Балоча

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Балоча
трансьліт. Baloča
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Пухавіцкі
Сельсавет: Пухавіцкі
Насельніцтва: 28 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1713
СААТА: 6244852005
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 53°32′43″ пн. ш. 28°25′4″ у. д. / 53.54528° пн. ш. 28.41778° у. д. / 53.54528; 28.41778Каардынаты: 53°32′43″ пн. ш. 28°25′4″ у. д. / 53.54528° пн. ш. 28.41778° у. д. / 53.54528; 28.41778
Балоча на мапе Беларусі ±
Балоча
Балоча
Балоча
Балоча
Балоча
Балоча

Бало́ча[1] — вёска ў Пухавіцкім раёне Менскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Пухавіцкага сельсавету.

Знаходзіцца за 18 км на ўсход ад раённага цэнтру, 18 км ад чыгуначнай станцыі Пухавічы на лініі Менск-Асіповічы, каля ракі Балачанка.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сьвіслацкі ўдзел вылучыўся са складу Менскага княства. Мяжа Сьвіслацкага ўдзелу з уласна Менскім ўдзелам праходзіла па ўмоўнай лініі вёскі Суцін — Арэшкавічы — Балоча. Па пісьмовых крыніцах сярэдзіны XVI ст. вядома як шляхецкае ўладаньне ў Менскім павеце ВКЛ.

Пасьля далучэньня да Расейскай імпэрыі ў 1793 годзе ў Пухавіцкай воласьці Ігуменскага павету Менскай губэрні.

У Першую сусьветную вайну ў лютым — сьнежні 1918 году была пад акупацыяй войскаў кайзэраўскай Нямеччыне.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І з’езду КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.

З чэрвеня 1941 году да 4 ліпеня 1944 году вёска была пад нямецкай акупацыяй. За час вайны была два разы спаленая.

Да 29 чэрвеня 2006 году вёска ўваходзіла ў склад Чырвонакастрычніцкага сельсавету[2].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • пачатак XX ст. — 30 двароў, 209 жыхароў. У маёнтку Балоча — 1 двор, 69 жыхароў
  • 1917 год — 41 двор, 244 жыхары. У маёнтку Балоча — 1 двор, 53 жыхары
  • 2002 год — 17 двароў, 37 жыхароў
  • 2009 год — 28 чалавек[3]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]