмблему зь дзяржаўнымі колерамі Баварыі ў рэкляме і выпусьціў малалітражны самаход паводле ліцэнзіі «Остынскай маторнай кампаніі» (Лонгбрыдж, Ангельшчына). У 1932 годзе перайшлі на вытворчасьць самаходаў уласнага ўзору[17]. У 1933 годзе «БМВ» аднавіў вытворчасьць самалётных рухавікоў, якую ў 1934 годзе вылучылі ў даччынае ТАА «Авіяцыйнае маторабудаваньне БМВ». Звыш паловы продажаў стала прыпадаць на самалётныя рухавікі для Паветраных сілаў Нямеччыны. У 1933 годзе продажы склалі 35,56 млн дзяржаўных марак пры 6514 працаўніках. У 1936 годзе заснавалі ТАА «Айзэнаская фабрыка авіярухавікоў». Таксама стварылі «Аляскую фабрыку авіярухавікоў» на паўночны захад ад Мюнхэну, паі якой у 1938 годзе перадалі дзяржаўнаму ТАА «Палётная кантора» ў Бэрліне[18].

У 1937 годзе «БМВ» пачаў вытворчасьць авіярухавікоў «БМВ 132» з паветраным астуджэньнем. У 1938-м іх сумесную з «Сымэнсам» вытворчасьць разьмясьцілі на «Брандэнбурскім маторным заводзе» ў заходнебэрлінскай акрузе Шпандаў. У 1939 годзе «БМВ» выкупіў завод, які перайменавалі «Авіяматорны завод Брандэнбургу». Таксама ў выніку набыцьця да «БМВ» перайшоў завод у Басдорфе на поўнач ад Бэрліну. У 1938—1940 гадах выпускалі легкавы аўтамабіль «БМВ 325». У 1939 годзе продажы вырасьлі да 275,5 млн дзяржаўных марак пры 26 918 працаўніках. У сьнежні 1939 году для прымусовай працы на заводзе ў Айзэнаху прывезьлі польскіх ваеннапалонных. З 1940 году пачаўся выпуск авіярухавікоў «БМВ 801». Таксама насупраць Басдорфу ўзьвялі завод у Зюльсдорфе, які ў 1941 годзе злучылі ў Басдорфскім заводам у ТАА «Ніжнебарнімскі завод авіярухавікоў». Да 1941 году для Ўзброеных сілаў Нямеччыны выраблялі матацыкл «БМВ Р 75». З 1941 году да прымусовай працы сталі прыцягваць вязьняў Ахоўных атрадаў. У 1942-м да працы на «БМВ» пачалі прымушаць вязьвяў канцэнтрацыйных лягераў. Пагатоў, заводы ў Аляху і Дзюрэргофе (пад Айзэнахам) мелі ўласныя канцлягеры. Да 1943 году выпускалі рухавікі БраМа 323 «Фафнір». У 1944 годзе пачалі выпускаць рэактыўныя рухавікі «БМВ 003», а гадавыя продажы дасягнулі 750 млн дзяржаўных марак пры 56 213 працаўніках. На сьнежань 1944 году каля 29 000 усходнеэўрапейскіх нявольнікаў складалі звыш 50 % працаўнікоў «БМВ», сярод якіх былі і беларусы. Іх працоўны дзень займаў 12 гадзінаў[18].

