Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь
Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь | |
Абрэвіятура | ДКНТ РБ |
---|---|
Дата ўтварэньня | 30 лістапада 1993 (30 гадоў таму) |
Тып | ведамства |
Юрыдычны статус | дзяржаўная ўстанова |
Мэта | разьвіцьцё навукі і ахова інтэлектуальнай уласнасьці[1] |
Штаб-кватэра | Першамайскі раён, вул. Акадэмічная, д. 1 |
Месцазнаходжаньне | Менск |
Афіцыйныя мовы | беларуская, расейская |
Старшыня | Сяргей Шлычкоў |
Кіроўны орган | Калегія[2] |
Зьвязаныя кампаніі | «Навукова-аналітычны цэнтар інфармацыі, інавацыяў і трансфэра тэхналёгіяў» (Магілёў) |
Бюджэт | 31 845 млн рублёў[3] (2010 год; 10 637 тыс. $[4]) |
Сайт | gknt.gov.by/be |
Колішняя назва | Камітэт па навуцы і тэхналёгіях (да 23 верасьня 1994 г., 5 сакавіка 2002 — 12 лютага 2004), Камітэт па навуцы (24 верасьня 2001 — 5 сакавіка 2002) |
Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь (ДКНТ Беларусі) — ведамства ўраду Беларусі, упаўнаважанае парадкаваць ахову правоў інтэлектуальнай уласнасьці. Старшыня камітэту прызначаецца й здымаецца з пасады прэзыдэнтам. З 21 снежня 2021 году пасаду старшыні камітэту займае Сяргей Шлычкоў.
Будова
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На 2019 год ДКНТ Беларусі ўлучаў:
- 3 кіраўніцтвы — 1) інавацыйнай палітыкі, 2) навукова-тэхнічнай палітыкі і экспэртызы, 3) міжнароднай навукова-тэхнічнай палітыкі і экспэртызы;
- 3 аддзелы — 1) інфармацыйна-аналітычны, 2) плянаваньня, эканомікі і фінансаў, 3) прававой і кадравай працы;
- 2 групы — 1) арганізацыйнай працы і кантролю, 2) бухгальтарскага ўліку і фінансаў;
- падразьдзяленьне аховы дзяржаўных таямніцаў[5];
- 3 дзяржаўныя ўстановы — Беларускі інстытут сыстэмнага аналізу і інфармацыйнага забесьпячэньня навукова-тэхнічнай сфэры, Нацыянальны цэнтар інтэлектуальнай уласнасьці і Рэспубліканская навукова-тэхнічная бібліятэка;
- Беларускі інавацыйны фонд;
- 3 унітарныя прадпрыемствы — «Гарадзенскі цэнтар навукова-тэхнічнай і дзелавой інфармацыі», «Цэнтар навукова-тэхнічнай і дзелавой інфармацыі» (Гомель), «Навукова-аналітычны цэнтар інфармацыі, інавацыяў і трансфэру тэхналёгіяў» (Магілёў)[6].
Паўнамоцтвы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Паводле ўставы камітэт мае паўнамоцтвы на:
- прапанову зьменаў ды нагляд за выкананьнем заканадаўства аб навуцы, інавацыях ды ахове правоў інтэлектуальнай уласнасьці;
- спыненьне выдаткоўваньня на інавацыйную дзейнасьць з дзяржаўнага каштарысу;
- стварэньне навуковых радаў;
- замову навуковых досьледаў;
- запыт зьвестак ва ўстановах;
- заключэньне міжведамасных міжнародных пагадненьняў аб ахове правоў інтэлектуальнай уласнасьці;
- правядзеньне навуковых нарадаў ды выставаў;
- стварэньне, ператварэньне й касаваньне падпарадкаваных установаў;
- прыцягненьне адмыслоўцаў да навуковых досьледаў ды аховы правоў інтэлектуальнай уласнасьці;
- заключэньне з навуковымі ўстановамі ды адмыслоўцамі дамоваў на выкананьне навуковых досьледаў;
- хадайніцтва аб узнагародзе работнікаў за дасягненьні ў навуцы ды ахове інтэлектуальнай уласнасьці[7].
