Хакей з шайбай
Хакей з шайбай (па-ангельску: ice hockey, па-француску: hockey sur glace) — камандны від спорту, у які гуляюць на лёдзе, у якім гульцы на каньках выкарыстоўваць драўляныя або кампазытныя палкі для ўдараў па цьвёрдай гумовай хакейнай шайбе ў вароты суперніка, каб забіць гол і набраць пункты. У хакей гуляюць паміж дзьвюма камандамі з шасьцю гульцамі (пяць палявых гульцоў і брамнік) на лёдзе. Каманда звычайна складаецца з чатырох відаў гульцоў: з трох форвардаў, тры пары абаронцаў, і двух брамнікаў. Пяць чальцоў кожнай каманды катацца наперад і назад па лёдзе, пры гэтым спрабуючы ўзяць шайбу й забіць гол у браму процілеглай каманды. У кожнай каманды ёсьць брамнік, які спрабуе спыніць шайбу, якая ляціць у вароты.
Хакей зьяўляецца самым папулярным відам спорту ў раёнах Паўночнай Амэрыкі (у прыватнасьці, у Канадзе й паўночнай частцы ЗША) і Эўропы, дзе клімат зьяўляцца дастаткова спрыяльным для сэзоннага ледзянога покрыва. Са зьяўленьнем штучных крытых лядовых пляцовак, у хакей стала магчыма гуляць круглы год. Нацыянальная хакейная ліга (НХЛ) прызнаецца наймацнейшай хакейнай лігай сьвету.
Хакей зьяўляецца афіцыйны зімовым нацыянальны відам спорту ў Канадзе[1], дзе гульня карыстаецца вялікай папулярнасьцю. Першая арганізаваная хакейная гульня была згуляная 3 сакавіка 1875 году ў Манрэалі, Канада. У Міжнароднай фэдэрацыі хакею (IIHF) 72 чальцы , але 162 з 177 мэдалёў на чэмпіянаце сьвету па хакеі былі атрыманыя наступнымі зборнымі: Канада, Чэхія (Чэхаславаччына), Фінляндыя, Расея (СССР), Славаччына (Чэхаславаччына), Швэцыя, ЗША[2]. З 66 мэдалёў у спаборніцтве мужчынаў на алімпійскім узроўні з 1920 году, толькі шэсьць мэдалёў не былі ўзятыя адной з гэтых краінаў. Усе 12 алімпійскіх і 36 мэдалёў чэмпіянату сьвету па хакеі сярод жанчынаў адправіліся ў адну з гэтых сямі краінаў[3][4].
Беларусь
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На красавік 2023 году ў Беларусі налічвалася 408 хакейных пляцовак. За 1993—2023 гады пабудавалі 45 лядовых арэнаў[5].