У 1945 годзе на заводах у Бэрліне і Мільбэртсгофэне на поўнач ад Мюнхэну перайшлі да вытворчасьці побытавых прыладаў. У кастрычніку 1945 году Вайсковы ўрад Амэрыканскай зоны акупацыі Нямеччыны закрыў заводы ў Мюнхэне і Аляху. У сакавіку 1948 году «БМВ» пачаў выпуск матацыклаў «Р 24», а сэрыйную вытворчасьць у сьнежні. За 1949 год прадалі 9144 матацыклы. У 1952-м сталі вырабляць 6-цыліндровы сэдан «БМВ 501» на 6 чалавек. У 1960 годзе Гэрбэрт Квант пашырыў сваю долю ў «БМВ» і стаў кіраўніком прадпрыемства. На Франкфурцкім аўтапаказе 1961 году прадставілі кампактны 4-дзьверны сэдан «БМВ 1500». У 1967 годзе набылі ТАА «Ганс Глас», якому належалі аўтазаводы ў Дынгольфінгу і Ляндсгуце на поўдні Баварыі. У выніку разбудовы завод Дынгольфінгу стаў найбольшым заводам «БМВ». У 1969 годзе вытворчасьць матацыклаў перамясьцілі на бэрлінскі завод у Шпандаў. У 1971 годзе стварылі ТАА «Крэдыт БМВ» для выдачы пазыкаў дылерам і лізінгу самаходаў, што стала вызначальным у посьпеху збыту. У 1972 годзе ўправа «БМВ» набыла першую зборачную вытворчасьць за мяжой, якую разьмясьцілі ў Паўднёвай Афрыцы. Яе выкупілі ў мясцовага імпартэра ў Росьліне, што ў правінцыі Трансвааль на паўночны захад ад Прэторыі. На гэтым заводзе наладзілі выпуск «БМВ 2000». 1 траўня 1972 году заснавалі даччынае ТАА «Мотаспорт БМВ». 18 траўня 1973 году на поўначы Мюнхэна адчынілі новую галаўную сядзібу «БМВ» у выглядзе 4-цыліндровай вежы. У 1973 годзе заснавалі 1-е замежнае гандлёвае прадстаўніцтва ў Францыі і стварылі ТАА «Лізінг БМВ». У 1979-м у Аўстрыі стварылі завод «Штайрскія рухавікі БМВ» (зямля Верхняя Аўстрыя) сумесна з АТ «Штайрскі Даймлер-Пюх». У 1980 годзе на заводзе пачалі зборку дызэльных рухавікоў. У 1982-м «БМВ» цалкам выкупіў гэты завод, які перайменаваў у ТАА «Рухавікі БМВ». У 1985 годзе заснавалі канструктарскае ТАА «Тэхніка БМВ», дзе распрацавалі дарожнік «БМВ З1». Яго сэрыйную вытворчасьць пачалі з 1988 году. У 1987-м адчынілі завод у Обэртраўблінгу на поўнач ад Рэгенсбурга для вытворчасьці самаходаў «БМВ» 3-й сэрыі. У 1988 годзе «Лізінг БМВ» і «Крэдытны банк БМВ» злучылі «Банк БМВ». 27 красавіка 1990 году «БМВ» стаў 1-м у сьвеце аўтавытворцам, які адчыніў уласны 9-павярховы «Цэнтар дасьледаваньняў і інавацыяў» («ЦДІ») на 7000 дасьледнікаў, дызайнэраў, інжынэраў і канструктараў. У 2004 годзе да яго дадалі Праектны дом, пасьля чаго плошча «ЦДІ» дасягнула 1,2 га, а лік яго супрацоўнікаў склаў 9000 чалавек[17].

У 1991 годзе «БМВ» набыў большасьць паёў «Фабрыкі дызайну ЗША» ў Каліфорніі (Ньюбэры Парк, акруга Вэнтура), якая ў 1998 годзе распрацавала вонкавы дызайн «БМВ» 3-й сэрыі. У 2000 годзе «Фабрыка дызайну ЗША» адчыніла студыю ў Мюнхэне, дзе распрацавала дызайн «БМВ» Х1, Х3 і Х5, а ў 2012-м — у Шанхаі (Кітай)[14]. У 1995 годзе кожны 3-і новы самаход «БМВ» у Нямеччыне прадалі і здалі ў наём праз «Банк БМВ», які ў 1997 годзе стварыў анлайн-пляцоўку «Экстранэт» для дылераў[13]. У 1994 годзе «БМВ» набыў ангельскі аўтахолдынг «Ровэр» (Лонгбрыдж). У 2000 годзе пасьля продажу аўтахолдынгу «БМВ» пакінуў сабе яго таварны знак «Міні», пад якім улетку 2001 году выпусьціў самаходы «Міні 1» і «Міні Купэр»[19]. У сакавіку 1998 году «БМВ» заснаваў ТАА «Аўтамабілі Ролс-Ройс» у Ангельшчыне (Ўэстхампнэт, графства Заходні Сасэкс) пасьля набыцьця таварнага знаку ў авіяхолдынга «Ролс-Ройс» (акруга Ісьлінгтан, графства Вялікі Лёндан). У студзені 2003 году на ангельскім заводзе ў Гудўудзе пачалі выпускаць самаходы «Ролс-Ройс». 10 студзеня 1999 году на Дэтройцкім аўтапаказе ў ЗША (штат Мічыган) прадставілі «БМВ Х5», які даў пачатак самаходам спартовай дзейнасьці[20].

