Келайці
| Келайці лац. Kiełajci | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Івейскі |
| Сельсавет: | Юрацішкаўскі |
| Насельніцтва: | 14 чал. (2009) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | |
| Паштовы індэкс: | 231350 |
| СААТА: | 4229857061 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°6′33″ пн. ш. 25°52′7″ у. д. / 54.10917° пн. ш. 25.86861° у. д.Каардынаты: 54°6′33″ пн. ш. 25°52′7″ у. д. / 54.10917° пн. ш. 25.86861° у. д. |
Келайці на мапе Беларусі ±   Келайці | |
Ке́лайці[1] — вёска ў Івейскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Уваходзіць у склад Юрацішкаўскага сельсавету.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У сярэдзіне XIX ст. вёска ў Юрацішкаўскай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні. У 1861 г. 17 рэвіскіх душ, вёска адносілася да маёнтку Бокшышкі Дмахоўскіх. У 1897 г. у вёсцы 8 двароў, 76 жыхароў, у засьценку 2 двары, 12 жыхароў. У 1909 г. 11 двароў, 90 жыхароў, якія мелі 180 дзесяцін зямлі, 23 каровы, 11 коней.
У 1921—1939 гг. у Трабскай воласьці Валожынскага павету Наваградзкага ваяводзтва Польшчы. У 1921 г. 19 двароў, 83 жыхары.
З 12 кастрычніка 1940 году вёска (28 двароў, 98 жыхароў) у Росьцеўшчынскім сельсавеце Юрацішкаўскага раёну. З 26 чэрвеня 1941 году да 7 ліпеня 1944 году пад нямецкай акупацыяй. У 1950 г. арганізаваны калгас імя У. У. Маякоўскага. З 20 студзеня 1960 году ў Івейскім раёне. З 3 траўня 1962 году ў Юрацішкаўскім пасялковым савеце. Уваходзіла ў склад экспэрымэнтальнай базы «Чарнэлі». У 1970 г. 77 жыхароў. Потым у складзе калгаса «Чарнэлі». У 1999 г. 15 двароў, 24 жыхары.
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 2010 год — 14 чалавек[2]
- 1999 год — 24 чалавекі, 15 двароў
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 218
- ^ Вынікі перапісу
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Іўеўскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 510 с.: іл. ISBN 985-6302-45-5.