Сусьветны саюз біржаў
Каардынаты: 51°30′52″ пн. ш. 0°5′10″ з. д. / 51.51444° пн. ш. 0.08611° з. д.
| Сусьветны саюз біржаў | |
| анг. World Federation of Exchanges | |
| Абрэвіятура | ССБ |
|---|---|
| Дата ўтварэньня | 13 кастрычніка 1961 (63 гады таму) |
| Тып | гандлёвая асацыяцыя |
| Юрыдычны статус | таварыства з абмежаванай адказнасьцю[1] |
| Мэта | пашырэньне ўладкаваных і прававых рынкаў каштоўных папераў |
| Штаб-кватэра | г. Лёндан, Старая Шырокая вул., д. 125 |
| Месцазнаходжаньне | Ангельшчына |
| Сяброўства | 70 сябраў з 53 краінаў (2019 г.) |
| Афіцыйныя мовы | ангельская |
| Старшыня | Урс Ругсэгер |
| Намесьнік | Эдвард Тылі |
| Кіраўнік Працоўнага камітэту | Вікрам Лімае[2] |
| Кіроўны орган | Рада кіраўнікоў |
| Колькасьць супрацоўнікаў | 15 (2019 г.)[3] |
| Сайт | world-exchanges.org |
| Колішняя назва | Міжнародны саюз фондавых біржаў (да 2001 году) |
Сусьве́тны саю́з бі́ржаў — гандлёвая асацыяцыя Ангельшчыны, заснаваная ў кастрычніку 1961 году ў Парыжы (Францыя) ў якасьці Міжнароднага саюзу фондавых біржаў.
Са студзеня 2014 году месьціцца ў горадзе Лёндане. На 2019 год ССБ прадстаўляла звыш 200 біржаў і 50 галоўных контрагентаў узаемаразьліку, у тым ліку 70 сябраў з 53 краінаў і 29 кампаньёнаў з 26 краінаў. На біржах-удзельніцах ССБ гандлявалі паямі амаль 48 000 прадпрыемстваў агульнай рынкавай вартасьцю звыш $70,2 трлн. За 2018 год гандаль на біржах-удзельніцах склаў каля $95 трлн[4]. З кастрычніка 2016 году Сусьветны саюз біржаў выпускаў штомесячны он-лайн-часопіс «Фокус» пра будову рынкаў[5].
Кіраваньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На 2019 год Рада кіраўнікоў ССБ налічвала 18 старшыняў біржаў, па 6 ад кожнай з 3 частак сьвету: 1) Амэрыка, 2) Азія і Ціхі акіян, 3) Афрыка, Блізкі Ўсход і Эўропа[2]. Сусьветны саюз біржаў таксама ўлучаў:
- 5 камітэтаў — 1) агляду сяброўства, 2) кіраваньня і вылучэньня, 3) палітыкі, 4) працоўны, 5) фінансаў;
- 10 працоўных суполак — 1) галоўных контрагентаў узаемазаліку, 2) кібэрбясьпекі, 10) кіраваньня рызыкай прадпрыемства, 7) малых і сярэдніх прадпрыемстваў, 3) разьвіцьцёвага рынку, 8) статыстыкі, 9) устойлівасьці, 6) фізычнай бясьпекі, 4) фінансавай асьветы і пісьменнасьці, 5) фінансавай тэхналёгіі[4].