Мінуўшчына
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]30 лістапада 1993 году Кабінэт міністраў Рэспублікі Беларусь зацьвердзіў Пастанову № 809 аб стварэньні Камітэту па навуцы і тэхналёгіяў (КНТ). 23 верасьня 1994 году прэзыдэнт Беларусі Аляксандар Лукашэнка падпісаў Указ № 122 «Аб зьмяненьні структуры цэнтральных органаў кіраваньня Рэспублікі Беларусь», паводле якога КНТ далучылі да Міністэрства адукацыі і навукі Рэспублікі Беларусь. 11 студзеня 1997 году А. Лукашэнка падпісаў Указ № 30 «Аб сыстэме рэспубліканскіх органаў дзяржаўнага кіраваньня, падпарадкаваных Ураду Рэспублікі Беларусь», якім пераўтварыў КНТ Мінадукацыі і навукі Беларусі ў Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь (ДКНТ Беларусі). 24 верасьня 2001 году Ўказам № 516 «Аб удасканаленьні сыстэмы рэспубліканскіх органаў дзяржаўнага кіраваньня і іншых дзяржаўных арганізацыяў, падпарадкаваных Ураду Рэспублікі Беларусь» ДКНТ Беларусі аб’ядналі зь Дзяржаўным найвышэйшым атэстацыйным камітэце і Дзяржаўным патэнтным камітэтам у Камітэт па навуцы пры Савеце міністраў Беларусі. У складзе Камітэту па навуцы ўтварылі Найвышэйшы атэстацыйны камітэт. 5 сакавіка 2002 году А. Лукашэнка падпісаў Дэкрэт № 7 «Аб удасканаленьні дзяржаўнага кіраваньня ў сфэры навукі», якім Камітэт па навуцы зноў перайменавалі ў КНТ пры Савеце міністраў. У склад КНТ улучылі Нацыянальны цэнтар інтэлектуальнай уласнасьці. 12 лютага 2004 году А. Лукашэнка падпісаў Указ № 66 «Аб некаторых захадах па аптымізацыі сыстэмы рэспубліканскіх органаў дзяржаўнага кіраваньня і іншых дзяржаўных арганізацыяў, падпарадкаваных Савету міністраў Рэспублікі Беларусь, структуры і колькасьці работнікаў дзяржаўных органаў, іншых дзяржаўных арганізацыяў». Паводле Ўказу, КНТ зноў пераўтварылі ў ДКНТ Беларусі. 4 жніўня 2009 году А. Лукашэнка падпісаў Дэкрэт № 9 «Аб унясеньні зьмяненьняў і дапаўненьняў у Дэкрэт прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь ад 5 сакавіка 2002 г. № 7», паводле якога разьмежаваў паўнамоцвы ДКНТ Беларусі і Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[8].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Статус, задачы і функцыі // Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь, 2019 г. Праверана 10 чэрвеня 2019 г.
- ^ Калегія ДКНТ // Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь, 2019 г. Праверана 10 чэрвеня 2019 г.
- ^ Закон Рэспублікі Беларусь аб рэспубліканскім каштарысе на 2010 год (рас.). Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал Рэспублікі Беларусь (27 сьнежня 2010). Праверана 12 ліпеня 2011 г.
- ^ Зьвесткі аб сярэднеўзважаным курсе беларускага рубля да замежных валютаў на валютным рынку Рэспублікі Беларусь за 2010 год. Нацыянальны банк Рэспублікі Беларусь. — Паводле сярэднегадавое цаны (2993,74) набыцьця даляра. Праверана 12 ліпеня 2011 г.
- ^ Структура // Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь, 2019 г. Праверана 10 чэрвеня 2019 г.
- ^ Падведамныя арганізацыі // Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь, 2019 г. Праверана 10 чэрвеня 2019 г.
- ^ Пастанова Рады міністраў Рэспублікі Беларусь ад 15 сакавіка 2004 г. № 282 (рас.). Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал Рэспублікі Беларусь (15 верасьня 2010). Праверана 12 ліпеня 2011 г.
- ^ Гістарычная даведка // Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналёгіях Рэспублікі Беларусь, 2019 г. Праверана 10 чэрвеня 2019 г.