Рэно
«Рэно» | |
франц. Renault | |
Тып | акцыйнае таварыства |
---|---|
Лістынг на біржы | RNO |
Заснаваная | 25 лютага 1899 |
Заснавальнікі | Люі, Марсэль і Фэрнар Рэно |
Уласьнікі | Nissan Motors, French State[d][1] і Daimler[d] |
Краіна | |
Разьмяшчэньне | Булёнь-Біянкур, Францыя |
Ключавыя фігуры | Карлас Гон (дырэктар), Патрык Пэлята (выканаўчы дырэктар) |
Галіна | аўтамабільная прамысловасьць |
Прадукцыя | аўтамабілі, грузавікі |
Абарачэньне | €33,71 мільярду (2009) |
Апэрацыйны прыбытак | €955 мільёнаў (2009) |
Чысты прыбытак | €3,125 мільярду (2009) |
Лік супрацоўнікаў | 124 300 (2009) |
Даччыныя кампаніі | «Дачыя» (Румынія) Renault Samsung Motors (80,1%) |
«Рэно»[2][3] — францускі вытворца аўтамабіляў.
Выпускае легкавікі, мікрааўтобусы, аўтобусы, трактары і грузавікі. У альянсе з Nissan зьяўляецца чацьвертым па велічыні аўтамабільным вытворцам у сьвеце. Штаб-кватэра знаходзіцца ў Булёнь-Біянкуры. Валодае румынскім аўтавытворцам «Дачыя» і карэйскім Renault Samsung Motors. Найбольш пасьпяховыя маркі аўтамабіляў на сучасным рынку — Renault Clio і Renault Laguna.[Крыніца?]
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1989 годзе прадпрыемства «Рэно» пачало выпускаць легкавікі. У 1980 годзе пачаўся выраб цяжкавікоў. На 2002 год пераважна выраблялі бэнзінавыя пярэднепрывадныя легкавікі з рухавіком магутнасьцю ад 40 да 123 кіляват і найбольшай хуткасьцю ад 150 да 250 км/гадз. Цяжкавікі мелі магутнасьць ад 36 да 390 кВт і поўную вагу ад 1,31 да 40 тонаў, а аўтацягнікі — да 100 тонаў. Аўтубосы зьмяшчалі ад 17 да 165 чалавек[4].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ https://live.euronext.com/fr/product/equities/FR0000131906-XPAR/company-information
- ^ Тэлеканал «Беларусь 1». Экс-кіраўніка «Рэно-Нісан-Міцубісі» выпусьцілі пад заклад // Белтэлерадыёкампанія, 25 красавіка 2019 г. Праверана 25 красавіка 2023 г.
- ^ «Рэно» // Газэта «Новы час», 11 траўня 2020 г. Праверана 25 красавіка 2023 г.
- ^ «Рэно» // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — С. 12. — 512 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0238-5
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гэта — накід артыкула пра аўтамабілі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |