Гарадная
| Гарадная | |||||
| |||||
| Першыя згадкі: | 1448 | ||||
| Магдэбурскае права: | 1579 | ||||
| Вобласьць: | Берасьцейская | ||||
| Раён: | Столінскі | ||||
| Сельсавет: | Гараднянскі | ||||
| Тэлефонны код: | +375 1655 | ||||
| Паштовы індэкс: | 225522 | ||||
| Аўтамабільны код: | 1 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 51°52′7″ пн. ш. 26°29′47″ у. д. / 51.86861° пн. ш. 26.49639° у. д.Каардынаты: 51°52′7″ пн. ш. 26°29′47″ у. д. / 51.86861° пн. ш. 26.49639° у. д. | ||||
Гарадная на мапе Беларусі   Гарадная | |||||
 Галерэя здымкаў у Wikimedia Commons
| |||||
Гарадна́я — вёска ў Беларусі, на возеры Гародна. Цэнтар сельсавету Столінскага раёну Берасьцейскай вобласьці. Насельніцтва 1587 чал. (1993). Знаходзіцца за 28 км на захад ад Століна, за 21 км ад чыгуначнай станцыі Гарынь.
Гарадная — даўняе магдэбурскае мястэчка гістарычнай Піншчыны (частка Берасьцейшчыны), на захадзе Палесься.
Гісторыя
Першы пісьмовы ўспамін пра Гарадную датуецца 1448 годам. Ад часоў заснаваньня мясьціна набыла вядомасьць цэнтру традыцыйнай ганчарнай вытворчасьці. У 1527 годзе крымскія татары спалілі паселішча, частку жыхароў узялі ў няволю.
.jpg)
Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) Гарадная ўвайшла ў склад Пінскага павету Берасьцейскага ваяводзтва. У 1579 або 1670 мястэчка атрымала Магдэбурскае права. З гэтага часу яно карысталася ўласным гербам «у срэбным полі лось з залатымі рагамі», пацьверджаным 17 сакавіка 1792 году[1].
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Гарадная апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі. У 2-й пал. XIX ст. у мястэчку было 236 будынкаў, на 1909 — 1830 двароў.
Згодна з Рыскай мірнай дамовай (1921) Гарадная апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, сьпярша ў Лунінецкім павеце, а з 1 студзеня 1923 году — у Столінскім павеце Палескага ваяводзтва. У 1924 і 1925 сюды перасялілася каля 200 радзінаў з Галіччыны. Перасяленцы стварылі асобнае паселішча хутарскога тыпу (мела назву «Калёнія») і адрадзілі грэка-каталіцкую парафію. Неўзабаве ім перадалі будынак драўлянай царквы, першае набажэнства ў якім адбылося 5 студзеня 1928[2].
У 1939 Гарадная ўвайшла ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 зрабілася цэнтрам сельсавету. Статус паселішча панізілі да вёскі. Станам на 1970 тут было 470 двароў, на 1993 — 522 двары.
- Мястэчка на старых здымках
-
Праваслаўная і грэка-каталіцкая цэрквы -
Грэка-каталіцкая царква -
Званіца -
Вятрак
.jpg)
_(2).jpg)
_(3).jpg)
.jpg)
Насельніцтва
- XIX стагодзьдзе: 1880 — 1012 чал.[3]
- XX стагодзьдзе: 1909 — 6728 чал.; 1970 — 1965 чал.[4]; 1993 — 1587 чал.[5]
Інфраструктура
У Гарадной працуюць сярэдняя школа, лякарня, паліклініка, дом культуры, бібліятэка, пошта.
Турыстычная інфармацыя
Выдатныя мясьціны
За 2 км на паўночны ўсход ад Гарадной разьмяшчаюцца гарадзішча і селішча.
- Царква Сьв. Тройцы (XVIII ст.; колішняя грэка-каталіцкая, цяпер у валоданьні БЭМП)
Страчаная спадчына
- Царква
- Капліца грэка-каталіцкая
Крыніцы
- ^ Гарадная // Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў. — Менск, 1998.
- ^ Анастасія Iльіна. Служэнне а. Івана Тыляўскага // «Гiстарычная брама» № 1 (22), 2004.
- ^ Horodna // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom I: Aa — Dereneczna. — Warszawa, 1880. S. 138.
- ^ Гарадная // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 477.
- ^ Гарадная // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 476.
Літаратура
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0
- Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.
- Horodna // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom I: Aa — Dereneczna. — Warszawa, 1880. S. 138.
Вонкавыя спасылкі
Гарадная — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
| ||||||||