На 30 красавіка 2011 г. найбольшымі пайшчыкамі былі Штэфан Квант (17,4%), яго маці Ёгана Квант (16,7%) і сястра Сусана Клятэн (12,6%). У 2012 годзе вырабіў 1 861 826 аўтамабіляў, у тым ліку 1 547 057 (83,1%) пад аднайменным таварным знакам, 311 490 (16,7%) Mini ды 3279 (0,2%) Ролс-Ройсаў, і 125 284 матацыклаў. Прадаць удалося 1 845 185 аўто, у тым ліку 1 540 085 (83,5%) пад аднайменным ТЗ, 301 525 (16,3%) Mini ды 3575 (0,2%) Ролс-Ройсаў, і 117 109 матацыклаў. У 2013 годзе выручка «БМВ» упала да 76 млрд эўра, а чысты прыбытак вырас да 5,34 млрд эўра. На канец 2013 году прадпрыемства налічвала 110 351 працаўніка. На сьнежань 2019 году холдынг «БМВ» налічваў 126 016 працаўнікоў[21]. За 2020 год продажы ўпалі да 2 325 179 самаходаў, зь іх 87,2 % (2 028 841) пад таварным знакам «БМВ», 12,6 % (292 582) — «Міні» і 0,2 % (3756) — «Ролс-Ройс». Продажы матацыклаў скараціліся да 169 272 адзінак[4].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в https://portal.mvp.bafin.de/database/AnteileInfo/aktiengesellschaft.do?cmd=zeigeAktiengesellschaft&id=40000924#
  2. ^ Выхадныя зьвесткі(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  3. ^ Кіраўніцтва прадпрыемства(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  4. ^ а б Ключавыя лічбы прадпрыемства(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  5. ^ а б БМВ // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1996. — Т. 3: Беларусы — Варанец. — С. 199. — 511 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0068-4
  6. ^ Прадпрыемства(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  7. ^ Галіны занятасьці(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  8. ^ Леанід Лахманенка. Ё-заводы і іншыя аўтамабільныя аспэкты Мытнага саюза // Зьвязда : газэта. — 10 сакавіка 2011. — № 44 (26908). — С. 3. — ISSN 1990-763x.
  9. ^ а б Вытворчасьць(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  10. ^ Вытворчасьць электрамабіляў(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  11. ^ Тэхнасядзібы(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  12. ^ «Паскаральнік БМВ»(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  13. ^ а б Фінансавыя паслугі холдынга(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  14. ^ а б «Фабрыка дызайну»(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  15. ^ Электразарадка(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  16. ^ Паі «БМВ»(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  17. ^ а б в Гісторыя (летапіс)(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  18. ^ а б «БМВ» за часам нацыянал-сацыялізму(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  19. ^ Таварны знак «Міні»(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  20. ^ Таварны знак «БМВ»(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.
  21. ^ Месцы разьмяшчэньня(ням.) // Холдынг «Баварскія маторныя заводы», 2021 г. Праверана 10 сьнежня 2021 г.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Аўто Гэта — накід артыкула пра аўтамабілі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=БМВ&oldid=2306832»