Удзельнікі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На 2019 год Сусьветны саюз біржаў налічваў 70 сябраў з 53 краінаў, у тым ліку 8 з Кітаю, 6 з ЗША, 3 зь Індыі, па 2 з ААЭ, Ізраілю і Тайваню:
- 37 з 25 краінаў Азіі — Абу-Дабійскі рынак каштоўных папераў і Дубайскі фінансавы рынак (Аб’яднаныя Арабскія Эміраты), Маскацкі рынак каштоўных папераў (Аман), Дакійская фондавая біржа (Банглядэш), Бахрэйнская біржа (Манама), Хашымінская фондавая біржа (Віетнам), Палестынская біржа і Тэль-Авіўская фондавая біржа (Ізраіль), Фондавая біржа Інданэзіі (Паўднёвая Джакарта), Бамбэйская фондавая біржа (Індыя), Нацыянальная фондавая біржа Індыі і Шматтаварная біржа Індыі (Мумбаі), Казахстанская фондавая біржа (Алматы), Біржа Катару (Доха), Карэйская біржа (Пусан), Кіпрская фондавая біржа (Нікасія), Ганконскія біржы і клірынг і Далянская таварная біржа (Кітай), Кітайская біржа фінансавых ф'ючарсаў (Шанхай) і Кітайскі дэпазытарый каштоўных папераў і ўзаемаразьлік (Пэкін), Шанхайская фондавая біржа і Шанхайская ф'ючарсная біржа (Кітай), Чжэнчжоўская таварная біржа і Шэньчжэнская фондава біржа (Кітай), Біржа Кувэйту, Біржа Малайзіі (Куала Лумпур), Саудаўская фондавая біржа (Рыяд), Сынгапурская біржа, Тайбэйская біржа (Тайвань) і Тайванская фондавая біржа (Тайбэй), Фондавая біржа Тайлянду (Бангкок), Біржа каштоўных папераў Тунісу, Біржа Стамбулу (Турэччына), Фондавая біржа Філіпінаў (Тагіг), Каломбская фондавая біржа (Шры-Ланка), Японская біржа (Токіё) і Аманская фондавая біржа (Ярданія);
- 2 з 2 краінаў Акіяніі — Аўстралійская біржа каштоўных папераў (Сыднэй), Новазэляндзкая біржа (Вэлінгтан);
- 7 з 7 краінаў Афрыкі — Біржа Касаблянкі (Марока), Найрабійская фондавая біржа (Кенія), Фондавая біржа Маўрыцыю (Порт Луі), Нігерыйская фондавая біржа (Лагас), Яганэсбурская фондавая біржа (Паўднёвая Афрыка), Дар-эс-Саламская фондавая біржа (Танзанія) і Эгіпецкая біржа (Каір);
- 5 з 5 краінаў Паўднёвай Амэрыкі — Гандлёвая біржа Буэнас-Айрэсу (Аргентына), Бразыльская біржа і прылавак (Сан-Паўлу), Фондавая біржа Калюмбіі (Багата), Фондавая біржа Лімы (Пэру) і Гандлёвая біржа Сант’яга (Чылі);
- 9 з 4 краінаў Паўночнай Амэрыкі — Бэрмудзкая фондавая біржа (Гамільтан), Дэпазытарны траст і клірынгавая карпарацыя (Нью-Ёрк), Карпарацыя клірынгу апцыёнаў (Чыкага), Міжкантынэнтальная біржа (Атланта), Насдак (Нью-Ёрк), Чыкаская біржа апцыёнаў (штат Іліной) і Чыкаская таварная біржа (ЗША), Таронцкая і Манрэальская біржы (Канада), Мэксыканская фондавая біржа (Мэхіка);
- 10 з 10 краінаў Эўропы — Лёнданская фондавая біржа (Ангельшчына), Гішпанскія біржы і рынкі (Мадрыд), Біржа Атэнаў (Грэцыя), Біржа Люксэмбургу, Біржа Мальты, Осьляўская біржа (Нарвэгія), Эўранэкст (Амстэрдам, Нідэрлянды), Нямецкая біржа (Франкфурт-на-Майне), Маскоўская біржа (Расея), Швайцарская біржа (Цюрых)[6].
Таксама ў якасьці кампаньёнаў у ССБ удзельнічала 29 біржаў з 26 краінаў:
- 11 з 9 краінаў Азіі — Дубайская біржа золата і тавараў (ААЭ), Чытагонская фондавая біржа (Банглядэш), Ханойская фондавая біржа (Віетнам), Біржа тавараў і вытворнікаў Інданэзіі (Цэнтральная Джакарта), Індыйская таварная біржа (Сурат, штат Гуджарат), Прылавак Ірану і Таварная біржа Ірану (Тэгеран), Тэгеранская фондавая біржа (Іран), Агульнанацыянальная сыстэма перадачы паёў невялікіх прадпрыемстваў (Пэкін, Кітай), Бэйруцкая фондавая біржа (Лібан) і Нэпальская фондавая біржа (Катманду);
- 1 з 1 краіны Акіяніі — Нацыянальная фондавая біржа Аўстраліі (Сыднэй);
- 5 з 5 краінаў Афрыкі — Бацванская фондавая біржа (Габаронэ), Рэгіянальная біржа каштоўных папераў (Абіджан, Кот д’Івуар), Намібійская фондавая біржа (Ўіндгук), Біржа расцэнак дылераў фінансавага рынку (Лагас, Нігерыя) і Біржа Мэрдж (востраў Ідэн, Сэйшэлы);
- 1 з 1 краіны Паўднёвай Амэрыкі — Ф'ючарсная біржа Расарыё (Аргентына);
- 7 з 7 краінаў Паўночнай Амэрыкі — Барбадоская фондавая біржа (Брыджтаўн), Маямская біржа апцыёнаў (Прынстан, штат Нью-Джэрзі, ЗША), Фондавая біржа Кайманавых астравоў (Джордж Таўн), Нацыянальная фондавая біржа (Санта-Ана, Коста-Рыка), Галяндзка-карыбская біржа каштоўных папераў (Вілемстад, Кюрасао), Фондавая біржа Панамы і Ямайская фондавая біржа (Кінгстан);
- 3 з 3 краінаў Эўропы — Міжнародная фондавая біржа (Порт Сьвятога Пятра, Гернсі), Санкт-Пецярбурская міжнародная таварна-сыравінная біржа (Расея) і Бухарэсцкая фондавая біржа (Румынія)[6].
