Шыкатавічы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Шыкатавічы
трансьліт. Šykatavičy
Першыя згадкі: XVII стагодзьдзе
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Койданаўскі
Сельсавет: Дабрынёўскі
Насельніцтва: 169 чал. (2023)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1716
Паштовы індэкс: 222733
СААТА: 6222820101
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 53°38′53″ пн. ш. 27°22′58″ у. д. / 53.64806° пн. ш. 27.38278° у. д. / 53.64806; 27.38278Каардынаты: 53°38′53″ пн. ш. 27°22′58″ у. д. / 53.64806° пн. ш. 27.38278° у. д. / 53.64806; 27.38278
Шыкатавічы на мапе Беларусі ±
Шыкатавічы
Шыкатавічы
Шыкатавічы
Шыкатавічы
Шыкатавічы
Шыкатавічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Шы́катавічы[1] — вёска ў Дабрынёўскім сельсавеце Койданаўскага раёну Менскай вобласьці Беларусі. Знаходзіцца за 22 кілямэтры ад Койданава, 30 кілямэтраў ад Менску, 20 кілямэтраў ад чыгуначнай станцыі Койданава.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вядома з XVII стагодзьдзя. У 1620 годзе ў складзе маёнтку Койданава, мела 62 валокі зямлі. Уваходзіла ў Койданаўскае староства (пазьней Койданаўскае графства) Радзівілаў. У канцы XIX — пачатку XX стагодзьдзя ў Станькаўскай воласьці Менскага павету. Помнікі: землякам і на брацкай магіле ахвяр фашызму і партызанаў, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну, фальварак Чапскіх.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • XX стагодзьдзе: 1998 год — 79 двароў, 192 жыхары; 1999 год — 203 жыхары
  • XXI стагодзьдзе: 1 студзеня 2004 году — 84 двары, 211 жыхароў; 2010 год — 226 жыхароў, 2023 год — 169 жыхароў

Значныя месяцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік загінулым у Вялікую Айчынную вайну
Фальварак Чапскіх, XIX стагодзьдзе (цяпер кароўнік)

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 174

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. — 704 с.: іл. ISBN 985-6302-64-1.