Антон Цайлінгер

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Антон Цайлінгер
па-нямецку: Anton Zeilinger
Дата нараджэньня 20 траўня 1945(1945-05-20)[1][2] (78 гадоў)
Месца нараджэньня
Месца вучобы
Занятак фізык, квантавы фізік, прафэсар унівэрсытэту, пісьменьнік-дакумэнталіст
Навуковая сфэра квантавая фізыка
Месца працы
Навуковы кіраўнік Гэльмут Раўх[d]
Узнагароды
Вялікі залаты мэдаль Пашаны «За заслугі перад Аўстрыйскай рэспублікай» Вялікі афіцэрскі крыж ордэна „За заслугі перад Фэдэратыўнай рэспублікай Нямечччыны“ Austrian Decoration for Science and Art залаты знак «За заслугі перад горадам Венай»[d] ордэн Pour le Mérite у мастацтве і навуцы мэдаль Ісака Ньютана[d] (2008) міжнародная прэмія караля Фэйсала ў галіне навукі[d] (2005) мэдаль Вільгэльма Экснэра[d] (2005) прэмія Вольфа ў галіне фізыкі[d] (2010) ганаровы доктар Бэрлінскага ўнівэрсытэту імя Гумбальта[d] (2005) мэдаль Лёрэнца Окена[d] (2004) лекцыя імя Вольфганга Паўля[d] (2007) ганаровы доктар Гданьскага ўнівэрсытэту[d] сябра Амэрыканскага фізычнага таварыства[d] навуковая прэмія гораду Вены[d] (2000) мэдаль таварыства «Ўранія»[d] (2013) прэмія кардынала Ініцэра[d] Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі doctor honoris causa of the University of Innsbruck[d] (2022) Vernadsky medal Clarivate Citation Laureate[d] (2011) Johannes Kepler Award[d] чалец Амэрыканскай асацыяцыі разьвіцьця навукі[d] (2012) ганаровы грамадзянін Вены[d] (2024)
Сайт quantum.at/zeilinger

Антон Ца́йлінгер (па-нямецку: Anton Zeilinger; нар. 20 траўня 1945 году) — аўстрыйскі квантавы фізык і ляўрэат Нобэлеўскай прэміі ў галіне фізыкі 2022 году[6]. Працуе прафэсарам фізыкі ў Венскім унівэрсытэце і ёсьць старэйшым навукоўцам Інстытута квантавай оптыкі і квантавай інфармацыі Аўстрыйскай акадэміі навук[7]. Большасьць ягоных дасьледаваньняў тычыцца асноўных аспэктаў і спосабаў прыкладаньня квантавай заблытанасьці.

У 2007 годзе Цайлінгер атрымаў мэдаль Ісака Ньютана лёнданскага Інстытута фізыкі за свой піянэрскі канцэптуальны і экспэрымэнтальны ўнёсак у пачатак квантавай фізыкі, які стаў базісам дзеля хутка разьвіванай вобласьці квантавай інфармацыі[7][8]. У кастрычніку 2022 году быў узнагароджаны Нобэлеўскай прэміяй ў галіне фізыкі, сумесна з Аленам Аспэ і Джонам Клаўзэрам за выдатную працу, зьвязаную з экспэрымэнтамі з зблытанымі фатонамі, выяўленьне парушэньня няроўнасьці Бэла і наватарства ў квантавай інфарматыцы[9][10]. Ён паказаў, як квантавая заблытанасьць можа выкарыстоўвацца, напрыклад, для тэлепартацыі інфармацыі ад адной субатамнай часьціцы да іншай[11].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Профіль на бачыне Нобэлеўскага камітэту.