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]12-13 кастрычніка 1961 году ў Лёндане (Ангельшчына) адбылася Нарада эўрапейскіх фондавых біржаў. На ёй Аб’яднаньне швайцарскіх фондавых біржаў і 8 фондавых біржаў іншых краінаў Заходняй Эўропы — Амстэрдамская (Нідэрлянды), Брусэльская (Бэльгія), Венская (Аўстрыя), Лёнданская, Люксэмбурская, Мадрыдзкая (Гішпанія), Мілянская (Італія) і Парыская (Францыя) — «вырашылі стварыць Міжнародны саюз фондавых біржаў» (МСФБ), які займеў сядзібу ў Парыжы. У студзені 1975 году старшыня Нью-Ёрскай фондавай біржы Джэймз Нідэм правёў 1-е паседжаньне Дарадчага камітэту з удзелам былых старшыняў МСФБ і кіраўніка Працоўнага камітэту для вызначэньня каштарысу і прадметаў абмеркаваньня на штогадовай сустрэчы і агульным сходзе. У 1989 годзе Дарадчы камітэт стаў засядаць тройчы на год. У 1991 годзе старшыня НЁФБ Джон Філан перайменаваў Дарадчы камітэт у Выканаўчы, у які ўлучыў старшыняў біржаў, каторыя дагэтуль ня былі старшынямі МСФБ. У склад Выканаўчага камітэту ўпершыню ўвайшлі прадстаўнікі ад біржаў па-за Эўропай. За 1990—1995 гады ў МСФБ уступілі біржы з краінаў Азіі і Ўсходняй Эўропы, дзе адбыўся пераход да рынкавай гаспадаркі. У 1995 годзе Выканаўчы камітэт стаў складацца з 14 сябраў ад 3 частак сьвету — Азіі з Акіяніяй, Амэрыкі і Эўропы з Афрыкай. Сяброўства ў камітэце перастала быць пастаянным. Старшыню МСФБ, яго намесьніка і кіраўніка Працоўнага камітэту пачалі мяняць кожныя 2 гады з разьмеркаваньнем пасадаў між 3 часткамі сьвету. У 2001 годзе Штогадовы зьезд у Мадрыдзе (Гішпанія) зьмяніў назву МСФБ на Сусьветны саюз біржаў (ССБ). Выканаўчы камітэт перайменавалі ў Раду кіраўнікоў. У кастрычніку 2002 году Агульны сход ухваліў павелічэньне складу Рады кіраўнікоў да 15 асобаў. У студзені 2014 году ССБ пераехала ў Лёндан[4].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Правілы і ўмовы (анг.) // Сусьветны саюз біржаў, 11 кастрычніка 2015 г. Праверана 16 траўня 2019 г.
- ^ а б Рада кіраўнікоў (анг.) // Сусьветны саюз біржаў, 2019 г. Праверана 16 траўня 2019 г.
- ^ Дружына (анг.) // Сусьветны саюз біржаў, 2019 г. Праверана 16 траўня 2019 г.
- ^ а б в Пра нас (анг.) // Сусьветны саюз біржаў, 2019 г. Праверана 16 траўня 2019 г.
- ^ Пра «Фокус» (анг.) // Часопіс «Фокус», красавік 2019 г. Праверана 16 траўня 2019 г.
- ^ а б Сяброўства і падзеі (поўны сьпіс сябраў і кампаньёнаў) (анг.) // Сусьветны саюз біржаў, 2019 г. Праверана 16 траўня 2019 г.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Зваротная сувязь (анг.) // Сусьветны саюз біржаў, 2019 г. Праверана 16 траўня 2019 г.
- Статыстыка (анг.)
- Дасьледаваньні (анг.)
- Заканадаўчыя справы (анг.)
- Навіны (анг.)
- Справаздачы і агляды (анг.) // Часопіс «Фокус», красавік 2019 г. Праверана 16 траўня 2019 г.
- Штомесячныя спасьціжэньні (анг.)
 |
Гэта — накід артыкула па эканоміцы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |