Вішніцы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Вішніцы
лац. Višnicy
польск. Wisznice
Былая ўніяцкая царква
Былая ўніяцкая царква
Герб Вішніцаў
Першыя згадкі: 1446
Краіна: Польшча
Ваяводзтва: Люблінскае
Павет: Бельскі
Гміна: Вішніцы
Вышыня: 149—168 м н. у. м.
Насельніцтва: 1559 чал. (2004)
Часавы пас: UTC+1
летні час: UTC+2
Тэлефонны код: (+48) 0 83
Паштовы індэкс: 21-580
Нумарны знак: LBI
Геаграфічныя каардынаты: 51°47′20″ пн. ш. 23°12′30″ у. д. / 51.78889° пн. ш. 23.20833° у. д. / 51.78889; 23.20833Каардынаты: 51°47′20″ пн. ш. 23°12′30″ у. д. / 51.78889° пн. ш. 23.20833° у. д. / 51.78889; 23.20833
Вішніцы на мапе Польшчы
Вішніцы
Вішніцы
Вішніцы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://www.wisznice.pl

Вішні́цы (польск. Wisznice) — вёска ў Польшчы, на рацэ Зяляве. Цэнтар сельскай гміны Бельскага павету Люблінскага ваяводзтва. Знаходзяцца за 28 км на поўдзень ад Белай і за 75 км на паўночны ўсход ад Любліна.

Вішніцы — даўняе магдэбурскае мястэчка гістарычнай Берасьцейшчыны, побач зь якім праходзіць паўднёва-заходняя мяжа этнічнай тэрыторыі беларусаў. Да нашага часу тут захавалася былая ўніяцкая царква Сьвятога Юрыя, помнік архітэктуры XIX ст.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Плян мястэчка, 1839 г.

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы пісьмовы ўпамін пра Вішніцы датуецца 1446 годам. Паміж 1511—1579 гадамі яны атрымалі Магдэбурскае права. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў мястэчка ўвайшло ў Берасьцейскі павет Берасьцейскага ваяводзтва.

Юраўская царква, 1839 г.

30 сакавіка 1715 году кароль і вялікі князь Аўгуст Моцны, з улікам гаротнага становішча Вішніцаў па спусташэньні рознымі войскамі і на просьбу яго ўладальніка Станіслава Сапегі, выдаў мястэчку прывілей. Паводле прывілею, апроч двух даўнейшых кірмашоў на праваслаўныя сьвяты Сьвятога Юрыя і Прачыстай Багародзіцы, Вішніцам даваўся дазвол на два новыя кірмашы: на Сьвятога Яна (паводле праваслаўнага календару) і ў дзень Сьвятога Марціна (паводле каталіцкага календару)[a].

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Вішніцы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, ува Ўладаўскім павеце Седлецкай губэрні. Гэта адарвала мястэчка ад губэрняў зь пераважна беларускім насельніцтвам. У XIX ст. Вішніцы знаходзіліся ў валоданьні Сапегаў. На 1827 год тут было 178 будынкаў. 24 сьнежня 1869 году расейскія ўлады панізілі афіцыйны статус мястэчка да вёскі.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Вішніцы занялі войскі Нямецкай імпэрыі, папярэдне расейскія войскі спалілі 90% вёскі.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Вішніцы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў 1939 годзе Вішніцы занялі войскі Трэцяга Райху.

У 1944 годзе Вішніцы занялі савецкія войскі, па чым іх зноў перадалі Польшчы.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XIX стагодзьдзе: 1827 год — 603 чал.[1]
  • XXI стагодзьдзе: 2011 год — 1506 чал.

Транспарт[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Каля Вішніцаў праходзяць дзяржаўная аўтамабільная дарога 63 і ваяводзкая 812.

Турыстычная інфармацыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Касьцёл Перамяненьне Пана (1937—1955)
  • Могілкі: праваслаўныя (уніяцкія), юдэйскія
  • Царква Сьвятога Юрыя (1870—1872)

Страчаная спадчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Касьцёл (XVIII ст.)

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паселішчы-сябры[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею. — Т. 4. Акты Брестского гродского суда. — Вильна, 1870. С. 414—415.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Witanowski M., Chlebowski B. Wisznice // Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 622.
  2. ^ Elżbieta Sokołowska. (7 ліпеня 2011) Filmowe lato z Francuzami w Wisznicach - zgłoś się! (пол.). Gmina Wisznice. Праверана 12 лютага 2012 г.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]