Сунгард
| Сунгард лац. Sungard / Sunhard | |
| Sungart | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sunna + Gardo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сонгард |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сунгард» | |
Сунгард (Сонгард) — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Сунгарт або Сонгарта (Sungart, Songarta) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -сун- (-сон-) (імёны ліцьвінаў Сунігайла, Сонгуць, Сонкін; германскія імёны Sunigelo, Sunegod, Sunken), паходзіць ад гоцкага sunja 'праўда', sunis 'сапраўдны'[2], а аснова -гард- (-герд-, -герт-) (імёны ліцьвінаў Альгерд, Мундыгерд, Тэўтыгерд; германскія імёны Algardus, Mundgerd, Teutgerdis) — ад гоцкага gairdan 'падпяразваць' (пераноснае 'ахоўваць'), garda 'агароджа' (пераноснае 'ахова, бясьпека')[3].
Адпаведнасьць імя Сунгард германскаму імю Sungart (Songarta) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: wioski… Songardy (1782—1783 гады)[5]; Sungardy, jezioro w powiecie brasławskim (1784 год)[6].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
На гістарычнай Браслаўшчыне існуюць вёска Сунгарды і возера Сунгарды.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1354, 1371.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 162.
- ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 210.
- ^ Jodczyk K. Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 1: Dekanat Brasław. — Białystok, 2009. S. 161.