Гульельма Марконі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Гульельма Марконі
італ. Guglielmo Marchese Marconi
Дата нараджэньня 25 красавіка 1874(1874-04-25)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 20 ліпеня 1937(1937-07-20)[3][6][7][…] (63 гады)
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Месца вучобы
Занятак фізык, інжынэр, палітык, бізнэсмэн, вынаходнік, навуковец
Навуковая сфэра фізыка
Месца працы
Вядомы як адзін з вынаходнікаў бяздротавага тэлеграфаваньня
Бацька Giuseppe Marconi[d][8]
Маці Annie Jameson[d][8]
Дзеці Degna Marconi Paresce[d]
Узнагароды Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі (1909)
Подпіс Выява аўтографу

Гульельма Марконі (італ. Guglielmo Marchese Marconi; 25 красавіка 1874, Балёнія — 20 ліпеня 1937, Рым) — маркіз, італьянскі радыётэхнік і прадпрымальнік, адзін з вынаходнікаў радыё; ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па фізыцы (1909, разам зь фізыкам К. Браўнам[9]).

Дзейнасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1905 г. запатэнтаваў накіраваную сувязь.

У 1919 г. паўнамоцны прадстаўнік Італіі на Парыскай мірнай канфэрэнцыі. Ад імя Італіі падпісаў мірныя дамовы з Аўстрыяй і Баўгарыяй.

У 1932 г. усталяваў першую радыётэлефонную мікрахвалевую сувязь. У 1934 г. ён прадэманстраваў магчымасьць прымяненьня мікрахвалевай тэлеграфіі для патрэбаў навігацыі ў адкрытым моры.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Smith-Rose R. L. Guglielmo Marconi // Encyclopædia Britannica (анг.)
  2. ^ а б в г Guglielmo Marconi Biography // Biography: Historical & Celebrity ProfilesA&E Networks, 2014.
  3. ^ а б Guglielmo Marconi // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  4. ^ а б Маркони Гульельмо // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  5. ^ а б www.accademiadellescienze.it (італ.)
  6. ^ Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
  7. ^ Lundy D. R. Senatore Guglielmo Marconi // The Peerage (анг.)
  8. ^ а б Lundy D. R. The Peerage (анг.)
  9. ^ Марконі Гульельма // БЭ. — Мн.: 2000 Т. 10. С. 119