Сялец (Бярозаўскі раён)
Сялец | |
![]() Касьцёл Сьвятога Аляксея | |
Вобласьць: | Берасьцейская |
Раён: | Бярозаўскі |
Сельсавет: | Сялецкі |
Тэлефонны код: | +375 1643 |
Паштовы індэкс: | 225242 |
Аўтамабільны код: | 1 |
Геаграфічныя каардынаты: | 52°35′13″ пн. ш. 24°51′56″ у. д. / 52.58694° пн. ш. 24.86556° у. д.Каардынаты: 52°35′13″ пн. ш. 24°51′56″ у. д. / 52.58694° пн. ш. 24.86556° у. д. |
Сялец на мапе Беларусі ![]() ![]() Сялец | |
![]() |
Сяле́ц[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Башта пры яе ўтоку ў Ясельду. Цэнтар сельсавету Бярозаўскага раёну Берасьцейскай вобласьці. Знаходзіцца за 6 км ад Бярозы.
Сялец — даўняе мястэчка гістарычнай Берасьцейшчыны.
Гісторыя
Першы пісьмовы ўспамін пра Сялец датуецца 1397. З 1471 тут дзейнічаў касьцёл. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) мястэчка ўвайшло ў склад Берасьцейскага павету Берасьцейскага ваяводзтва.
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Сялец апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Пружанскім павеце. Станам на 1878 у мястэчку існавалі валасная ўправа, царква, каталіцкая капліца, габрэйскі малітоўны дом, школа, лякарня.
Згодна з Рыскай мірнай дамовай (1921) Сялец апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе зрабіўся цэнтрам гміны Пружанскага павету Палескага ваяводзтва.
У 1939 Сялец увайшоў у склад БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 зрабіўся цэнтрам сельсавету. Статус паселішча панізілі да вёскі.
Насельніцтва
- XIX стагодзьдзе: 1830 — 468 муж., зь іх шляхты 2, духоўнага стану 2, мяшчанаў-юдэяў 176, мяшчанаў-хрысьціянаў і сялянаў 286, жабракоў 2[2]; 1878 — 2306 чал. (1126 муж. і 1180 жан.), у тым ліку 932 юдэі[3]
- XX стагодзьдзе: 1921 — 997 чал.[4]
Турыстычная інфармацыя
Выдатныя мясьціны
- Касьцёл Сьвятога Аляксея (1912)
- Царква Ўсьпеньня Прасьвятой Багародзіцы (1865—1870)
- Могілкі старыя каталіцкія. Капліца Сьвятога Лаўрэнція
Страчаная спадчына
- Царква вуніяцкая
Вядомыя асобы
- Алесь Разанаў (нар. 5 сьнежня 1947 г.) — паэт, ляўрэат Купалаўскай прэміі (1990).
Цікавыя факты
- Зь мястэчка Сялец паходзяць продкі Ўладзімера Высоцкага[5]
Крыніцы
- ^ Госкартгеоцентр
- ^ Соркіна І. Мястэчкі Беларусі... — Вільня, 2010. С. 414.
- ^ Sielec (22) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IV: Kęs — Kutno. — Warszawa, 1883. S. 529.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom VIII: Województwo Poleskie. — Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924.
- ^ Мікалай Пейган. Сялецкія карані Уладзіміра Высоцкага // «Маяк», 30 сьнежня 2009.
Літаратура
- Соркіна І. Мястэчкі Беларусі ў канцы ХVІІІ — першай палове ХІХ ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
- М. Пейган. Аспекты рэлігійнага жыцця сяла Сялец // «Гiстарычная брама» № 1 (5), 1998.
- М. Пейган. Што ў імені тваім... // «Маяк» № 45, 1997.
- М. Пейган. Хто нас вучыў, хто нас лячыў... // «Маяк» № 62, 1997.
- Sielec (22) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IV: Kęs — Kutno. — Warszawa, 1883. S. 529.
Вонкавыя спасылкі
Сялец (Бярозаўскі раён) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
|