Мейнуш
| Мейнуш лац. Miejnuš | |
| Mejnuš | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Meyn + суфікс з элемэнтам -ш- (-sch-) |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мейнуш» | |
Мейнуш — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Мейна або Майн, пазьней Мэйн (Meino, Main, Meyn) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова маган- (мэйн-) (імёны ліцьвінаў Мэйнар, Мэйнарт; германскія імёны Meinar, Meinart) паходзіць ад стараверхненямецкага magan, стараісьляндзкага megin, стараангельскага maegen 'сіла, магутнасьць, улада'[2].
У Чэхіі бытавала германска-славянскае імя Majnuš[3] (таксама адзначалася ў форме Mejnuš[4][5]).
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Меинуш Милошевич (1538 год)[6].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Мейнуш Мілашавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1538 годзе
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1071.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 165.
- ^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 39.
- ^ Hlídka: měsíčník vědecký se zvláštním zřetelem k apologetice a filosofii. ROČNÍK XVIII, 1901. S. 254.
- ^ Dějepis města Prahy. Díl. IX, 1893. S. 261.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 322.