Яросьмішкі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Яросьмішкі
трансьліт. Jarośmiški
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Іўеўскі
Сельсавет: Юрацішкаўскі
Насельніцтва: 21 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1595
Паштовы індэкс: 231350
СААТА: 4229857181
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 54°4′16″ пн. ш. 25°53′12″ у. д. / 54.07111° пн. ш. 25.88667° у. д. / 54.07111; 25.88667Каардынаты: 54°4′16″ пн. ш. 25°53′12″ у. д. / 54.07111° пн. ш. 25.88667° у. д. / 54.07111; 25.88667
Яросьмішкі на мапе Беларусі ±
Яросьмішкі
Яросьмішкі
Яросьмішкі
Яросьмішкі
Яросьмішкі
Яросьмішкі

Яро́сьмішкі[1] — вёска ў Іўеўскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Уваходзіць у склад Юрацішкаўскага сельсавету.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У сярэдзіне XIX ст. вёска і фальварак у Юрацішкаўскай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні. У 1861 г. 22 рэвіскія душы, дзяржаўная ўласнасьць, адносілася да Трабскага казённага таварыства. У 1897 г. 12 двароў, 69 жыхароў. У 1905 г. вяскоўцы мелі 117 дзесяцін зямлі, у фальварку 7 жыхароў, 29 дзесяцін зямлі. У 1909 г. у вёсцы 14 двароў, 108 жыхароў, якія мелі 29 кароў, 11 коней.

У 1921—1939 гадах у Юрацішкаўскай гміне Валожынскага павету Наваградзкага ваяводзтва Польшчы. У 1934 г. зь вёскі на хутары перасяліліся 13 двароў.

З 12 кастрычніка 1940 году вёска (29 двароў, 115 жыхароў) і засьценак (10 двароў) у Макуцкім сельсавеце Юрацішкаўскага раёну. З 26 чэрвеня 1941 году да 7 ліпеня 1944 году пад нямецкай акупацыяй. У 1950 г. арганізаваны калгас імя А. А. Андрэева. Пазьней у саўгасе, затым у экспэрымэнтальнай базе «Чарнэлі». З 16 ліпеня 1954 году ў Юрацішкаўскім сельскім, з 3 траўня 1962 году пасялковым савеце. З 20 студзеня 1960 году ў Іўеўскім раёне. У 1970 г. 131 жыхар. Потым у складзе калгасу «Чарнэлі».

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 2010 год — 21 чалавек[2]
  • 1999 год — 31 чалавек, 18 двароў

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 219
  2. ^ Вынікі перапісу

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Іўеўскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 510 с.: іл. ISBN 985-6302-45-5.